هنوز خدا من را دوست ندارد تا شهید شوم

فرزندم سید حسن جوادی فرزند سید ماشاءالله سال 1344 در شهر نراق از توابع شهرستان دلیجان استان مرکزی متولد شد . در واقع با برادرش سید حسین جوادی دو قلو می باشند .

سرکار خانم کبری کریمی

از زمانی که خود را شناخت به سوی حق و حقیقت روانه شد . ابتدا بسیجی بود که بعد به لباس سبز سپاه پاسداران ملبس شد . با ایمان و با خدا بود .



همیشه در منزل به برادرانش توصیه می کرد نماز را در مساجد و با جماعت بخوانیم . با سختی و مشکلاتی که وجود داشت کارهایش را انجام می داد .

شهید سید حسن جوادی

 مقطع سوم دبیرستان در شهرستان دلیجان شبانه مشغول تحصیل شد و روزها نزد دایی اش به چله دانی می پرداخت . کار را عار نمی دانست . دفاع مقدس که آغاز شد احساس تکلیف نمود .

با تمام علاقه ای که به والدینش داشت با برادرش سید حسین گفتند هم درس می خوانیم و هم جبهه می رویم .

 
سید ماشالله جوادی ، پدر شهید والامقام سید حسن جوادی

وقتی از جبهه باز می گشت و در منزل رزمندگان را از تلویزیون مشاهده می کرد همنوا با آنها سینه می زد و برای خودش نجوا می کرد و می گفت هنوز خدا من را دوست ندارد تا شهید شوم .

ازدواج هم مانع رفتن به جبهه اش نشد . وقتی ازدواج کرد گفت دیگر هیچ چیز از دنیا نمی خواهم .



سید حسن مجموعا سیزده ماه سابقه جبهه داشت . عید نوروز را پشت سر گذاشتیم و تاریخ 17/1/1365 در شهر اهواز مرکز استان خوزستان در سن 21 سالگی به شهادت رسید . پیکر مطهرش در گلزار شهیدان نراق خاکسپاری شد .

برادر دو قلویش سید حسین دی ماه 1365 طی عملیات کربلای 5 در شلمچه خرمشهر مجروح و جانباز 15 % می باشد .

  

سید حسین جوادی

دیگر برادرش سید عباس تاریخ 29/10/1363 در پدافندی جبهه طلاییه مجروح و جانباز 5 % است .

  
سید عباس جوادی

فرزند دلبند دیگرم سید علی جوادی مشهور به غلامرضا که بسیجی بود با داشتن زن و بچه تاریخ 22/6/1391 در محور نراق - دلیجان در اثر تصادف فوت نمود .

      

                            مرحوم سید علی جوادی مشهور به غلامرضا                    سید ابوالفضل جوادی            

سید ابوالفضل جوادی فرزند دیگرم نیز بسیجی و خدمتگزار مردم است و در فعالیت های خیرخواهانه مساعدت دارد .

                     سرکار خانم کبری کریمی فرزند علی اکبر اهل خاوه اردهال 17/1/1392

قسمتی از وصیت نامه شهید والامقام سید حسن جوادی فرزند سید ماشاءالله اهل شهر نراق

عزیزان من از روی آگاهی کامل این راه پرافتخار را انتخاب نموده ام و هیچ رز و زوری مرا به این راه نکشانده است بلکه عشق به خدا و امام زمان«عج» و ندای هل من ناصر ینصرنی امام امت خمینی بت شکن و یاری از اسلام و مسلمین بود که به این راه کشیده شدم.

پیام این حقیر به امت شهید پرور ایران این است ای امت مسلمان و غیور تا لحظه ای که آخرین نفسهایتان را می کشید و تا آن هنگام که قطره ی خونی در رگهایتان جریان دارد دست از اسلام و امام و روحانیت برندارید که تنها راه نجات مستضعفین ادامه خط امام که همان خط اصیل اسلام است می باشد.

مادر من نمی خواهم که در بستر بمیرم بلکه می خواهم چند قطره خون ناچیزم را در راه خدا بدهم هر چند با کشته شدن من منافقین و ضد انقلاب خوشحال می شوند اما به آنها بگویید این زندگی بی روح و حیوانی که شما دارید نه تنها من بلکه هیچ جوانی که طعم مردانگی را چشیده است با شما دست بیعت نخواهد داد. 

پدر جان اگر جنازه من به دست شما رسید در کنار دیگر شهیدان به خاک بسپارید ولی اگر نرسید یک قبر یادگاری برایم بسازید تا شبهای جمعه یک یادی از من هم بکنید.

نترسم ز مرگی که خود زندگی است شهادت سرآغاز بالندگی است

وبلاگ سلحشوران شهر نراق 06/05/1392