یکی از همافرانی بودم که 19 بهمن 1357 با امام خمینی بیعت کردیم

چه بسیارند نیروهای انقلابی و مذهبی از اهالی شهر نراق که در زمان طاغوت پهلوی در قوای سه گانه ارتش شاهنشاهی ایران جانانه دین و آخرت خود را حفظ نمودندودر شرایط بحرانی دست از حمایت رهبر کبیر انقلاب حضرت امام خمینی(ره) بر نداشتند .

یکی از این مراکز که نراقی ها در آنجا اشتغال داشتند پایگاه هشتم شکاری نیروی هوایی اصفهان می باشد .

    

تا کنون مطالبی برای کسی نگفته است و علاقه هم به تعریف ندارد . ولی سایت سلحشوران شهر نراق به این راحتی قبول نمی کند که ناگفته ها پنهان بماند .

بی ریا و خاکی مثل زمان کودکی ها و نوجوانی هایش که در نراق کمک حال پدرش بوده است .

                            علیرضا رضایی

علیرضا رضایی فرزند حاج علی اکبر ملقب به استاد حسن نراقی و متولد 1334 می باشم .

در سال 1355 وارد خدمت در مرکز آموزش های هوایی نیروی هوایی در تهران شدم . پس از سه ماه دوران آموزش های سخت و طاقت فرسا سردوشی دریافت نمودم . سپس وارد کلاس های آموزش زبان انگلیسی زیر نظر استادان زبان از کشورهای آمریکا ، انگلستان ، هندوستان و بنگلادش شدم .

پس از طی کردن ترم های زبان و امتحانات سخت آن زمان فارغ التحصیل گردیدم . جهت گذراندن زبان و آموزش های تخصصی جهت اعزام به ایالات متحده آمریکا نیز موفق گردیدم . مقرر شد تاریخ 24 شهریور 1357 من و دوستان دیگر جهت فراگرفتن تخصصی جنگنده پیش رفته اف 16 به آمریکا اعزام شوم که واقعه خونین 17 شهریور سال 1357 در میدان ژاله (شهدا) تهران به وقوع پیوست .

پس از کنسل شدن اعزام اینجانب و تعدادی از دوستان جهت فراگرفتن تخصص های اولیه به پایگاه هوایی مهرآباد جنوبی تهران اعزام و طی سه ماه دوره آموزش عمومی هواپیما را فرا گرفتیم . بعد من و هشت نفر به عنوان فراگرفتن تخصصی هواپیمای پیش رفته اف 14 به پایگاه هشتم شکاری اصفهان اعزام گردیدیم . صبح ها کلاس های تخصصی و تئوری آموزش می دیدم و عصرها روی هواپیما و توسط اساتیدی از آمریکا آموزش را ادامه می دادیم .

 

آذر ماه 1357 در راه بود و انقلاب مردم ایران به رهبری حضرت سید روح الله خمینی(ره) در حال شکوفایی بود . استادان آمریکایی که تعداد زیادی در پایگاه بودند احساس نا امنی کردند و هنوز دوران آموزش ما به پایان نرسیده بود که ساک هایشان را بسته و تصمیم گرفتند فرار را بر قرار ترجیح دهند . 

  

روزی از نهار خوری بر می گشتیم و مشاهده کردیم مستشاران آمریکایی داخل یک دستگاه اتوبوس در حال رفتن هستند . چند نفر از همافران که جرات بیشتری داشتند بر علیه آنها شعار دادند و گفتند : yonkg go home یعنی احمق برو خانه تان . یکی از آنها سرش را از شیشه اتوبوس بیرون آورد و با بغض و کینه گفت : i go hom tomorow یعنی من فردا می روم . آنها چند روز بعد برای همیشه از ایران رفتند .

کلاس ها همچنان ادامه یافت تا اینکه 26 دی ماه 1357 فرا رسید و محمد رضا پهلوی شاهنشاه ایران نیز عرصه را بر خود و خانواده اش تنگ دید و از کشور متواری گردید .

      

راستش تعدادی از قدیمی ترها کمی ناراحت بودند ولی ما جوان ترها که همراه انقلاب بودیم خوشنود شدیم . دیگر کلاس ها آن رونق قبلی را نداشت و انقلاب مردمی هر روز به پیشرفت هایی دسترسی پیدا می کرد .

چون تعدادی از همافران مذهبی و گرایش به انقلاب مردم داشتند یک گروهان از تکاوران هوابرد شیراز را توی پایگاه اصفهان منتقل کردند تا هر گونه فعالیتی را سرکوب نمایند . یک دستگاه تانگ جلوی آسایشگاه ما و یکی هم پشت آن قرار داده بودند .

11 آذر ماه 1357 امام خمینی(ره) فرمان داد سربازان پادگان های ارتش را ترک کنند و تیر خلاصی بود که بر پیکر پوسیده رژیم وارد ساخت .

یک شب سرد دی ماه 1357 موتورخانه به علت نداشتن گازوئیل خاموش بود و رادیوتورها کار نمی کرد و عده ای از همافران مقابل آسایشگاه آتش روشن کردند و انتقادهایی بروز می دادند که تکاوران ریختند و ضمن کتک کاری آتش را خاموش کردند و ما را داخل آسایشگاه هدایت کرده و درب آن را قفل کردند و تا صبح لرزیدیم .

