نجات من از بمباران شیمیایی توسط همرزم

پدافندی عملیات والفجر  ده در منطقه حلبچه مستقر بودیم .13/1/1367 و سیزده بدر بود .

موسی عابدینی

پاسدار ابوالفضل قاسمی اهل شهرستان دلیجان که در تبلیغات لشگر 17 علی ابن ابیطالب (ع)فعالیت داشت از ستاد به خط مقدم آمده بود و نامه هایی که توسط خانواده ها ارسال شده بود را به رزمندگان تحویل داد .

من نامه ام را باز کردم که مادر و پدرم نوشته بودند که موسی جان برای عید نوروز منتظرت هستیم و یک سری به ما بزن . تاریخ نامه مربوط به قبل از عید بود ولی با تاخیر بدستم رسید .هجده سال بیشتر نداشتم کمی دلتنگ  و دمق شدم و رفتم توی سنگرم خوابیدم .

                                                                                                                                         مرحوم حاج علی عابدینی

در عالم خواب به یکباره  بسیجی پرویز ابراهیمی اهل دلیجان فریاد می زند موسی بلند شو و تا جنبیدم یک ماسک ضد شیمیایی را بر سرم کشید و رفت .

نفس که می کشیدم ماسک به صورتم می چسبید و کم کم نفسم بند می آمد و ملاحظه کردم که درپوش فیلتر ماسک بسته است .

درپوش را برداشتم و بیرون سنگر دیدم تعدادی از بسیجیان نراق از جمله حسن نباتی،محمد حیدری،علی کمره ای و... شیمیایی شده اند و با برانکارد  در حال انتقال هستند .به سمت آنها دویدم که فرمانده مان پاسدار غلامحسین منصوری اهل شهرستان دلیجان با ناراحتی فریاد زد :موسی نرو  و بیا از  ارتفاعات بالا برو .

   

پایین می روی تا مثل آنها شوی . صبح روز بعد آنهمه بیابان های سبز و زیبای منطقه حلبچه در اثر شیمیایی عراقی ها زرد شده بود .

عملیات والفجر ده از 24/12/1366 شروع شد و رژیم عراق در تاریخ 25/12/1366 شهر حلبچه را بمباران شیمیایی نمود و بیش از پنچ هزار نفر مردم بی دفاع حلبچه به شهادت رسیدند .و بمباران در طول روزهای دیگر ادامه داشت .

شهر نراق از توابع شهرستان دلیجان در استان مرکزی 35 مجروح شیمیایی از نوع خفیف تا قوی دارد که 23 نفر آنان تاریخ 13/1/1367 طی پدافندی عملیات والفجر 10 در حلبچه عراق به این عارضه گرفتار شدند .

 

موسی عابدینی فرزند علی اهل شهر نراق31/1/1390