بتول حمزه ای نراقی : جنگ زده هایی که به نراق آمده بودند انسانهای متدین ، نجیب و مومن بودند

 

 

                        

 

 

 

31/06/1359جنگ تحمیلی عراق بر علیه ایران آغاز شد . بسیاری از مردم شهرهای مورد تهاجم  استان خوزستان آواره شدند .اهالی مناطق جنگ زده از جمله اهواز و دزفول و آبادان مجبور شدند به مناطق عمقی کشور پناه برده و بدون هرگونه امکانات گذران زنگی کنند. اهالی متدین و مومن  شهر نراق با جمعیت سه هزار نفری و وسعتی  کوچک به استقبال شتافته و از آواره ها دعوت به مهمانی نمودند.

دی ماه 1359 در هوای بسیار سرد زمستانی ، جنگ زدگان و یا بهتر بگوییم مهاجرین به نراق وارد شدند .مردم به استقبال رفتند و آنها را در حسینیه بزرگ مقابل مسجد جامع پناه دادند.

عموم مردم شهر برای کمک دست به کار شدند . دختران و زنان شهر تلاش مضاعفی را از خود به نمایش گذاشتند. چراغ والور ، پتو ، ملحفه ، لباسهای گرم ، انواع خوراکی ها و .... توسط آنان جمع آوری و در بین آسیب دیدگان جنگی قرار گرفت.

مهاجرین خانواده هایی متدین ، بافرهنگ و با اصالت بودنند که وجود هر کدامشان سراسر نعمت و برکت بود. سپس تعدادی از مهاجرین در منازل بعضی از اهالی نراق اسکان یافتند .

حجت الاسلام سید محمد باقر شریف موسوی امام جمعه وقت شهر نراق مساعدت های زیادی نسبت به تغذیه و اسکان جنگ زدگان داشت و با حمایتهای ایشان و کمک های دولتی و خیرین شهر مان تعداد بیست دستگاه منزل مسکونی در شهرک فاضل برای آنها ساخته شد و این افراد در آنجا رحل اقامت گزیدند. دفتری نیز در مسجد حاج شیخ عباس به نام رسیدگی به امور جنگ زدگان راه اندازی شد که آقای حسینعلی محمودی فرزند علی مسئولیت آن را بر عهده گرفت.جالب توجه اینکه تعدادی از خانم های جنگ زده در شهر نراق توسط زنان نراق قالیبافی یاد گرفتند و تعدادی از مردان آنها نیز برای خودشان مشاغلی را پیشه کرده بودند.

حتی ازدواج نیز رایج گردید که از جمله ازدواج خانم ... نساج فرزند عبدالعلی اهل شهرستان دزفول با حسین نباتی فرزند مندعلی از نمونه های آن می باشد . اکنون پس از سی سال همچنان ارتباط عاطفی بین جنگ زدگان استان خوزستان با مردم شریف شهر نراق برقرار می باشد .

 

بتول حمزه ای  فرزند حمزه اهل شهر نراق 10/04/1390