خاموش شدن صدای تیربارچی عراقی و اسارت من

17بهمن ماه 1361 عملیات والفجر مقدماتی تیربارچی عراقی مرتب برای رزمندگان ایجاد مزاحمت می کرد تا پیشروی نکنند .

 فرمانده ما از لشکر 17 علی بن ابیطالب(ع) گفت کی حاضر است صدای تیربار را خاموش کند ؟ من 16 ساله بودم و پر احساس و گفتم من حاضرم . با یک رزمنده اهل قم آماده حرکت شدیم و نزدیک سنگر او موضع گرفتیم و...دیگر هیچ متوجه نشدم.

                                                                             

توپ مستقیم تانگ اطرافم اصابت و دوستم شهید و من مجروح شدم . افزایش اسیران ایرانی برای عراق مهم بود . سه ماه به صورت اغما در بیمارستان زندان بغداد بستری بودم.

آزاده جانباز حسین اکبری در بیمارستان اردوگاه عنبر شهر الانبار

ماه چهارم کمی به هوش آمدم و متوجه شدم اسیر شده ام. بعد به بیمارستان اردوگاه الانبار منتقل و آنجا با احمد ابوالحسنی اهل شهر نراق آشنا شدم.



مجموعا 28 ماه در اسارت بودم که به دلیل وخامت حالم به همراه 30 اسیر از من بدتر با تعدادی اسیر عراقی در خرداد ماه 1364 معاوضه شدم.

اکنون با جانبازی 70 درصد به همراه همسر و فرزندانم در شهر نراق از توابع دلیجان و در پناه حق و ولایتمداری امام خامنه ای زندگی را سپری می کنیم .

آزاده جانباز حسین اکبری فرزند اکبر اهل جاسب ساکن نراق 11/11/1389