مسجد کوچک حاج تیموری در شهر نراق پاتوق انقلابیون بود
در بحبوحه
انقلاب اسلامی در بهمن 1357 ما در مسجد کوچکی که مقابل منزل شهید مظاهر
لطفی است و بعضا به مسجد حاج تیموری نیز مشهور است فعالیت انقلابی داشتیم
. مسئول هسته تبلیغاتی ما علیرضا قجری فرزند سلطانعلی(شهید)بود و افراد
دیگری مثل مظاهر لطفی فرزند محمد ( شهید) و غلامرضا قجری فرزند حیدرعلی
– غلامرضا قجری فرزند میرزاعلی(شهید) و ... بودند . مسلما علیرضا قجری
از فرد ویا جایی دیگر نیز تغذیه فکری می شد که من
مطلع نبودم .یکبار با علیرضا و دوستان در مسجد حاج
تیموری تصمیم گرفتیم بر علیه رزیم ستم
شاهی پهلوی شعار
نویسی کنیم تا آگاهی مردم بالاتر برود . به میدان اصلی شهر نراق
رسیدیم و از سرمای هوا توانستیم پوشش مناسبی برای پنهان کردن خودمان استفاده
کردیم . به دستور علیرضا با استفاده از فرچه و رنگ روشن بر دیوار شعار
مرگ بر شاه را نوشتم ولیکن در اثر سهل انگاری نوک فرچه به کاپشنی که پوشیده
بودم برخورد کرد و رنگی شد . صبح روز بعد که خواستم به مدرسه بروم نتوانستم
از کاپشن رنگی شده استفاده کنم و احساس کردم شاید لو بروم به این علت
بدون کاپشن به مدرسه رفتم و تا آخر وقت تحصیل بر خود لرزیدم .
بعدا متوجه
شدم این مسجد کوچک پاتوغ و محل جلسات و قرائت قرآن انقلابیونی از جمله
علی رعیتی راد – حجت الاسلام علی رمضانی - حسین نباتی
و علی محمد طهماسبی و... بوده است.
بعد از انقلاب با ارتباط و دوستی که با هسته اولیه تشکیل دهندگان بسیج شهر نراق داشتم در نوروز سال 1360 در اولین دوره آموزش در آموزشگاه صفی آباد شهرستان محلات با حضور 14 بسیجی اهل نراق شرکت کردم . شش نفر از آنها بعدا در عملیات های مختلف در جبهه به شهادت رسیدند به اسامی سید غلامرضا باشی ، عبدالله محمودی ،غلامرضا قجری فرزند علی ،مهدی عباسی ،عباس رمضانی ،محمد رضا بخشی و دو نفر از این تعداد به اسامی عباس باقری و احمد ابوالحسنی نیز از آزادگان محسوب و بقیه نیز جانباز می باشند.
ولی بعد به دلیل نقل مکانم به تهران از ادامه ارتباط با مخلص ترین بندگان خدا باز ماندم و بعد از سال 1361 لغایت 1363 به خدمت مقدس سربازی در ارتش جمهوری اسلامی اعزام شدم و اکثر سربازی ام را در دفاع مقدس در جبهه فعالیت داشتم .
رضا رحمانی فرزند
نصرالله اهل شهر نراق 19/02/1390
