سلـحــشـوران شـهـر نــراق

عـکـس، خـاطـرات ، دل نـوشـتـه هـای دفـاع مـقـدس ، انـقـلـاب و اطـلـاعـات عـمـومـی

سلـحــشـوران شـهـر نــراق

عـکـس، خـاطـرات ، دل نـوشـتـه هـای دفـاع مـقـدس ، انـقـلـاب و اطـلـاعـات عـمـومـی

سلـحــشـوران شـهـر نــراق

شهر نراق زادگاه علامه ملا محمد مهدی نراقی و ملا احمد نراقی (فاضلین نراقی)
بیش از 100 نفر از مشاهیر نامدار دارای جمعیت سه هزار نفره در مقطع 8 سال دفاع مقدس دارای 180 رزمنده بوده و علاوه بر آن 8 آزاده و 100 جانباز(مجروح)و 80 شهید تقدیم آرمان های میهن اسلامی نموده است.


بایـگـانی
آخـریـن مـطـالـب

۲۶ مطلب در تیر ۱۳۹۷ ثبت شده است

حضور محترم آقاعموئی عزیز و مهربانم آقا شکرالله یوسفی(احتمالا شکرالله یوسفی فرزند محمدهاشم)

  ۱۳۳۱/۳/۲۶
 

پس از عرض سلام سلامتی شما را از خداوند خواستارم . ضمنا چون آقای ضیائی( ازهمدان به نراق) عازم بود خواهشمندم مبلغ یکصد و شصت و چهار تومان نقد بدهی خودتان را به آقا سیف الله(حاج سیف الله ضیایی فرزند علی اهل شهر نراق) بپردازید و رسید دریافت نمائید .
کلیه فامیل را سلام مخصوص برسانید . عرضی ندارم

محمود رضایی(دستخط خودش)  26/3/1331

سایت سلحشوران شهر از جناب استاد حاج سید مجتبی غفاری فرزند سید محمود به جهت بازخوانی سپاسگزار می باشد .

توضیحات سایت سلحشوران شهر نراق

نویسنده نامه ؛ حاج محمود رضایی نراقی فرزند رضا(محمدرضا) سال 1268 شمسی در نراق تولد یافت و شناسنامه 2933 برای وی صادر گردید .

 

در 20 سالگی به همراه برادرش رحیم و برادرزاده هایش به قصد تجارت نراق را به سوی همدان ترک کردند . ایشان در تجارت موفقیت زیادی بدست آورد و همچنان با نراقی ها در ارتباط بود و نهایتا تاریخ 7 مهر 1353 بدرود حیات گفت و در آرامگاه خانوادگی نراقی ها در همدان خاکسپاری گردید .

۰ نظر ۳۱ تیر ۹۷ ، ۱۶:۱۰
سلحشوران شهر نراق

سیفالَ غَنَه یک گویش نراقی است و نام یکی از ابزارهای کار پالان دوزها بوده و آن عبارت از یک سیخ یا میله فلزی به طول ۶۰ تا ۷۰ سانتی متر که نوک آن دارای دوشاخه است و سیفال به ساقهٔ گندم می گویند.

پالان یک پوشش ضخیم است که از جنس گلیم یا پارچه است و توسط پالان دوزها برای الاغ و قاطر و اسب دوخته می شود و داخل آن را با سیفال ، کاه یا کُلش به وسیله سیفالَ غَنه پُر می کنند تا فشرده و محکم شود و سپس با جوالدوز و نخ می دوزند . چیزی شبیه زین است که روی اسب و قاطر قرار می دهند و دارای کاربری سواری و باری است.

در قسمت عقب پالان یک تَسمه چرمی به نام "رونَکی " است که این رونکی به وسیله یک تکه قالیچه مانند به نام " بالا بغدادی" که از دو طرف پالان روی انتهای بدن الاغ ثابت نگه می دارد و مانع می شود که پالان از روی بدن حیوان حرکت کند .

داستان کوتاه خر و پالان دوز

همچنین در یک طرف پالان یک تسمهٔ نخی به نام" تِنک " الاغ بسته می شود که با عبور از زیر شکم الاغ به قلاب نخی طرف دیگر محکم بسته می شود و پالان روی بدن الاغ یا قاطر ثابت قرار می گیرد.

پس از قرار گرفتن پالان روی الاغ خورجین را روی آن مستقر می کنند. خورجین از دو طرف پالان آویخته شده و تعادل و توازن را یکنواخت می نماید و صاحب مال به راحتی می تواند روی آن سوار شود.

از نویسنده و پژوهشگر جناب آقای مرتضی علی آقایی فرزند علی اکبر به جهت تهیه پست سیفالَ غنه برای اولین بار سپاسگزاریم .

۰ نظر ۳۰ تیر ۹۷ ، ۲۳:۴۱
سلحشوران شهر نراق

سَروَر مَن
مبلغ دوازده تومان بدهید قرض الحسنه محمّد بیاورد ؛ شش یَوم دیگر بنده اَدا خواهم کرد و اگر این قبض هم درست نباشد هر قبضی که شما بنویسید بدهید بیاورند بنده مُهر کُنم

بیست و هفتم جمادی الاول سنه ۱۲۸۵
27 جمادی الاول 1285(برابر 25 شهریور 1247)

مُهر : عبده الراجی  محمدعلی

خرید دام زنده توسط معاون التجار نراقی  115 سال قبل


آقا عبدالحسین(احتمالا میرزا عبدالحسین مهدوی فرزند فضل الله نراقی معاون التجار) زحمت کشیده مبلغ سیزده هزار( ۱۳ ریال ) بدهید آقا کاظم بابت ده راس مال(دام زنده) که رفته کوه(کوه جهت چرای گوسفندان) .

14 شهر رجب ۱۳۲۴
 رجب 1324(برابر 11 شهریور 1285)14


سایت سلحشوران شهر از جناب استاد حاج سید مجتبی غفاری فرزند سید محمود به جهت بازخوانی این دو نامه سپاسگزار می باشد .

۱ نظر ۲۹ تیر ۹۷ ، ۱۱:۰۸
سلحشوران شهر نراق

سفیدگری عبارتست از سفید کردن ظروف مسی با قلع، که بعد از خرید و قبل از استفاده و یا هر دو سال یک بار انجام می‌شود. معمولاً بعد از خرید مس یا هر دو سال یکبار که ظروف به مرور زمان سفیدی خود را از دست می‌دهند و رنگ آن‌ها تیره می‌گردد آن را جهت سفید کردن به سفیدگر می‌دهند .

صنعت مسگری نیز از لحاظ سابقه تاریخی همپای آهنگری می باشد چرا که بعد از ظرف و ظروف سفالین، این ظروف مسی بودندکه جایگزین شده اند ومورد استفاده وسیع مردم قرار گرفتند و به طبع وجود مسگری، لزوم سفیدگری را می طلبید و به اصطلاح در ارتباط کامل با هم بوده اند. جالب است بدانید مشاغلی همچون "مسگری" و سفید گری" با یکدیگر کاملا فرق دارند. اما هر دو نیز از صنایع دستی به شمار می آیند .

مس در زندگی سنتی ایرانیان نقش خاص داشت چرا که اکثر مردم بر این باورند که ظرفشان باید مس و فرش آنها قالی و گلیم باشد. این باور از دو چیز ناشی می شد :
اول قیمت ثابت این دو کالا از موقع خرید تا موقع تبدیل یا فروش آنها ، دوم اینکه رایج و معمول زندگی همگان بود و به هنگام پیش آمد ضرورت به سادگی به پول تبدیل می شد.

