من قاسم جعفری پسر ابراهیم غلام هستم

 

 

دی ماه 1362 بود . من و دو نفر از بسیجیان برای انتقال هدایای مردمی در غالب ستاد پشتیبانی جنگ از تهران راهی جبهه های غربی در استان کردستان گردیدیم . در سرمای زمستان نیروهای گروهک الحادی کومله با رزمندگان سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در شهرستان دیواندره درگیری و در منطقه ناامنی ایجاد نموده بودند .به ما دستور دادند امکان ادامه مسیر میسر نیست و بروید ماشین را در سپاه پارک نموده و استراحت کنید تا فردا صبح حرکت کنید .
شب هنگام وارد سپاه پاسداران دیواندره که شدیم دیدم یک جوان رعنا ؛ زیبا و نسبتا هیکلی با لباس فرم سبز رنگ آستین ها را بالا زده و پاچه های شلوارش را توی جوراب کرده و روی برف مشغول درست کردن کاربراتور بخاری الکترولوکس نفتی است . بر حسب اتفاق به همدیگر برخورد کردیم و به ما خوش آمد گویی کرد و دیدم لهجه دارد .از او پرسیدم شما اهل شهر نراق نیستی ؟ گفت آره من قاسم جعفری پسر ابراهیم غلام هستم .منم گفتم حسین قنایی پسر میرزا سیاره هستم و نعمت سیاره عمویم می باشد . شبی با صفا بین ما گذشت و صبح که از هم خداحافظی کردیم گفت حالا که به شهرستان مرزی بانه می روید یک سری هم به همولایتی خودمان پاسدار عباس حیدری فرزند حسن اهل شهر نراق بزن و او هم خوشحال خواهد شد .
بانه که رسیدیم رفتم واحد عملیات شهری سپاه پاسداران و سراغ گرفتم که دوستانش گفتند عباس تا نیم ساعتی دیگر از ماموریت بر می گردد . او و پاسداران برای مقابله با ضد انقلابیون کومله و دمکرات به حومه شهر بانه رفته بود .بعد دیدم ماشین تویوتا وارد عملیات شهری شد و فردی کم جثه و کوچک لیکن مقاوم و مصمم روی تویوتا پشت تیربار ایستاده است . پیاده که شد خودم را معرفی کردم و از ملاقات همدیگر خوشحال شدیم و با ایشان نیز دوستی مان ادامه یافت .دوستی ما با قاسم جعفری ادامه یافت و چندین بار همدیگر را ملاقات کردیم . ایشان شخصییتی خوش خلق و خوش سیما با تقوی و با ایمان بود .جاذبه عجیبی داشت و نشانه ای از نعمت های خداوند روی زمین بود .

قاسم جعفری در عملیات کربلای پنج در شلمچه در تاریخ 03/11/1365 شهید شد و در فراغش غمگین و نالان شدم . همیشه با قرائت فاتحه ای یادش را گرامی می دارم

حسین قنایی فرزند میرزا اهل شهر نراق 29/09/1390