مشاهدات یک نراقی از اولین روز جنگ تحمیلی تاریخ 31 شهریور 1359

من اهل شهر نراق هستم که با خانواده در تهران زندگی می کردیم . 31 شهریور 1359 بود .

 

حاج سلطانعلی قجری

یکی از فرزندانم مهدی قجری متولد 1350 می بایست روز بعد در بازگشایی مدارس اول مهر ماه سر کلاس دوم ابتدایی مدرسه نظام مافی حاضر باشد . محل سکونت ما خیابان مهر آباد جنوبی و نزدیک فرودگاه مهرآباد بود .

                                                                                                                                 مهدی قجری

یک پارچه سفید روی دوش مهدی انداخته و به اصلاح موی سرش با ماشین دستی اقدام کردم . نیمی از کار تمام شده بود که ساعت چهارده و دوازده دقیقه بعد از ظهر صدای غرش رعد آسا و انفجارات پی در پی همه چیز و همه جا را متغیر کرد .



جماعت ابتدا ترسیدند . مهدی نیز همانگونه نشسته بود و نصف موی سرش کوتاه شده بود که من با مردم ریختیم تو کوچه و خیابان تا ببینیم چه خبر شده و کمکی بکنیم .

در انتهای باند فرودگاه دود غلیظی به آسمان بالا می رفت . ابتدا کسی نمی دانست چه اتفاقی رخ داده است ولی ساعتی بعد جمعیت نجوا کنان گفتند که چهار فروند هواپیمای میگ 23 ارتش متجاوز عراق به فرودگاه مهر آباد حمله کرده و جنگ را بر ایران تحمیل نموده است .

                                                                          

    کفن پوش عاشورایی مهدی قجری

 چند فروند هواپیمای ایران روی باند آسیب دیدند . سریعا اعلام شد هر کس گونی خالی دارد بیاورد فرودگاه که با جمعیت زیادی به آنجا رفته و شروع به سنگر بندی در اطراف پایگاه کردیم .



گوشه سمت چپ : حاج سلطانعلی قجری در تشیع پیکر شهید علیرضا قجری 17/2/1361

در حال انجام کار اطراف پایگاه یکم شکاری(بعد به نام خلبان شهید حسین لشکری نامگذاری شد) بودیم که آمبولانس ها آژیر کنان به سمت فرودگاه می آمد و داخل آنها خلبانان شجاع نیروی هوایی بودند .

حاج سلطانعلی به همراه فرزندش مهدی

 فراخوان عقابان تیز پرواز به جهت مقابله به تهاجم دشمن بود . مهدی هم پس از ساعتی انتظار در محوطه خانه با همان سر و وضع نصف و نیمه و مضطرب مایوس می شود و به داخل اتاق بازگشته بود تا اینکه شب آمدم منزل و با نمره 4 موی او را کوتاه کردم ..

حاج سلطانعلی قجری فرزند غلامعلی اهل شهر نراق 5/10/1391 کربلای معلی

اشعاری در وصف شهر نراق

 چهارشنبه 27/06/1392 روز شعر و ادب پارسی است . ضمن ارج نهادن به تمامی شاعران کشور قطعه ای از سروده های استاد علی اکبر جعفری تقدیم کاربران عزیز و نراقیهای همیشه مهربان می گردد .

 

علی اکبر جعفری

 

به نام خدا

 

شهر نراق مرکز علم و فضیلت است                                                            

                                              این خطه زادگاه فاضلین و پیر طریقت است
 
معراج او بخوان و ز علمش شو بهره مند                                    

                                            طاقدیس او درّ است و تمامش نصیحت است

جامع السعادتش بخوان و عبرت بگیر ز آن

                                            اخلاق نیک و صفاتش همچون حقیقت است

بی بی زبیده امام زاده است در آغوش شهرمان                          
       
                                           نسل امام جواد(ع) و دارای کرامت است

هشتاد شهید گرانقدر داده تقدیم انقلاب                                     

                                           این شهر ؛ شهر عشق و شهادت؛حامی ولایت است

 

 

در کوه و دشت نظر کن و یک دم بخود ببال                                        

                                                                این موهبت نصیب اهل نراق و چه نعمت است
 
کوه اُلش بر فرازش قامت کشیده است                                             

                                                            در دامنش غار نخجیر با چه طبیعت است

آبش چو آبگین و هوایش چه دلرباست                                               

                                                              جامی بنوش زابش و بر گو چه صحت است

بانک آبشار بهشت آبادش برده عقل و هوش                                          

                                                             بازار شمس السلطنه؛آب انبارش چه ظرافت است

کاروانسرا و مسجد جامع چه دیدنی است                                                

                                                              استاد ماهر هر یک کارش چه با درایت است

 

استاد علی اکبر جعفری فرزند غلام اهل شهر نراق- دبیر بازنشسته- تیر ماه1392

 

حاج مسلم مرادی دریای بیکران سادگی

آن زمان که دل شیر می خواست مقابل سر نیزه های مامورین کم سواد پاسگاه ژاندارمری شهر نراق ایستادگی کرد تعداد کمی به تاسی از مولا و سرور شهیدان حسین بن علی(ع) و به عشق وجهه حق طلبانه رهبرشان امام خمینی(ره) قیام کردند .