ظروف مسی هم طاقت آتش اجاق های سنگی را داشته و هم آتش اجاق گاز چند شعله ای، نه ته آن می سوخت ونه آسیبی به غذا وارد می شد تا بهانه ای باشد برای اینکه سفید شدنش بتواند لقمه نانی را سر سفره مسگر و سفید گر داشته باشد. پزشکان هنوز هم بعد از گذشت سال ها ظروف مسی را مناسب برای نگهداری و سلامت غذا عنوان می کنند .

در باورهای مردم ایران و شهر نراق ، ظروف مسی ، فرش های گلیم و قالی یک سرمایه ماندگار و یک پس انداز نقد دم دست تلقی می شود. این مهم هنوز در اکثر خانه های شهری و روستایی دیده می شود.مردم و به خصوص کدبانوی خانه حتما قابلمه مسی جهت طبخ غذا دارد که هر چندگاه آن را به دست سفید گر ماهر می دهد تا سیاهی را از آن بزداید.

اکثر روستاییان و عشایر که دامداری دارند حتما دیگ و دیگچه مسی مخصوص شیر دوشی و گرم کردن شیر دارند . در قدیم همه دامداران نراق برای دوشیدن شیر گوسفندان و فراوری و تبدیل فراورده های شیر از ظروف مسی استفاده می کردند و حتی در شش دهه قبل در شهر نراق تمام وسایل پخت و پز مانند: دیگ، کمجدان، تیمچه، بادیه، مجمعه وحتی ظروف آب مصرفی همه مسی بودند.
مردم در کتری مسی چای درست می کردند و به خاطر سالم بودن و زمان ماندگاری آنها، این ظروف را به ظروف های دیگر ترجیح می دادند .

ظروف مسی بخشی از جهیزیه دختران در نراق قدیم بود ولی در حال حاضر زینت بخش دکورهای دختران امروزی است . با آمدن ظروف استیل وملامین و ... نقش ظروف مسی در زندگی مردم کمرنگ شد ولی هنوز هم در خانه های نراق مخصوصا خانه های کشاورزان و دامداران قدیمی ظروف مسی مورد استفاده قرار می گیرد .
حرفه مسگری هنوز هم در نراق پا بر جاست و نیاز به حمایت مسوولین دارد که نگذارند این حرفه که می تواند نقش مهمی را در صنعت گردشگری ایفا نماید منسوخ گردد.

ابزار و وسایل سفیدگری به شرح زیر است:
دم و کوره: دم مورد استفاده سفیدگر دم پوستی بوده است. پوست دباغی شده گوسفند را به صورت مشکی در آورده که دو سر آن دارای سوراخ بوده که یک سر آن به لوله‌ای که به کوره راه داشته می‌بستند و در دهان سوراخ دیگر دو تخته کوبیده شده که کار دستگیره را انجام می‌داد.

در موقع دمیدن این دو تخته را به هم می‌چسباندند و سوراخ مَشک بسته می‌شد و مَشک را به طرف لوله کوره فشار می‌دادند. در نتیجه هوای داخل مشک از طریق لوله به کوره دمیده می‌شد و سپس تخته‌ها را از هم جدا کرده و مشک را به طرف عقب می‌کشیدند و مشک دوباره از هوا پر می‌شد و آماده دمیدن می‌گردید. بدین ترتیب عمل دمیدن انجام می‌گرفت. کوره مورد استفاده هم سطح با زمین بود.
بعد از آن دم دستی به بازار آمد که شامل یک پروانه فلزی بود و به وسیله یک دستگیره می چرخید و در حال حاضر از دم های برقی استفاده می شود.

http://www.jahannews.com/images/docs/000505/n00505656-r-s-004.jpg

گاز دستی: یکی از ابزارهای سفیدگری می‌باشد که، به‌وسیله آن ظروف را داخل یا خارج کوره می‌کنند. شبیه به انبر دست می‌باشد با این تفاوت که لبه آن کشیده است.
انبردست: ابزار دیگری است که به‌وسیله آن ظروف را در دهانه کوره نگه می‌دارند. دو لبه این ابزار که به هم نزدیک می‌شوند، تشکیل دایره‌ای کوچک می‌دهند که از خارج شدن ظروف از دهانه انبردست جلوگیری می‌کند.
پنبه: قلع را در داخل ظرف داغ شده ریخته پنبه را بر روی آن می‌کشند. در نتیجه قلع به تمام بدنه ظرف مالیده شده و ظرف سفید می‌گردد .

شن: قبل از سفید کردن، ظرف را با شن می‌سابند تا تیرگی آن تا حدودی برطرف شود.
زغال چوب: زغال چوب سوخت کوره را تشکیل می‌دهد.

مواد اولیه:

مواد اولیه‌ای که در سفیدگری به کار می‌رود قلع و پودری سفیدرنگ به نام نِشادُر می‌باشد. قلع به صورت ورق‌های نرم و انعطاف‌پذیر می‌باشد، که در موقع استفاده آن را خرد می‌کنند.
نِشادُر: پودر سفید رنگ شبیه به پودر لباسشویی می‌باشد، که از خود قلع به‌دست می‌آورند و از کشورهای خارج وارد می‌شود.
دیزاب: دیزاب مایعی است از موادی به نام سودا که این مواد شیشه به پودر شبیه می‌باشد و جهت شستشوی ظروف به کار می‌برند. برای تهیه آن مقداری از این پودر را در آب جوشانده می ریزند و به هم می زنند تا خوب حل شود. بعد از سرد شدن به عنوان پاک کننده استفاده می کنند.

فن کار:
اولین مرحله کار دیزاب دادن ظروف است به این صورت که مقدار کمی از مایع را در ظروف می‌ریزند و آن را با حرارت کوره داغ می‌کنند. سپس با پارچه‌ای ضخیم آن را به تمام بدنه ظرف می‌مالند و بعد آن را شستشو می‌دهند.
دومین مرحله کار ساییدن ظروف است که این کار به‌وسیله شن و پوست بُز انجام می‌گیرد، بدین ترتیب که، مقداری از شن را بر روی پوست می‌ریزند و به بدنه ظروف می‌کشند و یا جهت ساییدن پشت ظروف، آن‌ها را بر روی مقداری شن قرار می‌دهند و در داخل ظرف می‌ایستند و با گرفتن دو دست به دیوار آن را به دو جهت چپ و راست می‌چرخانند که با انجام این کار بدنه بیرونی ظروف تمیز می‌گردند. بعد از ساییدن آن را شستشو داده و آماده سفید کردن می‌شوند.

