غمی جانکاه ، جامعه زنان شهر نراق را فرا گرفت

دوشنبه, ۱۶ دی ۱۳۹۲، ۰۱:۱۸ ب.ظ

دو سال قبل که سلحشوران شهر نراق فعالیت خود را آغاز کرد تصمیم گرفت از جامعه انبوه زنان شهر نراق که در هشت سال دفاع مقدس همپای رزمندگان اسلام فعالیت داشته اند گزارشی تهیه شود .

به هر فردی مراجعه شد اشاره کردند ، خانم بزرگواری به نام بتول حمزه ای همه اوضاع و داستان را می داند . با هماهنگی قبلی به همراه دوسه نفر از پیشکسوتان جنگ خدمت ایشان رسیدیم و او شروع کرد به بیان ناگفته هایی که سی سال در سینه حبس کرده بود :

اولین روز آبان 1359 که رژیم بعث عراق تهاجم ناجوانمردانه ای را برعلیه حکومت نوپای جمهوری اسلامی ایران روا داشت تصمیم گرفتم که در سرحدات به کمک مرزداران بپیوندم .

مرحومه بتول حمزه ای

لکن شرایط نراق و محیط خانوادگی و از همه مهمتر عدم نیاز نیروی زنان در خطوط جبهه باعث شد در پشت جبهه به یاری فرزندان ایران زمین بشتابم.

اولین امام جمعه شهر نراق حجت الاسلام سید محمد باقر موسوی فرزند سید هادی کمک بی شائبه ای نمود و به همراه مردان آزادیخواه و همیشه در صحنه نراق « ستاد پشتیبانی جنگ » را در حسینیه مقابل مسجد جامع راه اندازی نمودند .

دی ماه 1359 در شبی سرد از شبهای بلند زمستانی که باران رحمت خداوند می بارید دو یا سه دستگاه اتوبوس در میدان نراق متوقف و عده ای از زنان و مردان و کودکان از آن پیاده و به حسینیه نراق هدایت شدند.

این عده که بعدا نام جنگ زدگان را به یدک کشیدند ، خانواده هایی بودند که هر کدام وضعیت مناسبی در معیشت زندگی داشتند ولیکن در اثر بمباران شهرها از جمله اهواز و دزفول به مردم نراق پناه آورده و در واقع میهمان شدند .

خانم بتول حمزه ای در ادامه صحبتهایش افزود :

مردم نراق به منازلشان رفتند و چراغ والور ، پتو ، زیرانداز و مواد خوراکی هایشان را به حسینیه آوردند و در غم جنگ زدگان شریک شدند که این همدردی به رابطه دوستانه با آنها منتهی شد تا بدانجا که بین آنها نیز وصلت صورت گرفته است .

حجت الاسلام موسوی از طریق مردم نراق و کمک های ویژه ای که از قم و دلیجان دریافت مکرد ، پشتیبانی لازم را از جنگ زدگان به عمل آورد .

جامعه زنان نیز مثل یک گروه منسجم جانانه وارد فعالیت شده بودند . در حسینیه دار قالی برپاشد و علاوه بر آموزش به زنان و دختران جنگ زده ، سالی یک تخته فرش بافته می شد و پس از فروش پولش را برای سلحشوران در جبهه های جنگ می فرستادند .

جمعی از زنان غیور شهر نراق در ستاد پشتیبانی جنگ

تقریبا هر روز چند نفر از دختران و زنان نراق با عشق و علاقه می نشستند و قالی را می بافتند تا در دفاع مقدس سهمی داشته باشند .

دبه های پر از ماست که توسط مردم هدیه داده می شد را داخل کیسه های مخصوص خالی می کردیم و به قول نراقی ها ماست سفت یا همان ماست چکیده قسمتی از جبهه ها را تامین میکردیم . حتی آب اضافی از کیسه های ماست را جمع آوری و قره قوروت خوشمزه درست کرده و برای آشپزخانه های ایجاد شده در جبهه ها می فرستادیم .

خلاصه شور بود و عشق و صفا. با هر فرمان پیر و مرادمان حضرت امام خمینی (ره) مبنی بر پشتیبانی از جنگ ، فعالیت های ما روتق بیشتری می گرفت .

خانم حمزه ای با اشاره به نحوه جمع آوری کمک های مردمی به جبهه های حق علیه باطل در ستاد پشتیبانی گفت :

در حسینیه ای که اکنون به نام حسینیه مسجد جامع مزین است چندین کیلو آجیل های مختلف روی هم انباشته شده بود . جوزغند ، یکی از سوغاتی های اصیل شهر نراق که در جبهه به بمب هسته ای مشهور بود را داخل پلاستیک های مخصوص ریخته تا در جبهه رزمنده ها تناول کرده و قوتی به دست آورند .

640px-iranian_women_cooking_for_soldiers_in_iran-iraq_war.jpg

در همین شرایط عده ای از زنان شال و کلاه و بلوز می بافتند تا غیورمردان تن هایشان را با آنها گرم نگه دارند . دیگر نوبت ساختن انواع ترشیجات بود ترشی ها را در شیشه های مخصوص می ریختیم و به جبهه ارسال میکردیم .

وی با حسرت به روزهای شیرین گذشته افزود :

هیچ روزی برایمان خالی از فعالیت نبود . قرائت قران و ادعیه های مختلف ماندد کمیل ، توسل و زیارت عاشورا نیز از بهترین و باشکوه ترین تجمعات زنان و مردان در نراق بود که در طول هفته برپا بود و برای سلامتی امام و رزمندگان دعا خوانده می شد .

