پاشنه گیوه هایم را ور کشیده و به تظاهرات ضد شاه می رفتم

سال 1357 سیزده ساله بودم . اولین تظاهرات ضد طاغوت پهلوی در نراق شب ها صورت گرفت . آغاز حرکت نیز از مقابل مسجد جامع بود.

عباس حیدری

 اوج خروش انقلابی مردم ایام محرم خصوصا دهه اول آن از تاریخ 10/9/1357 لغایت 20/9/1357 بود . روز تاسوعا و عاشورا فریاد نراقی ها در هیئت های مخصوص به خود بر علیه دیکتاتوری محمد رضا شاه تماشایی و غوغایی بر پا کرد .

آن روزها رسم بود مردم به شهرها و روستاهای هم می رفتند و از اقدامات هم بر علیه حکومت ستم شاهی پشتیبانی و با هم پیمان می بستند .

پاسگاه ژاندارمری شهر در مقابل اراده امت کاری از دستش بر نمی آمد . بیشترین نگرانی و مشکل من پدرم آقای حسن حیدری فرزندنصرالله(1310 - 1371) بود . ایشان بعضی موقع ها اجازه نمی داد تا در راهپیمایی ها شرکت کنم و مخالفت می ورزید .

  

محمد رضا در کنار پدرش عباس حیدری

 

وقتی می دید من هم ادای احترام می کنم و هم به فعالیت هایم ادامه می دهم چاره ای اندیشید .


شب هایی که تظاهرات بر پا بود کفش هایم که عموما گیوه بود را قایم می کرد تا من نتوانم به بیرون منزل بروم .

خبر نداشت من بزرگ شده بودم و گیوه های خودش به پایم اندازه می شد . پاشنه گیوه ها را ور کشیده و همزمان با سایر مردم به تظاهرات ضد شاه می رفتم .

عباس حیدری فرزند حسن اهل شهر نراق23/08/1392