در زمان شروع سفیدگری، ظرف را در دهانه کوره قرار می‌دهند تا خوب داغ شود. سپس مقداری نِشادُر در داخل ظرف می‌ریزند و با پنبه آن را به تمام نقاط داخلی و بیرونی ظرف می‌مالند و به‌دنبال آن مقدار کمی قلع به بدنه داخلی و خارجی ظرف می‌کشند و مجددا نشادر در داخل ظرف ریخته و پنبه را خیلی محکم به تمام قسمت‌های ظرف می‌کشند و بعد آن را در آب فرو می‌برند و مجددا آن را خشک می‌کنند و ظرف رنگ سفید شفاف به خود می‌گیرد. لازم به ذکر است که نِشادُر باعث می‌گردد، که قلع بر بدنه ظروف ثابت گردد .

http://www.jahannews.com/images/docs/000505/n00505656-r-s-005.jpg

در گذشته سفیدگر جهت سفید کردن ظروف، به روستاهای اطراف می‌رفت و چند روزی در هر روستا می‌ماند و با ایجاد کوره و دم دستی، به سفید کردن ظروف می‌پرداخت. لاکن در حال حاضر متاسفانه کم‌تر سفیدگری وجود دارد که جهت سفید کردن ظروف مس به روستاها برود.چون دیگر چیزی به نام مس وجود ندارد که بخواهد سفید گری شود

از سفید گران شهر تاریخی نراق می توان به افراد و مشروحه زیر اشاره نمود :

۱-مرحوم حاج رضا آعلی فرزند اسماعیل

۲-مرحوم سید مصطفی باقری فرزند سید علی
۳-مرحوم حاج رضا کریمی فرزند علی اکبر ( مشهور به رضا علی )
۴-مرحوم امرالله ایزدی فرزند عبدالله
۵-مرحوم جبیب الله حبیبی و پسران
۶-آقای حاج قاسم اصفهانی فرزند عباس
۷-آقای سید علی کریمی فرزند سید محمود
۸-آقای میثم نصرالهی فرزند محسن

منابع مورد استفاده : سایت سلحشوران شهر نراق

سایت سلحشوران شهر نراق از جناب آقای مرتضی علی آقایی فرزند علی اکبر جهت تهیه این پست قدردانی می نماید .

۰ نظر ۲۸ تیر ۹۷ ، ۱۴:۰۴
سلحشوران شهر نراق

مبلغ بیست تومان و هشتهزار دینار (نصف ده تومان و چهار هزار دینار) قبض رایج خزانه مظفرالدین شاهی ده عدد یکتومان و بیست و چهار نخود وزن از مال خالص عالیشان آقا میرزا آقاخان ابن عالیحضرت آقا میرزا نراقی دین ثابت و لازم است علی الاقراره الشرعی واعترافیه و الملی بر ذمه و رقبه عالیقدر آقاجان ابن مرحوم اقامحمد خالو آقابابا من القصه که ان شاءالله الرحمن وجه موصوف را ابتداء تاریخ ذیل الی انقضاء مدت دو ماه تمام کارسازی نماید و به عذریکه خلاف شرع اقدس و منور بوده باشد معطل ندارد .
و کان ذالک التحریر فی غره شهر سنه 1316(برابر سال 1277 شمسی)

سایت سلحشوران شهر از جناب استاد حاج سید مجتبی غفاری فرزند سید محمود به جهت بازخوانی قباله پرداخت هزینه کارسازی توسط میرزاآقاخان فرزند میرزانراقی به آقاجان فرزند محمدابن آقابابا در 123 سال قبل سپاسگزار می باشد .

۰ نظر ۲۷ تیر ۹۷ ، ۱۱:۱۷
سلحشوران شهر نراق

ما را در سر سودای عاشقی است

                                                  و دفاع همچنان باقیست

                                                                                         و تا انتها ایستاده ایم.....

۰ نظر ۲۶ تیر ۹۷ ، ۱۴:۵۲
سلحشوران شهر نراق

طلبی که جناب خیرالحاج حاجی محمدرضا از ابراهیم مکاری داشت و محول به عالیشان آقا میرزا شد و عالیشان مشارالیه تسلیم جناب معظم له داد به زیر تفصیل است :

بموجب بیجک(فاکتور) شصت و هفت تومان و نه ریال .
بموجب بیجک(فاکتور) یکصد و چهارده تومان و دو ریال و دَهشاهی .
ایضا بموجب بیجک(فاکتور) پنجاه و یکتومان و هفت ریال .
حساب دستی چهار تومان و دو ریال .
بحواله محمد حسین کاشی دو تومان .
از بابت بقیه گندم آقاعلی حاجی اسماعیل(علی ابن اسماعیل) پانزده تومان و پنج ریال . جمع دویست و پنجاه و پنج تومان و پنج ریال و دَهشاهی.
سر ... سه ماه از قرار ماهی تومانی نیم شاهی نوزده تومان
 ابراهیم اقرار بمبلغ دویست و هفتاد و چهار تومان و ششهزار و دَهشاهی نمود و چهار تومان و ششهزار او واگذار شد تا بحساب رسیدگی شود و وجه مسطور بعد از فروش اعیان مرهونه به آقا میرزا کارسازی شود .

مُهر : عبده محمدرضا

این مبلغ دویست و هفتاد و چهار تومان و ششهزار و دهشاهی
چهار تومان و ششهزار و دهشاهی را واگذار و دویست و هفتاد تومان او را عالیشان آقا میرزا تسلیم جناب حاجی محمدرضا کردند به تفصیل متن قرار است .
بتاریخ هشتم شهر ربیع الثانی سنه ۱۲۸۹

8 ربیع الثانی 1289(برابر 26 خرداد 1251)
مُهر : عبدالراجی محمد اسماعیل

سایت سلحشوران شهر از جناب استاد حاج سید مجتبی غفاری فرزند سید محمود به جهت بازخوانی سند  نحوه حسابرسی 150 سال قبل با بیجک(فاکتور) در شهر نراق سپاسگزار می باشد .

۰ نظر ۲۵ تیر ۹۷ ، ۱۶:۰۷
سلحشوران شهر نراق

1 ذیقعده 1439 برابر 24 تیر 1397 ولادت حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها (173 هجری قمری) و در تقویم به روز دختران نام گذاری شده است .

Image result for ‫ولادت حضت معصومه و روز دختر‬‎

ضمن تبریک این روز ارزشمند از فرصت استفاده نموده اسامی خادمین نراقی مضجع کریمه اهل بیت را به شایستگی معرفی نماییم :

1- علی اکبر رضایی فرزند نظرعلی
2- احمد رضایی فرزند رضا نظر
3- عباس باقری فرزند حسینعلی
4- اسماعیل حبیبی فرزند اکبر
5- نصرالله حیدری فرزند رضا
6- جواد حسینی فرزند محمود
7- کاظم رمضانی فرزند حبیب الله
8- مهدی(عضنفر) فروغی فرزند حسین
9- حسن طالبی فرزند سلطانعلی
10- عباس حیدری فرزند علی

11- اکبر سلطانی شایان الماسی فرزند مظفرعلی
12- داود حبیبی فرزند اکبر
13- محمد علی ایزدی فرزند سلطانعلی
14- علی اصغر نادری مطلع فرزند یوسف(داماد آقای سلطانی)
15- مجتبی کمره ای فرزند شمسعلی
16- مرحوم علیرضا اکبری فرزند حسینعلی
17- خانم زهراالسادات حسینی نژاد فرزند سید حسین
18- خانم فاطمه مهدیزاده نراقی فرزند علی محمد
19- خانم فرشته لطفعلی فرزند اصغر
20- خانم سمیه نظریان فرزند حسن

پرونده:عکس حرم حضرت معصومه سلام الله علیها 01.jpg

21- خانم زهرا کمره ای فرزند علی
22- مصطفی فروغی فرزند حسین
23- سیدغلامرضا موسوی فرزند سید علی
24- سید رضا موسوی فرزند سید علی
25- سیدامیرحسین موسوی فرزند سیدغلامرضا
26- عباس علیشاهی فرزند حسین(داماد سید رضا موسوی)
27- احمد شاهواروقی فرزند احمد (داماد سیدرضا موسوی)
28- محمد نجفی فرزند حسن
29-
خانم انسیه فروغی فرزند غضنفر(مهدی)

30- سیدمیثم میرقاسمی فرزند سید جواد

31- شیخ علی نظری فرزند....