غم انگیز ترین روز هایی که شاهد بودیم پرپر شدن جوانان نراقی بود که بر روی دست مردم شهید پرور شهرمان تشییع و در گلزار شهدا به خاک سپرده می شدند .

دختران و زنان زیادی در نراق در سالیان دفاع مقدس طلاهایشان را برای هزینه های جنگ تحمیلی اهدا نمودند.

از مرداد ماه 1360 که فعالیتهای علنی بسیجیان در ساختمان فعلی بسیج راه اندازی شد فعالیتهای ستاد پشتیبانی منسجم تر و با همت بیشتری پیگیری می گردید .

چندین بار با فراخوان بسیج ، پتوهای گل آلود و خاکی که در جبهه های نبرد کثیف شده بود توسط کامیون به نراق وارد شده و زنان قهرمان شهرمان به صورت گروهی و خود جوش در کنار چشمه آصیف آباد (سر دهنه) آنها را شسته و پس از بسته بندی دوباره به جبهه باز می گرداندند .

آرامگاه مرحومه بتول حمزه ای

خانم بتول حمزه ای از خادمین دفاع مقدس که صحبت هایش پایانی ندارد اظهار داشت :

قسمتی از زندگی روزمره زنان نراقی در سالهای جنگ و نبرد در کنار تنورهای خانگی به پختن نان محلی می گذشت . زنان با غیرت شهر نراق با تلاش و زحمت خودشان نان را پخته و بعد خشک می کردند و پس از بسته بندی به خطوط جبهه می فرستادند.

خلاصه کلام فعالیت های فراوانی در سالهای دفاع مقدس توسط زنان و بانوان شهر نراق به وقوع پیوست که امید دارم همه آنها ذخیره قبر و قیامتمان شود و در پیشگاه خداوند باریتعالی شرمنده شهدا و امام شهدا نشویم.

توضیحات سلحشوران :

مرداد ماه 1367 جنگ تحمیلی به پایان رسید و دشمنان ناکام نتوانستند خدشه ای به نظام جمهوری اسلامی وارد کنند لکن خانم بتول حمزه ای دست از فعالیت های بی نظیر خود بر نداشت و نوع اقداماتش متفاوت شد . ده ها کار ریز و درشت و عام المنفعه در دستور کار وی قرار گرفت .

نمونه هایی از اهم فعالیت های خانم حمزه ای در راستای خدمت گذاری به مردم شهر نراق پس از دفاع مقدس بدین شرح می باشد :

- مسئول یکی از صندوق های قرض الحسنه وام خانگی

- مسئولیت در صنوق قرض الحسنه جواد الائمه (ع)

- رابط بهداشت و درمانگاه شنتیایی شهر نراق

- تهیه جهیزیه برای نو عروسان کم بضاعت

- تهیه سیسمونی برای فرزندان کم بضاعت

- تهیه اقلام خوراکی و پوشاک و البسه برای فقرا و افراد بی بضاعت

- ارتباط فعال با بسیج و فعالیت مستمر در راه اندازی حلقه های صالحین

- خادم بقعه متبرکه بی بی زبیده خاتون (س) شهر نراق

- پرستاری و مواظبت از زنان مسن و کم توان

- دوخت و دوز برای هر نوع خدمات فرهنگی و مذهبی شهر نراق

- شرکت در تمام مراسمات مذهبی و راهپیمایی ها

- مسئول جمع آوری کمک های نقدی برای هیئت محبین الحسین (ع) در بین خواهران

- و................

در یک کلام دست و پا به خیر برای مردم

مادر محترمه ایشان سرکار خانم فاطمه یوسفی فرزند عباس نام داشت که عمه شهید والامقام غلامرضا یوسفی فرزند نوروزعلی و پدر بزرگوارشان آقای حمزه حمزه ای فرزند علی بود که در سالیان گذشته بدرود حیات گفتند و بتول خانم را تنها و داغدار نمودند.

مرحوم حمزه حمزه ای

شنبه تاریخ 14/10/1392 روز پایانی عمر خانم بتول حمزه ای بود و با مرگ وی غمی جانسوز ، جامعه زنان شهر نراق را فرا گرفت . مرحومه بتول حمزه ای متولد 1333 بود و طی عمر با برکتش تلاش داشت رضایت خداوند را جلب نماید .

مرحومه کربلایی بتول حمزه ای

خانم سکینه ماندنی که خود از فعالان ستاد پشتیبانی جنگ شهر نراق در سالهای دفاع مقدس می باشد با گریه و فغان اظهار داشت : از شنیدن خبر مرگ بتول خانم حمزه ای غم و غصه وجودم را فرا گرفت و پاهایم سست گردید . هر جا بتول بود روحیه و امید و ایمان نیز آنجا بود .

بتول ، غمخوار همه بینوایان و مستمندان و جزو اولین کسان حاضر درصحنه فعالیتهای خیرخواهانه و خداپسندانه بود .تمام هشت سال دفاع مقدس را در ستاد پشتیبانی جنگ کارکرد و کارکرد و کارکرد . اگر روزی تعداد فالی بافان در حسینیه کم بود غصه دار میشد که نکند کوتاهی کنیم و شرمنده شهدا و رزمندگان شویم .

ما هم باید مثل رزمنده های حاضر در خطوط مقدم جبهه در پشت جبهه فعال باشیم . خود ش نیز چندین قطعه طلا را از اموال شخصی خود به جبهه ها هدیه نمود . در کل هر جا بتول خانم بود پشت همه گرم بود .