بسیجیان و رزمندگان دفاع مقدس شهر نراق در غم از دست دادن جانباز حسین حیدری
تحمل یاران کم شده ، غم فراق یار دشوار گردیده . گریه امان نمی دهد . دوستان نتوانستند به راحتی قطعه ایثارگران شهر نراق و قبر دوستشان را ترک کنند .
پس از تشییع و تدفین دوباره بازگشتند و در غروب غمبار شنبه 17/04/1391 گرداگرد قبر حسین حیدری فرزند محمدعلی جانباز 55 درصد جنگ تحمیلی حلقه زده و از نحوه مجروحیت و خاطرات تلخ و شیرینش در دفاع مقدس صحبت کردند .
گریه امان نمی دهد در ذکر خاطرات . چون در سه نشست خاطره گویی رزمندگان نراق ، حسین حیدری خودش یکی از راویان فتح بود .
همسر و فرزندان و برادر و پدر و خانواده این جانباز فداکار نیز با حضورشان مجلس معنوی را پر بار نمودند همه از صمیم قلب ناراحت بودند و با ناله هایی از سر سوز ، حسرت فرو برده و مرگ را برای حسین زود میدانستند ولی چه باید کرد غیر از تعظیم و تسلیم در مقابل اراده و قضا و قدر الهی .
پس از ذکر خاطرات در فضای دلربای معنوی به سبک مداحی های زمان جبهه و جنگ دعا و مصیبت قرائت شد و سپس جمعیت به اقامه نماز مغرب و عشا و نیز نماز لیله الدفن پرداختند .
جانیاز حسین حیدری از نمازگزاران همیشگی مسجد جامع شهر نراق بود . شهیدان شهر مهمان دارند زیرا حسین به جمع آنان پیوسته است .هر چند که ورود به دروازه شهادت مشکل شده ولی با مرگ نیز می توان از خوان نعمات شهدا به فیض عظما رسید.
بار دیگر وبلاگ سلحشوران شهر نراق فقدان پاسدار و جانباز 55 درصد جنگ تحمیلی را به دوستان و خانواده اش تسلیت عرض نموده و خداوند روح آن مرحوم را قرین رحمت واسعه خویش گردانده و با دوستان شهیدش محشورش نماید .
« والعاقبه للمتقین و نعمه عقبی الدار »