32- خادم بعدی را شما بفرما

۴ نظر ۲۴ تیر ۹۷ ، ۰۰:۰۱
سلحشوران شهر نراق

هوالله
حاضره آمد در عالی محفل شرع مطاع لازم الاتباع علیا مخدره متعلقه آقا شکرالله ابن آقا محمد نراقی صبیه مرحوم آقا میرزاجان آقا محمد علی نراقی در حالت ما .... عنه ماالاقاریر الشرعیه دون الاکراه والاجبار و صلح صحیح شرعی نمود به عموی خود عزت شعار استاد آقاجان ابن مرحوم آقا محمد علی مرقوم همگی و تمامی دعاوی که بابت مال الاجاره دو سال قبل سهمیه باغ موروثی خود در لاستان(مزرعه لاستان نراق) داشت به مال المصالحه یازده مَن به وزن شاه گندم و مال المصالحه نقدا فی المجلس اخذ و دریافت نمود و دیگر حرفی و ادعائی از بابت مال الاجاره بمصالح عنه مرقوم ندارد و صیغه مصالحه صحیحه شرعیه بینما جاری و واقع شد .
و کان ذالک تحریر فی یوم دوشنبه بیست و یکم ربیع الاول سنه ۱۳۳۲

21 ربیع الاول 1332(برابر با 28 بهمن 1292)

مُهرهای قابل تشخیص در حاشیه سند:

عبده الراجی محمدبن محمدرضا
نقیب السادات

سایت سلحشوران شهر از جناب استاد حاج سید مجتبی غفاری فرزند سید محمود به جهت بازخوانی سند مصالحه باغ موروثی توسط محترم خانم فرزند میرزاجان ابن محمدعلی(همسر شکرالله ابن محمد ابن محمود نراقی) به عمویش استاد آقاجان ابن محمدعلی فرزند خالوآبابای نراقی در 107 سال قبل سپاسگزار می باشد .

۰ نظر ۲۳ تیر ۹۷ ، ۱۶:۱۲
سلحشوران شهر نراق
نراق به هند کوچک مشهور بوده و با وجود تجار سرشناس تجارت از سالیان دور در آن رواج داشته است . بر این اساس پُست جهت رد و بدل کردن مکاتبات و تلگراف جهت پیام رسانی فوری لازم و ملزوم هم بودند .



بر اساس این جایگاه پنجاهمین تلگراف ایران و نفوذ افراد به نراق داده شد و زودتر از خیلی جاها صاحب تلگراف گردید .
میرزا غلامحسین خان امینیان نراقی فرزند حاج میرزا محمدخان مشهور به معاون الممالک و برادر شمس السلطنه معاون وزارت پست و تلگراف و تلفن بود .


میرزا غلامحسین خان امینیان نراقی

اسامی نراقی های شاغل در اداره پست و تلگراف و تلفن سراسر کشور از آغاز تاکنون

1- مرحوم غلامحسین خان امینیان فرزند محمدخان ملقب به معاون الممالک معاون وزیر پُست شاغل در تهران مشخصا سال 1291 شمسی

2- 
مرحوم میرزا محمد جواد خان تیموری فرزند ... ملقب به محمد جواد رئیس . اوّلین کارمند شاغل در پست و تلگراف نراق تا خرداد 1303

3- مرحوم غلام محمد تیموری فرزند میرزا جواد . دوّمین فرد مباشر در دفتر پست و تلگراف نراق از خرداد 1303

4-
مرحوم محمدباقر غفاری فرزند ...(همسرش ... تیموری فرزند میرزاجواد) . رئیس پست و تلگراف نراق تا پس از سال 1328 و بعد به پست قم منتقل شد

5- مرحوم علی اکبر تیموری فرزند شکرالله . مامور پست نراق با قاطر به جاسب که سال 1324 شمسی در جاسب فوت می کند

6-
مرحوم حسن یوسفی فرزند نصرالله . حدود نیم قرن پیش در اداره پست و تلگراف تهران شاغل بود .

7- مرحوم حاج عبدالکریم احمدی فرزند حبیب الله . شاغل در پست و تلگراف نراق

8- آقای علی اصغر احمدی فرزند عبدالکریم . شاغل در پست قم و طایقان

9- مرحوم ابراهیم عضایی فرزند ماشاءالله . شاغل در پست نراق و دلیجان

10- آقای یوسف عضایی فرزند ماشاءالله . شاغل در پست های تهران؛ نراق و دلیجان

آثار به جا مانده از ساختمان پست در شهر نراق

11- مرحوم نصرالله محمودی (فاطمه ایی - مَشتی) فرزند محمد.شاغل در پست نراق

12- مرحوم احمد امینیان فرزند غلامحسین . کارمند پست و تلگراف در کاشان و ...

13- مرحوم سید آقا نصرت میرسلطانی فرزندسید محمود . شاغل در پست تهران

14- آقای رضا شاطری فرزند غلامعلی . شاغل در پست تهران

15- آقای سید هادی موسوی فرزند سید محمد . شاغل در پست نراق

16- مرحوم ماشاءالله نوروزی فرزند عبدالله . شاغل در پست تهران

17- آقای سید قاسم موسوی فرزند سید حسن . شاغل در پست نراق

18- آقای سید مصطفی موسوی فرزند سید محمد . شاغل در مخابرات نراق و دلیجان

19- آقای حسن نباتی فرزند مُندعلی . بازنشسته مخابرات دلیجان

20- آقای علیرضا علی آقایی فرزند محمد . شاغل در مخابرات دلیجان



21- آقای علی محمد پیشه ور فرزند حسین . شاغل در مخابرات دلیجان

22- آقای ماشاءالله لطفعلی فرزند حسین . شاغل در مخابرات نراق و کرج

23- آقای علیرضا لطفعلی فرزند حسین . شاغل در مخابرات نراق

24- آقای حسن لطفعلی فرزند غلام . شاغل در مخابرات دلیجان نراق و قم

25- آقای قنبرعلی باقری فرزند حسین . شاغل در مخابرات نراق

26- آقای علی اکبر یوسفی فرزند نوروز . شاغل در مخابرات نراق و دلیجان

27- آقای مسلم آقایی فرزند علی . شاغل در مخابرات نراق

28- آقای ذوالفقار قجری فرزند مصطفی . رئیس سابق مخابرات نراق

29- آقای کاظم جعفری فرزند ابراهیم . شاغل در مخابرات نراق و دلیجان

30- آقای علی محمد قجری فرزند علی اکبر . بازنشسته اداره پست تهران(پدر شهید علیرضا قجری)


ساختمان قدیم مخابرات شهر نراق

31- آقای ابوالحسن فزونی فرزند محمد . بازنشسته مخابرات تهران

32- مرحوم محسن مراد فرزند اسکندر . شاغل در مخابرات تهران

33- آقای محمد خسروی فرزند احمد . شاغل در مخابرات دلیجان

34- آقای داود محمدی پور فرزند مصیب . شاغل در مخابرات تهران

35- آقای حسین رزاقی فرزند رضا . شاغل در مخابرات تهران

36- مرحوم فضل الله ترابی فرزند شکرالله . شاغل در مخابرات تهران

37- آقای مجید قیومی فرزند سلطانعلی . بازنشسته مخابرات تهران

38- امید قیومی فرزند حمیدرضا . شاغل در مخابرات تهران

39- آقای عباس شفیعی(هاتفی فخر) فرزند مصیب . شاغل در ...

40-
آقای علی عابدینی فرزند غلامعباس . بازنشسته پست تهران


41 - نفر بعد را شما عزیز بفرما و نقطه چین ها را تکمیل فرما




اسامی کارمندان و رئیس های اداره پست و مخابرات که غیر بومی و اهل نراق نبودند از آغاز تا کنون را جداگانه آمارگیری می نماید :

1- مرحوم آقا میرزا محمودخان رئیس تلگرافخانه نراق در سال 1335 هجری قمری برابر 1295 هجری شمسی

2- مرحوم ... تلگرافی فرزند ... اهل کاشان مشخصا سال 1310 کارمند پست نراق بود و فعالیت هایش مورد توجه اهالی بود .