یکی از آن شیر دلان مسلم مرادی بود . آرام ؛ ساده ؛ راحت و موذیانه فعالیت هایی را انجام می داد که کمتر ماموری به ذهنش خطور می کرد که او مبارز است .



مغازه شیشه بری اش پاتوغ بعضی از انقلابیون بود . او می دانست که روحانیون قوی ترین پایگاه های تبلیغی را در شهر قم در اختیار دارند فلذا رابطه تنگاتنگی با آنان داشت .

 فعالیت های سخت و طاقت فرسای انقلابیون انقلاب پا برهنه ها به رهبری سید روح الله را در مقابل ظلم و بیداد پهلوی به پیروزی رسید .
مغازه شیشه بری مسلم نیز متحول شده بود . علاوه بر انقلابیون قدیم سلحشوران جدید را جذب خودش کرد .

 یک تخته روی میز برای برش شیشه بود که با امضاهای متفاوت مزین شده بود . وقتی مشاهده می کردی متوجه می شدی این یاران همان بسیجیانی هستند که اکنون در گلزار شهدای نراق آرام خفته اند . متاسفانه در اثر جابجایی و تغییر این اثر و سند معتبر از بین رفته است .

مسلم روزهای اولیه بازگشایی بسیج شهر به صورت مستقیم همراه نبود ولی پشت صحنه از مدافعان آنها بود . اشکال می گرفت و خط و خطوط ارائه می داد . بعضا نیز عدم حضورش را بی دلیل یا با دلیل توجیه می نمود .

                                                    

حاج مسلم در سالهای دفاع مقدس

بسته به حالش داشت و مهمتر مسئول بسیج چه کسی است . اگر خوشش می آمد حضور به هم می رسانید و اگر مشکلی می دید غیابا مدافع حقوق آنها می شد .

اوج حضور و فعالیت هایش سال های 1360 و 1361 بود . عشق متقابل با بسیجیان و خصوصا شهیدان داشت . بعضا نیز انتقاداتی از رفتار ناشایست عده ای از فرماندهان داشت .

برخوردهای تند را نمی پذیرفت و اعتقاد داشت این نوجوانان و جوانان آمادگی و استحقاق تنبیه و فشار بیش از حد را ندارند .

برخوردهای فیزیکی با مخالفین از او مشاهده نشد و بر عکس مغازه اش همیشه به نام اقدامات جاسوسی به نفع جمهوری اسلامی مورد تهدید بود .

مرحوم حاج مسلم مرادی در کنار شهید مندعلی نباتی

حتی یکی دو مورد مغازه خود و برادرش علی محمد مرادی که ایشان نیز از زمره فعالین انقلاب و عاشق امام خمینی(ره) بود توسط پاسگاه ژاندارمری قبل از انقلاب و مخالفین بعد از انقلاب آسیب دید .

جنگ هشت ساله که بر ایران اسلامی تحمیل شد مسلم بسیجیان و رهبر بسیجیان را تنها نگذاشت و چندین نوبت در سرحدات استان خوزستان حضور پیدا کرد و اجازه نداد یک وجب از خاک پاک میهنش در اختیار دشمنان قرار گیرد .

            پیکر مرحوم حاج مسلم مرادی

شاید فکر کنید این مرد ژنده پوش با لباس های رنگ پاشیده و ساده قابل این همه توصیف نیست . ولی بدانیم همچنان انسان های مومن و بهشتی اطراف ما زیاد هستند که نیاز است قدرشان را بدانیم تا باز افسوس گذشته را نخوریم .

10/4/1381 روز پایانی عمر مسلم مرادی رقم خورد و دعا می کنیم اجر شهیدان نصیبش شود . 

مرحوم محمد مرادی

فرزند جوان و 23 ساله مرحوم به نام محمد مرادی تاریخ 20/02/1385 در اثر سقوط از کوه های منطقه جاسب فوت نمود و در قبرستان وادی السلام نراق دفن گردید .

بنابراین از افراد پیرامونمان تقدیر کنیم بهتر از انتقادهای بر باد رفته است .

