7 تیر 1366 در سردشت شیمیایی شدم
متولد 1345 و از تاریخ 15 تیر 1364 الی 15 تیر 1366 سربازی ام را در ارتش جمهوری اسلامی ایران خدمت کردم . 15 ماه انتهای سربازی ام را در شهرستان مرزی سردشت از توابع استان آذربایجان غربی حضور به سر بردم . بنده در لشکر 23 نوهد که به کلاه سبزها یا نیروهای مخصوص مشهور هستند سازماندهی شدم .
قاسم قجری
هفت روز از تابستان سال 1366 میگذشت ؛ عقربههای ساعت 30/16بعدازظهر را نشان می داد که نقطههای سیاهی در آسمان سردشت ظاهر شد . هواپیماهای متجاوز ارتش عراق غرش کنان در آسمان آبی ظاهر شدند و 4 بمب در شهر سردشت و 3 بمب دیگر در روستاهای اطراف بر سر مردم بی دفاع فرو ریختند .
این یکی از فجیعترین و وحشتناک ترین تهاجم شیمیایی بود که سبب کشته و مجروح شدن عده زیادی از هموطنان کُرد شد ؛ بر این اساس کشورمان ؛ سردشت را نخستین شهر قربانی جنگافزارهای شیمیایی در جهان نامید.
آن روز عصر تاریخ 7/4/1366 یک هفته به پایان خدمت سربازی ام مانده بود فلذا وسایل و تجهیزاتم را به تسلیحات تحویل داده بودم و از جمله ماسک شیمیایی هم جزء وسایل تحویلی بود . وقتی هم به انبار مراجعه کردیم متاسفانه فیلترها از ماسک جدا و عملا غیر قابل استفاده بود .پادگان ارتش کمی پایین تر از سطح شهر قرار دارد و نَشت گازهای شیمیایی به مرورفرو نِشست . اکثر سربازان و درجه داران حتی به میزان ضعیف شیمیایی شدند . بنده هم کمی شیمیایی شدم .
سریع فراخوان دادند و اکثرا آمپول ضد شیمیایی تزریق کردند
که من توجه لازم را انجام ندادم ولی بعد به مدت دو هفته در بیمارستان ارتش در
اتوبان بسیج تهران(بیمارستان فعلی نیروی دریایی) بستری و تحت معالجه قرار گرفتم
ولی به بنیاد جانبازان مراجعه نکردم .
اکنون تنگی نفس دارم و ریه هایم مشکل دارد و دکترها تشخیص
دادند که اثرات شیمیایی در بدنت وجود دارد
.
آن مقطع که عراق شهر سردشت را بمباران شیمیایی زد نیروهای زیادی از بسیج و خصوصا پاسداران شهر نراق در نوار مرزی در حال انجام خدمت به دین و مملکتشان بودند و احتمالا آنان نیز دچار این عارضه شده باشند .
قاسم قجری فرزند رضا اهل شهر نراق27/04/1393