3- مرحوم محمد ... فرزند ... مشهور به مشهدی محمد اهل شهرستان محلات مشخصا سال 1315 از ده پائین محلات پُست را به صورت چاپار (اسب) به نراق حمل و نقل می کرد . بعد از ایشان آقای علی اکبر تیموری(وفات 1324 شمسی) فرزند شکرالله حدود سال های 1320 پست نراق را بین روستاهای جاسب با اسب و قاطر توزیع می نمود .

4- مرحوم ... .... فرزند ... (باجناق احمد امینیان نراقی) اهل قم کارمند پست در ...

5- مرحوم عزیزالله گرانپایه فرزند ... اهل تهران. مسئول پست نراق مشخصا سال 1341 . همسر گرانپایه مرحومه خانم فاطمه صفری فرزند ... اهل روستای کرگان جاسب بود .

6- مرحوم مهدی بابایی فرزند ... اهل اراک . مسئول پست نراق مشخصا سال 1350

7-
ابوالفضل شیخ حسن فرزند اهل محلات سه چهار سال در اداره پست و تلگراف نراق بود که سال 1354 به محلات بازگشت و آقای حسین سپاهی جایگزین او شد .


8- مرحوم علیرضا اکبریان فرزند ... اهل نیمور محلات . کارمند پست نراق در دهه 40

9- مرحوم ابوالفضل اکبری فرزند اسماعیل  اهل محلات . کارمند پست نراق دهه 40

10- مرحوم عبدالله نعمت الهی فرزند ... اهل قم که تیر 1349 به عنوان رئیس پست و تلگراف وارد نراق شد

11- مرحوم سید رضا ماجدی فرزند سیدخدابخش .رئیس پست و تلگراف نراق و تیر ماه 1349 به قم منتقل شد

12- مرحوم ... نجفی فرزند ... اهل دلیجان پیک بین دلیجان و نراق در دهه 50 بود که پس از ایشان آقای ابراهیم عضایی با وسیله ماشین جیب شخصی اش این مسئولیت را بر عهده گرفت .

13- آقای حسین سپاهی فرزند جعفرقلی اهل محلات شاغل در اداره پست نراق در دهه 50

14- آقای یوسفعلی کریمی فرزند ... اهل شهر قم از سال 1358 رئیس اداره پست نراق در بحبوحه انقلاب

15- مرحوم رحمت الله رجبی فرزند ... اهل دلیجان . رئیس اداره مخابرات نراق سال ...


16- بعدی را شما گرانقدر بفرما و نقطه چین را کمک کن تا مشخصات تکمیل شود .
۵ نظر ۲۲ تیر ۹۷ ، ۱۴:۳۶
سلحشوران شهر نراق

فدایت شوم ؛ جناب فخرالحاج حاجی محمدرضا شرفیاب می شود ؛ سی و نه تومان و نیم ....... از اینجانب که مرهون آب و مِلک شکراب( رنجش) بوده اینجانب یکماهه معامله شده در ظهر همان ..... یکتومان معامله شده که چهل تومان و پنجهزار است و نیم طاق مزرعه حسین آباد نراق هم که مرهون افزوده شده و پنجاه تومان هم بر خود الزام کرده که جزء اوکلا او مرهون چنانچه مستحقا للغیر برآید پنجاه تومان مجانا بدهد التفات فرموده سرکار و دائی زاده ها ... ایشان را مزین فرمائید . واله
مُهر: عبده حسن الحسینی

سایت سلحشوران شهر از جناب استاد حاج سید مجتبی غفاری فرزند سید محمود به جهت بازخوانی سند معامله در مزرعه حسین آباد نراق بین حاج محمدرضا نراقی و حسن الحسینی بیش از یک قرن و نیم پیش  سپاسگزار می باشد .

۰ نظر ۲۱ تیر ۹۷ ، ۱۶:۱۱
سلحشوران شهر نراق

آزاد مرد بنده شیطان نمی شود
هرگز به جرم شیطنت زندان نمی شود

خوش باطن است؛نیّت باطل نمی کند
هرگز ز کار نیک پشیمان نمی شود

باران غم گر که فرود آیدش به سَر
سَر پیچ ، از اوامر یزدان نمی شود

از حرف حق خسته و افسرده کی شود؟
کوهی مقاوم است پریشان نمی شود

در لحظه دفاع ز مظلوم بی پناه
چون مُردگان خسته بی جان نمی شود

از راه راست منحرفش ؛کی توان نمود
از ترس خَلق ساتر پنهان نمی شود

آری همو؛که اشرف مخلوق خواندمش
انسان کاملی است که حیوان نمی شود


شعر از آقای علی رضایی فرزند رضا اهل شهر نراق
۰ نظر ۲۰ تیر ۹۷ ، ۲۳:۳۰
سلحشوران شهر نراق

جناب محمد خلیل آقا محمد صادق سفر ........... زوجه مرحوم آقا میرزا آقا بروید و چو شخصی که دکان آنجا غریب است صبح تشریف میبرید پای خودتان بگیرید از بابت اجاره ...... محسوب فرمائید و از نوزده شهر ذیقعده سنه ۱۲۸۹ مقرر فرمائید روزی صد ورقه نان علاوه نکرد خود بسپارید کوتاهی نفرمائید و ماهی دو هزار ...... گوشت بدهید قبول است نیازی علاوه .... نان علاوه ندهید که مورد بحث خدایگانی خواهید بود از قرار همین نوشته رفتار نمائید بتاریخ فوق
19 ذیقعده 1289(برابر 29 دی 1251)

لازم به توضیح است : در بیجک (فاکتور) شبیه به این و با یک دستخط مُهر پای سند به نام عبدالراجی اسماعیل محمد می باشد.

از جناب استاد حاج سید مجتبی غفاری فرزند سید محمود به جهت بازخوانی قسمتی از سند سفارش اسماعیل ابن محمد به محمد خلیل ابن محمد صادق در 150 سال پیش سپاسگزاریم .

۰ نظر ۱۹ تیر ۹۷ ، ۱۴:۳۵
سلحشوران شهر نراق

نخود یکی از حبوبات مفید مى باشد که برشته شده " بو داده " آن را نخودچی می گویند و به صورت خشک و معمولا شور و گاه شیرین می خورند ولی بیشتر آن را با کشمش میل می نمایند. کسی که حرفه اش تولید نخودچی باشد "نخود ریز "نام دارد. البته در گویش های مختلف نخودبریز، نخود چی بریز، نخودبرشته کن و ... نیز خوانده می شود .

حرفه " نخود پزی" در نراق بر اساس گفته ها و شنیده های بزرگان شهر قدمت زیاد دارد و یکی از دلایل آن مصرف زیاد آن خصوصا " آرد نخودچی " که مواد اولیه تهیه جوزغند می باشد . به این دلیل بانوان شهر نراق پیشتار در استفاده از آرد نخودچی و تولید شیرینی منحصر به فرد جوزغند هستند . دلیل دیگر آن چون شهر نراق در مسیر جاده ابریشم قرار داشته و بازار نراق هم محل داد و ستد تجار بوده نخودچی خود را از این طریق خریداری می کرده اند .