چند روز به همین منوال گذشت و اجازه هیچ فعالیتی را نمی دادند تا اینکه بهمن ماه 1357 از راه رسید . زمزمه هایی بین دوستان رواج یافت که قرار است داخل شهر اصفهان رفته و همراه با مردم انقلابی شعار بدهیم . آن روز من زودتر آمدم و رفتم نزد چند نفر از نراقی ها که سکونت آنها در محلی به نام هتل h بود و به اتفاق به تظاهرات رفتیم .

آنجا به ما حمله شد و اعتراض کردند که چرا ارتشی ها بر علیه رژیم شاهنشاهی شعار می دهید . مردم اصفهان ما را از کوچه پس کوچه ها هدایت و با مکافات به پایگاه هشتم برگشتیم . دژبان ورودی اسامی 800 نفر را یاداشت و مقرر گردید ضد اطلاعات با این افراد برخورد سختی انجام دهد که خوشبختانه انقلاب پیروز شد .

12 بهمن 1357 سرنوشت سازترین روز تاریخ ایران رقم خورد و رهبر عظیم الشان آقا سید روح الله خمینی(ره) با همه مشکلاتی که نخست وزیر شاهپور بختیار برایش به وجود آورده بود وارد ایران شد و حکومت پهلوی را ساقط شده اعلام کرد .

حساسترین روز تاریخی انقلاب فرا رسید . همافران مذهبی و انقلابی وعده گذاشتیم تاریخ 19 بهمن 1357 به تهران رفته و اردتمندی و بیعت خودمان را به رهبر انقلاب امام خمینی(ره) نمایش دهیم . از جمع انبوه همافران بنده نیز اقدام کوچکی بود که از عهده ام بر آمد و انجام دادم .

  

همافران، پس از دیدار با آیت‌الله سید محمود دعایی طالقانی، تصمیم گرفتند تا صبح روز 19 بهمن در مدرسه علوی تهران لباس‌های خود را عوض کنند و در حضور امام خمینی (ره) به صف شوند تا به امام خمینی(ره) ادای احترام و اعلام بیعت کنند. از آن جایی که در مدرسه رفاه فضای کافی وجود نداشت عده‌ای، نماینده شدند و در محضر امام(ره) حضور یافتند.

امام(ره) در حضور آن‌ها اظهار کرد: "درود بر شما که قدر نعمت خدا را دانستید و به دامن قرآن پیوستید. درود بر شما که ترک کردید حکومت طاغوت را و به حکومت الله پیوستید. باید این نهضت را حفظ کنید تا انشاءالله آخر نقطه و نهایت که قیام یک حکومت عدل انسانی اسلامی به جای یک حکومت طاغوتی است."

پس از سخنان امام خمینی(ره) با فرمان رژه همافر محمد حسین نورشاهی، از برابر امام رژه رفتند و قطعنامه‌ای را قرائت و با امام(ره) اعلام بیعت کردند. همافران نیز بعد از ادای احترام به امام(ره)، با طى کردن خیابان ایران از سر کوچه منزل حضرت آیت‌الله سید محمود طالقانى عبور کردند و به سیل تظاهرکنندگان و مردم در خیابان انقلاب پیوستند و با استقبال مردم از آن‌ها، هلیکوپتر ارتش براى ایجاد فضاى ارعاب در سطح خیابان انقلاب حاضر شد.

 

سپس همافران به مدرسه رفاه برگشتند تا لباس خود را عوض کنند تا شناخته نشوند. امام(ره) تعدادی از همافران را به حضور پذیرفت و به آن‌ها گفت: "به همکاران، دوستان و فرزندان من بگویید که این مملکت مال خودشان است مراقبت کنند، آینده از آنهاست و از چیزى نترسند. ملت با تمام وجود پشتیبان شماست."

پس از آن، دولت برای شناسایی همافران اقدام کرد و مردم را وادار کرد تا کارت شناسایی خود را در خیابان انقلاب نشان دهند تا همافران را بیابند اما موفق نشدند. بختیار با انتشار خبر و عکس بیعت همافران با امام(ره)، دیدار را تکذیب و عکس آقای حسین پرتوی را مونتاژ خواند، با این حال امام (ره) برای حمایت از همافران دیدار خود با آن‌ها را تایید کرد. در تقویم رسمی کشور روز 19 بهمن روز نیروی هوایی نامگذاری شده است .

22 بهمن 1357 انقلاب با اتکا به پشتیبانی مردم به پیروزی رسید . سربازان کم کم به پایگاه هشتم شکاری بازگشتند و نگهبانی قسمت های حساس در اختیار نیروهای متعهد و مومن قرار گرفت . فرمانده عوض شد . کمیته ای با حضور عباس بابایی ، احمد میقانی و محمد هاشم آل آقا تشکیل شد .

 

اتفاقات جالب توجه و بعد حضور فعال در دفاع مقدس از بقیه خاطرات سرهنگ بازنشسته نیروی هوایی علیرضا رضایی در فرصت های بعد نمایش می گردد .

 

 

                                                                                                       سایت سلحشوران شهر نراق