مشاغل و حرفه های طی دو قرن پیش در شهر تاریخی نراق
مشاغل و حرفه های بسیاری در یکی دو قرن پیش در شهر تاریخی نراق وجود داشته که تعدادی از این شغل ها در بازخوانی اسناد قدیم نراق مشهود است .
بر همین اساس خیلی از اسم های خانوادگی اهالی نراق بر اساس شغل و حرفه آنان نام گذاری شده است که بعضی از آنان همچنان برای مردم آشنا می باشند .
عناوین ۱۱۰ حرفه، شغل و یا اصناف قدیمی بر وزن فَعّال به همراه معنای آنها معرفی می شود :
🔸صبّاغ: رنگ‌رز- رنگ فروش
🔹سکّاک: چاقوساز-سکه زن-آهنگر
🔸بزّاز: پارچه فروش
🔹دقّاق: آرد فروش
🔸خرّاط: تراشکار- چوب تراش
🔹نجّار: درودگر - چوب ساز
🔸بقّال: تره‌فروش- غله‌فروش
🔹حدّاد: آهنگر-آهن فروش-زندان‌بان
🔸صیّاد: شکارچی
🔹قنّاد: شیرینی پز
🔸دبّاغ: پوست فروش
🔹رزّاز: برنج فروش-برنج کوب
🔸خزّاف: سفالکار
🔹علّاف: علوفه فروش
🔸سرّاج: سازندهٔ زین اسب
🔹قصّاب (جزّاز): گوشت فروش
🔸طبّاخ: آشپز
🔹خبّاز: نانوا
🔸فصّاد: رگ زن-حجامت کننده
🔹نبّاش: قبرکن-کفن دزد
🔸دلّال: واسطه معامله
🔹خرّاز۱: فروشنده لوازم خیاطی
🔸خرّاز۲: مشک‌دوز- دوزندهٔ کفش
🔹دلّاک: کیسه کش حمام و سلمانی
🔸غسّال: مرده شوی
🔹غو‌ّاص: مرواریدیاب- فرورونده در آب
🔸سمّاک: ماهی‌فروش
🔹طیّار: خلبان
🔸عقّاد: عقدکننده- سازنده نخ و تکمه
🔹طراح: طرح‌ریز- نقشه‌کش
🔸سیّاح: جهانگرد و گردشگر
🔹بنّاء: خانه ساز
🔸جلّاد: مجری فرمان قتل
🔹جرّاح: شکافنده بدن بیمار برای علاج
🔸رقّاص: رقصنده در مجالس
🔹حجّار: سنگ تراش
🔸حلّاج: پنبه زن
🔹ندّاف: پنبه زن- لحاف دوز
🔸صفّار: رویگر-روی‌فروش- مس‌گر
🔹عطّار: عطرفروش-داروفروش
🔸جبّار: شکسته بند
🔹سقّاء: آب فروش
🔸هزّال: دلقک-لطیفه پرداز
🔹ختّان: ختنه‌کننده
🔸خمّار: باده فروش
🔹طنّاز: خنداننده
🔸تمّار: خرمافر‌ش
🔹عصّار: روغن ساز
🔸رمّال: فال‌گیر
🔹خطّاط: خوش‌نویس- خوش‌نگار
🔸رحّال: آنکه کجاوه و پالان شتر سازد
🔹سبّاک: لوله‌کش
🔸حمّال: باربر
🔹همّاز (لمّاز): آبرو ریز و عیب‌جو
🔸نمّام (درّاج): سخن‌چین
🔸زیّات: روغن‌فروش
🔹شجّار: دانشمند گیاه شناس
🔸کفّاش: سازنده یا تعمیرکار پاپوش
🔹ضرّاب: سکه زن
🔸مدّاح: ستایشگر-خواننده شعر آیینی
🔹نسّاج: بافنده پارچه و جامه
🔸کنّاس: رفتگر-تخلیه‌گر آب چاه
🔹مشّاط: آرایشگر
🔸سنّان: دندان‌ساز
🔹فرّاش: خدمت‌کار
🔸فنّان:هنرمند
🔹نقّاش (رسّام): تصویر گر
🔸سلّاخ: آنکه پوست حیوان را می‌کند
🔹شمّاع: شمع ساز
🔸ملّاح (بحّار): ناخدا، کشتی‌بان
🔹فلّاح: کشاورز- برزگر
🔸نرّاد: نرد باز
🔹نقّال: قصه گو- افسانه گو
🔸جمّال: شتربان
🔹صرّاف(فلّاس): داد و ستد کنندهٔ پول
🔸صیّاغ: زرگر-جواهر ساز- ریخته گر
🔹کسّاح: برف روب-خاک روب
🔸ثمّار: میوه فروش
🔹لبّاد: نمد مال - نمد فروش
🔸دبّاس: دوشاب ساز - شیره پز
🔹طبّال: طبل زننده-دهل زن
🔸خیّاط: دوزنده
🔹قصّاف(لعّاب): بازیگر
🔸حرّاض: گچ‌کار-آنکه گچ در کوره پزد
🔹عکّاس: آنکه عکس برمی‌دارد
🔸ورّاق: کسی که کتاب را صحافی کند
🔹صحّاف:مصحف فروش-دوزندهٔ کتاب
🔸فخّار: سفال‌گر- سفال پز
🔹حکّاک: نگین‌ساز- مهرساز
🔸دوّات: سازنده آلات از مس
🔹فحّام: ذغال فروش
🔸طرّاز: نگارگر جامه- زینت‌گر
🔹خشّاب: چوب‌فروش
🔸حفّار: چاه‌کن-گورکن-کاوشگر
🔹طرّار: راهزن- دزد- جیب‌بر
🔸نقّار:آنکه بر سنگ یا چوب کنده کاری کند.
🔹خطّاب: سخنران- مسلط به خطبه
🔸لحّام: جوش‌کار
🔹طحّان: آسیابان
🔸سیّاف: شمشیرگر- شمشیر ساز
🔹نعّال: نعل بند
🔸خیام: چادر دور- خیمه دوز
🔹نصّاب: نصب کننده
🔸سبّاح: آب ورز-شناگر
🔹عشّاب(حشّاش):ادویه‌ساز-گیاه‌شناس
🔸خشّاب: چوب فروش
🔹جشّار: ستور بان- صاحب چراگاه اسب
🔸لبّاف: جوال‌باف- پلاس باف
ببخشید ولی نام دوزنده رو بنظر فراموش کردین
دوزنده ها نراقی هستند و علت نام انها کفاش بودن است
در زمان قدیم برای خرید کفش باید سایز رو میگفتن سپس برای فرد کفش رو میدوختن
نام دوزنده ها به این دلیل است