خبرگزاری فارس: فرآوری نخود جهان در ترکیه و ایران/ نخودپزان ممقانی در ایران

* محل و چگونگی فرآوری تولید نخود خام به نخودچی
محل انجام این کار در بازارشهر نراق داخل بازار شمس السلطنه نبش چهار سو بالاتر از حجره مرحوم ماشاءالله اوضایی(عُضایی) بود. درب انبار آن داخل چهار سو و ورودی آن داخل بازار بود که از کف بازار به خاطر داشتن سرداب زیر زمینی حدود یک متر بلند تر بود و افرادی در آن به این کار اشتغال داشتند و نخود خام را طی مراحلی فرآوری نموده و به نخودچی تبدبل می کردند. البته روش کار به صورت امروزی نبود و به صورت سنتی انجام می گرفت .


 نمایی از محل نم خانه در بازار شمس السلطنه شهر نراق

*ابزار و وسایل کار

1-کوره یا منبع حرارت: که روی آن یک تیون مسی که به آن پاتیل هم می گفتند قرار مى گرفت و با هیمه و هیزم داغ می شد. داخل این پاتیل نخود را بو می دادند .
2-ظرف محتوی ماسه های مخصوص شسته و ریز بدون خاک به اندازه دانه های ماش
3-کفگیر بزرگ: وسیله ای که با آن نخودچی داغ را از پاتیل خارج می کردند .
4-غَربیل:برای سَرَند کردن که نخود چی را از ماسه جدا می کردند
5-پره پاتیل:که به آن همزن می گفتند و مخلوط ماسه داغ و نخود را در آخرین مرحله فراوری به هم می زند.

* مراحل فرآوری

1-ابتدا باری که به دکان" نخود بریزی" می آمد آن را با غربیل پاک کرده و بعد توی پاتیل می ریختند و سپس حرارت داده وسریع هم می زدند تا خوب داغ شود و به اصطلاح داغش می کردند و در مرحله بعد48 ساعت می گذاشتند تا سرد شود .
2-پس از سرد شدن نخود ها را به نَم خانه منتقل و پَهن می کردند. نَم خانه یک فضای تاریک و مرطوب که سه طبقه پایین تر از کف کارگاه بود و نور آن از طریق چراغ روغن سوز و یا چراغ بادی(فانوس) تامین می شد. نخودها 24 ساعت در نم خانه که به صورت حجره حجره بود نگهداری می شد و در طول این مدت دوبار زیرو رو می کردند تا نم کافی به همه نخود ها برسد.


3-در این مرحله نخود هاى مرطوب را جمع آوری و به سرداب منتقل می کردند و مجددا 48 ساعت در سرداب می ماند تا نم (رطوبت) نخود ها یکنواخت شود.
سرداب معمولاً یک اتاق 3 در 3 بود که در بالای نم خانه قرار داشت و کیسه هاى نخود نم داده شده را در نوبت بو دادن قرار می دادند. سرداب به وسیله دریچه اى به نم خانه راه داشت و از این دریچه نخود ها را جا به جا مى کردند که واقعا کاری مشکل دار بود


4-در آخرین مرحله مقداری ماسه داخل پاتیل ریخته و کوره را روشن می کردند تا حرارت پاتیل به 180 درجه برسد . بعد مقداری از نخود مرطوب را روی ماسه های داغ درون پاتیل ریخته و به هم زده می شد تا بدون اینکه نخود ها بسوزند بو داده شده و به رنگ نارنجی روشن و یکنواخت در آیند.
در این مرحله نخود ها بو داده شده و به نخود چی تبدیل می گردید . سپس "نخود بریز" با ملاقه (کفگیر) مخلوط ماسه و نخودچی را در غربیل ریخته و سَرند مى کردند تا ماسه ها از نخود چی جدا شود .

 

نمایی از درون نم خانه واقع در بازار شمس السلطنه شهر نراق

کار به همین منوال تکرار مى شد و در آخر نخود بریز نخودچی ها را در کیسه مى ریخت و وزن می کرد و به مشتری تحویل می داد و دستمزد خود را از مشتری دریافت مى کرد.
البته وزن هاى آن روز بر اساس صد دِرَم، نیم مَن ، یه مَن، یه مَن و نیم و دستمزد هم بر اساس ریال، شاهی' عباسی و قَران بود.
نخود هایی که به نخود چی تبدیل می شود باید از نوع درشت و مرغوب باشند. نخودهاى ریز برای این کار مناسب نیستند به همین جهت پس از تفت دادن آن را غربال می کنند و نخودچی هاى ریز و نامرغوب را جدا می نمودند. نخودچی هاى درشت صرف خوراکی داشت و آن ها را با کشمش و سایر آجیل هاى سنتی نراق مانند تخمه،تنده، گردو، بادام و جوزغند در مراسم های جشن و اعیاد مصرف مى کردند .

نخودچی های ریز و نامرغوب را بانوان سختکوش و مومنه نراق در سِرکو مى کوبیدند و آن را اَلَک می کردند و به آرد نخودچی تبدیل می نمودند. آرد نخودچی هم مواد اولیه جورغند بود و هم در آشپزی خصوصا پختن شِفته (کوفته) که بعد از آبگوشت بیشترین مصرف را در سفره مردم نراق داشت استفاده می کردند.

 

شیرینی سنتی برشتوک

یک نوع شیرینی سنتی دیگر هم از آرد نخودچی درست می کردند که " برشتوک " نام داشت . برشتوک ترکیبی از آرد نخودچی یا گندم ، روغن و پودر قند یا شکر و مقوی و خوشمزه بود. نخودچی در بین گروه های غذایی منبع پروتئین کلسیم و آهن بود. لازم به ذکر است که نخودچی فقط از بو دادن نخود سفید بدست می آمد و " نخود سیاه " برای این کارمناسب نبود و برای تولید لپه از آن استفاده می کردند .

از کهن کسوتان حرفه نخودپزی در شهر نراق مى توان به این افراد اشاره نمود:

1-مرحوم آقا میر موسوی فرزند سید صادق
2- مرحوم محمد جعفری فرزند صادق
3-مرحوم بشیر شفیعی فرزند صادق

مرحوم بشیر شفیعی آخرین نخود پز شهر تاریخی نراق در بازار شمس السلطنه بود و بعد از ایشان این حرفه منحصر به فرد منسوخ گردید .

از آقای مرتضی علی آقایی فرزند علی اکبر جهت تهیه این پست صمیمانه تشکر می گردد .

۲ نظر ۱۸ تیر ۹۷ ، ۱۴:۳۳
سلحشوران شهر نراق

در گذشته و مشخصا یکی دو قرن قبل نراقی ها جهت سهم و نوبت آبیاری کشاورزان از اصطلاحی به نام روزقه استفاده می کردند . علاوه بر نراق مناطق دیگری از کشور نیز از اصطلاح روزقه در فعالیت های آبیاری کشاورزی استفاده می کردند .

برای نمونه در سند 150 ساله متعلق به نراق دو مورد نوشتن روزقه نمایش می شود :

اوّل روزقه(سهم و نوبت آبیاری یک کشاورز) آقا محمد باقر در یوم یکشنبه نهم شهر جمادی الثانی ۱۲۸۰ الی چهار شبانه روز
9 جمادی الثانی 1290(برابر 13 مرداد 1252) 

اوّل روزقه(سهم و نوبت آبیاری یک کشاورز) آقا عبدالوهاب و آقا محمد جواد و محمد رضا در یوم پنجشنبه سیزدهم شهر جمادی الثانی الی دو شبانه روز
13 جمادی الثانی 1290(برابر 17 مرداد 1252)

 از جناب استاد حاج سید مجتبی غفاری فرزند سید محمود به جهت بازخوانی سند روزقه یا سهم و نوبت آبیاری کشاورزان شهر نراق در یک قرن و نیم پیش سپاسگزاریم .

