نام فامیلی دباغ اصالتا نراقی هستند که به همدان مهاجرت نموده اند

بر اساس گزارش سایت سلحشوران شهر نراق ؛  چرم‌سازی سنتی یا دباغی فن آماده‌ سازی و پرداخت پوست حیوانات برای تبدیل آن به چرم است .دباغی فراوری پوست و تبدیل آن به چرم برای تولید گیوه بود که پشم یا مو را با آب آهک با یک وسیله ای که به کمر می بستند و شبیه کاردک بود پشم یا مو را با آن از روی پوست می تراشیدند تا براق شود . اغلب کفاشان نراقی مبادرت به دباغی می کردند .

یکی از نام های خانوادگی که به تناسب شغل مورد استفاده در نراق طی یکی دو قرن گذشته بود دباغ یا دباغ نراقی می باشد که این خاندان بعد به علت تجارت بیشتر به همدان مهاجرت نموده و الان در نراق از نام فامیلی دباغ کسی نیست .
 در اسناد قدیمی و بازخوانی شده سایت سلحشوران شهر نراق تا کنون از افرادی همچون  محمدتقی دباغ نراقی و مشهدی ابراهیم دباغ نام برده شده و در بررسی اسناد دیگر به خاندان دباغ نراقی برخورد مجدد خواهیم داشت .

 

اکنون نام فامیلی دباغ  در همدان وجود دارند که نمونه آن همسر زن انقلابی و یار حضرت سید روح الله خمینی(ره)  مرحومه مرضیه حدیدچی( خانم دباغ) به نام دباغ یا میرزا دباغ آوازه است .
دباغ یعنی آنکه پوست را پیراید . نراقی ها صادرکننده مرغوب ترین پوست گوسفند و گوساله یا گاو به همدان بودند . آنان در مناطق مختلف از جمله قنات سَرَچه پوست ها را دباغی می کردند . در زمستان ها آب قنات سَرَچه سرد نبود و کار را برای دباغ ها آسان می کرد . از دلایل احداث مُرده شورخانه(غسالخانه) در کنار این قنات نیز همین علت بود .

 

ابراهیم دباغ نراقی فرزند استاد میرزا تاجر پوست بود که به مناطق مختلف از جمله همدان پوست ها را صادر می کرد . آنان مِلک های نسبتا زیادی از جمله در مزرعه لاستان و باغ پالو در نراق داشتند که قسمتی از زمین های خود را سال های 1319 و 1322 هجری قمری به مرحوم آباقر فرزند عبدالوهاب(پدر مرحوم حاج غلامعلی قجری) فروخته است .

با اینکه بیش از یک قرن می گذرد هنوز در افواه مردم خصوصا کشاورزان زحمتکش و دامداران محترم نام های : دَره ابراهیم دباغ ؛ کَندِه ابراهیم دباغ ؛ رودخانه ابراهیم دباغ در محدوده مرغداری مرحوم عابدی(عابدینی) و مقابل باغ پالو در سَمت راست ورودی شهر نراق زبانزد می باشد .