۰ نظر ۱۷ تیر ۹۷ ، ۱۶:۱۳
سلحشوران شهر نراق

در اکثر شهرهای ایران از جمله شهر تاریخی نراق شب اول اسفند  را مردم گرامی  می دارند. این شب  دارای آداب و رسوم خاصی است از جمله دور هم بودن و خوردن پلو و آجیل اسفندی ، خاطره گویی .

رسمی ماندگارکه دل ها را به هم نزدیک می کند/زیبایی های یلدا در سراسر ایران

یکی از مهمترین رسوم این شب(حدود پنج دهه قبل)  دیدار نوعروسان با تازه دامادها بود چون عروس و دامادها در قدیم  مانند امروز آزاد نبودند که به محض نامزد شدن هر کجا دلشان بخواهد بروند و بیایند و این کار را خانواده عروس از جمله پدر خانواده شایسته نمی دانستند .

رسمی ماندگارکه دل ها را به هم نزدیک می کند/زیبایی های یلدا در سراسر ایران

بنابراین دختر و پسر تا مراسم عقد و ازدواج ، دیدارشان محدود بود. نه دختر اجازه داشت از خانه بیرون برود و نه پسر قادر بود نزدیک خانه دختر پیدایش بشود. بنابراین هر دو از دیدارهم محروم بودند مگر اینکه مثلا برای امورات کشاورزی و جمع بودن رعیت ها و بردن غذا دیدار کوتاه میسر می گردید .دنبال بهانه یا مناسبتی می گشتند تا بتوانند لحظات و ساعاتی را با هم بگذرانند.

یکی از این مناسب ها شب اول اسفند بود که خانواده عروس خود را براى پذیرایی آقا داماد و خانواده ی وی مهیا مى کردند .

در این مراسم عروس و خانواده اش به صرف شام از خانواده داماد پذیرایی می نمودند و سپس هدایایی را که خانواده داماد برای عروس خانم خریده بودند به وی تقدیم می کردند و داماد هم  هدیه ای را که جداگانه خریده بود به عروس تقدیم می نمود.

سپس از مهمانان با آجیل اسفندی مانند جوزغند، تنقلات وآجیل های مرسوم نراق پذیرایی می شد.  در این شب هر دو خانواده ساعاتی را به خوشی و شادمانى با خاطره گویی، شعر خوانی و فال گیری می گذراندند و عروس خانم و آقا داماد هم در این شب لحظاتی خوشی را با هم سپری می کردند و عشق و محبت خود را به یکدیگر ابراز می نمودند. به همین علت شب اول اسفند را برای زوج های جوان " شب عاشقی" می گفتند.

رسمی ماندگارکه دل ها را به هم نزدیک می کند/زیبایی های یلدا در سراسر ایران

این سنت  امروزه کم و بیش در شهر نراق  همچنان مرسوم است و نوعروسان و آقا داماد ها هر ساله شب اول اسفند را با توجه به آداب و رسوم امروزی برگزار می کنند و لحظاتی را دور هم به خوشی و شادمانی می گذرانند .

سایت سلحشوران شهر نراق ؛ از جناب آقای مرتضی علی آقایی فرزند علی اکبر از بابت تهیه این پست سپاسگزار می باشد .

۰ نظر ۱۶ تیر ۹۷ ، ۱۶:۰۷
سلحشوران شهر نراق

* سوال :
ملجاالاتاما ملا والاسلام
چه می فرمائید در این مسئله شرعیه که درخت جوزی(گردو) تقریبا صد سال قبل در مِلکی غرس است و الحال همان درخت بحسب ارث منتقل به زید شده و عمرو(فلان و بهمان) مِلکی را جدیدا احداث نموده ؛ قبل از زمانیکه احداث نماید شاخه همان درخت سایه افکن همان مِلک بوده در صورت مسطور(نوشته) عمرو را می رسد که شاخه درخت جوزی(گردو) که مال زید است قطع نماید و در صورت عدم تسلط عمرو را می رسد که ادعای منافع درخت جوز(گردو) را بنماید .

صورت مسئله مشروحا در صدر مرقوم و به خاتم شریف مزین فرمائید که عندالله و عندالرسول ضایع نخواهد شد .
بینوا و توجروا والسلام

 * پاسخ  سوال شرعی توسط علامه فخرالدین نراقی :

هو
هرگاه آن درخت قبل از اختیار این زمین سایه بر آنجا می انداخته و داخل در آن مِلک شده صاحب مِلک تسلط ندارد از داخل شدن آن درخت در مِلک و مانع شود
والله العالم

اثر مُهر : اراجی عبده فخرالدین بن محمد(علامه فخرالدین نراقی فرزند محمد)


سایت سلحشوران شهر از جناب استاد حاج سید مجتبی غفاری فرزند سید محمود به جهت بازخوانی سند سوال شرعی مومن باغدار نراقی از علامه فخرالدین نراقی در خصوص درخت گردو(جوز) در یک قرن قبل سپاسگزار می باشد .

توضیحات سایت سلحشوران شهر نراق در خصوص مجتهد و پاسخ دهنده فتوا

علامه میرزا فخرالدین  نراقی فرزند محمد ابن احمد ابن مهدی ابن ابی ذر نراقی از اعاظم فقهای امامیه جامعیت قابل توجهی در علوم مختلف اسلامی از جمله ادبیات عرب، فقه ، اصول، علوم قرآن و حدیث ، رجال، درایه، فلسفه و کلام اسلامی داشته است .

میرزا فخرالدین نراقی مدتی در کاشان از فضایل او بهره مند بودند و همچنین بسیاری از سوالات شرعی نراقی ها را نیز پاسخ و یا خمس مال آنان را دریافت و رسید آن را ارائه می داد . ایشان تاریخ 25 شوال سال 1325 هجری قمری برابر 9 آذر 1286  دارفانی را وداع گفت و بنا به وصیّت خودش در قبرستان شیخان شهر قم در مجاورت آرامگاه جدّش میرزای قمی به خاک سپرده شد .

۰ نظر ۱۵ تیر ۹۷ ، ۰۹:۱۷
سلحشوران شهر نراق

ما را در سر سودای عاشقی است

                                                  و دفاع همچنان باقیست

                                                                                         و تا انتها ایستاده ایم.....

۰ نظر ۱۳ تیر ۹۷ ، ۱۶:۱۱
سلحشوران شهر نراق

و بعد باعث بر تحریر این کلمات شرعیه الدلالات آنکه با تحقق کافه شرائط صحت حضور یافت عالیشان آقا میرزا ابن مرحوم آقا عبدالغفار نراقی و بمبایعه لازمه جازمه صحیحه شرعیه قطعیه بیع نمود و بفروخت به جلالت ماب آقای محمد یوسف خان خلف صدق حامد مستطاب عمده الاعیان آقا ...... طوغان نراقی زیده الجلاله همگی و تمامی یکدانگ و نیم مشاعا از ششدانگ یکدرب طاحونه(آسیاب) برج شهره من محمدحسن ... قصبه نراق واقعه در طرف علیای قصبه مزبوره غنی عن التحدید و التوصیف با کافه ملحقات و منضمات آن از آلات حدیدیه و ..... و ممر و سرهونه ... متعلقه به آن بانضمام ربع از یکدرب باغجاه واقعه در غرب طاحونه(آسیاب) مزبوره محدود به حدود اربعه ذیل السطر .
بباغچه شکرالله
بباغچه مرحوم حسین ...
بباغچه ...
 بباغ...

با جمیع ملحقات و منضمات و ....... وکلما یتعلق بها بقدرالحصه بنوعی که حسب الارث به بایع مرقوم اختصاص یافته دون استثنائی منهما ذکرام لم یذکر و سعی ام لم یسم بثمن مال المبایعه مبلغ بیست و پنج تومان قبض رایج خزانه اعلیحضرت احمدشاه قَران ده عدد یکتومان ماخوذ حین العقد ... و بایع مرقوم پس از اخذ مال المبایعه بیع موصوف را تاما کاملا از یَد تصرف خود اخراج نمود بتصرف مشتری معظم له درآورد و بر ملکیت او قرار و استقرار یافت به نوعی که تصرف مالکانه و مستحقانه نمود کتصرف الملاک فی املاکهم و ذوی الحقوق فی حقوقهم بین الجانبین بعمل آمد و تسلیم و تسلم و تخلیه و تصرف و اخذ و استرداد لا علی رسم القباله معمول و مرعی گردید الیوم تمامی بیع که عبارتست از یکدانگ ونیم طاحونه با متعلقات و ربع باغجاه مزبور حق صرف و ملک طلق مشتری مزبور است و احدی را در آن به هیچ وجه من الوجوه حقی و بهره ای باقی نمانده و صیغه مبایعه لازمه جازمه صحیحه شرعیه قطعیه منتج به جمیع شرایط و ارکان خالی از کافه نواقص و بطلان و اسقاط جمیع خیارات سیما خیارالغبن ولو کان فاحشا که چنانچه هر موقع در بیع فسادی ظاهر شود کلهم بعضا عینا از عهده برآید بینهما کما .... فی شریعه المطهره جاری و واقع گردید .
و کان التحریر فی یوم پنجشنبه شهر .... الحرام سنه ۱۳۴۳

پنج شنبه 13 محرم 1343(برابر 23 مرداد 1303)

سایت سلحشوران شهر از جناب استاد حاج سید مجتبی غفاری فرزند سید محمود به جهت بازخوانی قباله فروش آسیاب توسط میرزا فرزند عبدالغفار نراقی به محمدیوسف خان فرزند طوغان نراقی یک قرن قبل سپاسگزار می باشد .

۰ نظر ۱۲ تیر ۹۷ ، ۱۹:۱۶
سلحشوران شهر نراق

ژاندارمری یکی از نهادهای انتظامی و نظامی ایران بود که از دوره قاجار تا جمهوری اسلامی فعالیت داشت. ژاندارمری سوئدی و نیز ژاندارمری دولتی ایران و به اختصار ژاندارمری نام یک نیروی نظامی از نوع ژاندارمری بود که در سال ۱۲۹۰ در ایران تشکیل شد. این نیرو به درخواست دولت ایران از دولت سوئد به دست سوئدی‌ها به وجود آمد. ژاندارمری مسؤل امنیت راه‌ها و اماکن بیرون شهری بود. این نیرو به تصویب مجلس شورای اسلامی و تایید رهبر معظم در ابتدای دهه هفتاد با شهربانی و کمیته‌های انقلاب ادغام و نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران جایگزین آن شد.


نشان ژاندارمری شاهنشاهی ایران

بر اساس گزارش سایت سلحشوران شهر نراق ؛ پاسگاه ژاندارمری شهر نراق 27 سال پس از تاسیس ژاندارمری کشور تاریخ 2 تیر 1317 در حاشه میدان اصلی راه اندازی گردید . مکان پاسگاه منزل استیجاری مرحوم حاج غلامحسین قاسمی نراقی فرزند کریم بود .
این پاسگاه یکی از قوی ترین پاسگاه های منطقه بود و در موضوع امنیت و حتی دعواهای مردم فعالیت داشت . زمانی هم که به تعقیب فدائیان اسلام در کوه های روستای مهدی آباد دلیجان بودند به مامورین این پاسگاه مسئولیت دستگیری انقلابیون سپرده شده بود .

نمایی از ساختمان قدیم پاسگاه ژاندارمری شهر نراق در سال 1369

 تاریخ 8 اردیبهشت 1348 که سیل به مردم شهر نراق آسیب رساند دو نفر از خیّرین شهر آقایان حاج عباس معصومی و حاج روح الله شنتیایی 23 واحد مسکونی در کوی ولیعصر(نراق نو) ساختند و یکی از این منازل را در اختیار پاسگاه ژاندارمری نراق قرار دادند تا از مستاجری 30 ساله رهایی یابد .
سال ها بعد در زمین خاکی فوتبال مقابل بقعه شاه سلیمان ساختمان جدید پاسگاه احداث و به این مکان نقل مکان نمودند .


نمای فعلی ساختمان پاسگاه ژاندارمری شهر نراق

قبل از راه اندازی پاسگاه ماموران جهت سربازگیری که آن مقطع متداول بود از هنگ ژاندارمری قم و یا محلات به نراق ماموریت می یافتند و سربازانی که با کمک عوامل داخلی می گرفتند را در طبقه فوقانی کاروانسرای بازار(مکان فعلی که حاج حسین پریشانی و فرزندان مغازه دارند)که راه فرار نداشت موقتا نگهداری می کردند و سپس جهت خدمت اجباری انتقال می دادند .

 

مزرعه محمدآباد شهر نراق

اسفند 1316 درجه داری سوار بر اسب به همراه سه سرباز مسلح پیاده از دلیجان به سَمت نراق مسیر را ادامه می دهند تا سربازان فراری را دستگیر نمایند. زمانی که به مزرعه محمد آباد می رسند سرباز وظیفه خسرو گلزاده اهل استان زنجان از فرمانده رخصت می خواهد تا برای رفع تشنگی از آب انبار محمد آباد آبی بنوشد . سرباز نگون بخت در اثر سُر خوردن به داخل مخزن آب سقوط می کند و راه نجاتی نمی یابد.

آب انبار مزرعه محمدآباد شهر نراق

سرباز دیگر قصد نجات خسرو را داشته که فرمانده نگران از بین رفتن نفر دوم می شود فلذا مخالفت می کند . روز بعد چند نفر از اهالی نراق از جمله استاد حسن شریفی فرزند ابراهیم ابن حسن به مزرعه محمدآباد رفته و پیکر بی جان گلزاده را از آب انبار بیرون کشیده و روی قاطر یوسف سلیمانی فرزند علی ابن حاج سلیمان( یوسف علی حاج سلیمان) گذاشته و به نراق انتقال می دهند .

آب انبار مزرعه محمدآباد شهر نراق

نراقی های نوع دوست پیکر سرباز وطن را در قبرستانی که آن مقطع به دروازه بالا مشهور بود(مکان فعلی سالن ورزشی شهید رجایی) به امانت خاکسپاری می کنند تا خانواده سرباز از زنجان برسند و ترتیب انتقال جنازه به زادگاهشان را بدهند .
چند روز بعد خانواده تُرک زبان مرحوم گلزاده وارد نراق شده و عزاداری و فاتحه خوانی می کنند ولی به دلیل بُعد مسافت و هزینه های جاری از انتقال جنازه خسرو به زنجان منصرف می شوند .

قبرستان دروازه بالا - سال 1362

کمتر از چهار ماه بعد از این واقعه  تاریخ 2 تیر 1317 پاسگاه ژاندارمری در شهر نراق راه اندازی و شروع به فعالیت می کند .
 
ذکر صلوات باعث شادی روح سرباز متوفی و مرحومین زحمتکش پاسگاه ژاندارمری خواهد شد .

۰ نظر ۱۰ تیر ۹۷ ، ۱۱:۴۶
سلحشوران شهر نراق

هدایت به بالای

folder98 facebook