وبلاگ سلحشوران شهر نراق

همایش بسیجیان و رزمندگان دفاع مقدس شهر نراق

بیست و پنجمین سالگرد هفته دفاع مقدس فرا رسید . بهتر دیدیم تالیف قلوب ادامه یافته و به رسم صفای معنوی جبهه دور هم جمع شویم و یاد و خاطره پنج تن از سرداران جنگ تحمیلی(محمد علی قجری – مظاهر لطفی – کاظم محمودی – قاسم جعفری – قدرت الله کمره ای) و 75 شهید گلگون کفن شهر نراق را گرامی بداریم . قدردان زحمات و ایثارگری های 8 نفر از آزادگان و 98 نفر از جانبازان و 6 شهید گمنام در 8 سال دفاع مقدس باشیم .

 

زمان : پنج شنبه 28/6/1392

 

 

مکان : بقعه بی بی زبیده خاتون(س) از نسل چهارم امام جواد(ع)

 

 

سخنران : حاج اسدالله محمدی جانباز 70 % شیمیایی و منتخبین دیگر

 

 

 

برنامه : راس ساعت 16 مراسم گلباران 80 شهید در گلزار شهیدان طی مراسمی انجام گرفته و سپس با وسیله نقلیه به سمت امامزاده بی بی زبیده خاتون(س) مسیر ادامه می یابد .

 

پس از اقامه نماز مغرب و عشا پذیرایی شام صورت می گیرد . صبح روز جمعه 29/6/1392 پس از صرف صبحانه و برگزاری تفریحات مفرح در قسمت پایین محوطه به سمت میعادگاه نماز جمعه در مسجد جامع نراق باز خواهیم گشت .

 

از عموم بسیجیان و رزمندگان شهر نراق برای شرکت در این ضیافت روح بخش و خاطره انگیز دعوت به عمل می آید .

چهلمین روز درگذشت حاج ابوالقاسم ایزدی در نراق

هنوز دست بلند کردن و تعارف صمیمی در مقابل منزلش از ذهنمان نرفته و مهربانی و خنده هایش در خاطرمان باقی مانده است . او مومن بسیجی بود که در رزم دفاع مقدس هم دستی بر آتش داشت .

 

 

         

مرحوم حاج ابوالقاسم ایزدی

پادگان شهید زین الدین در شهرک بدر حومه شهرستان اندیمشک استان خوزستان سال 1366 گواه حضور حاج ابوالقاسم در جبهه بود که به دلیل بیماری ادامه ماموریتش کنسل گردید .

 

پنج شنبه 28/6/1392 از ساعت3 الی 5 بعد از ظهر در مسجد جامع شهر نراق به سوگش خواهیم نشست .

امید است با حضورمان و تلاوت آیاتی از کلام الله مجید موجب شادی روح مرحوم و تسلی بخش دل همسر مکرمه و فرزندان نیکویش باشیم .

 

سربازی که تحمل سختی را برای پیشرفت کشور مایه افتخار می دانست

قبل از انقلاب حدودا روبروی مغازه آهنگری حاج محمود ایزدی یک منبع یا مخزنی بود که درون آن روغن های سوخته نگهداری می شد و اطراف آن سیاه و لجنی بود .
بچه های نراق که از دیوار صاف بالا می رفتند به این یک نقطه جرات نزدیک شدن را نداشتند.

شهید غلامرضا حسینی

اکثر روزها همه مشاهده می کردند دو برادر چاق و لاغر به اسامی نادعلی و محمد حسینی از این مخزن با چه زحمتی روغن ها را بیرون می آورند و داخل بشکه دویست لیتری می ریزند. لباس هایش سیاه و روغنی و عرق جبین از روی صورت هایش می ریخت .




آنگاه بشکه های پر شده روغن را با زحمت هل داده و اواخر نیز بر روی گاری گذاشته و توی سربالایی خیابان نراق نفس زنان به حمام عمومی که جنب مسجد جامع است می رساندند تا حمام شهر گرم بماند.

شهید حسینی در دوران سربازی

رفتارشان و آرامش گفتار آنها انگار نه انگار که چه سختی ها را به دوش می کشند و رضایت خداوند سر لوحه زندگی آنها بود. در این محیط با صفا فرزندی رشد کرد و به خدمت سربازی رفت .

                                                                                                                                            غلامرضا در جبهه سومار

روز 22 بهمن 1365 همزمان با برپایی جشن پیروزی انقلاب اسلامی و دهه مبارک فجر در شهر نراق مردم به تشیع جنازه فرزند یکی از این زحمتکشان رفتند .سرباز وطن غلامرضا حسینی فرزند محمد که در جبهه سومار در استان کرمانشاه در مصاف با بعثیان عراق به شهادت رسیده بود .

شهید غلامرضا حسینی در سال 1345 در خانواده مذهبی و زحمتکش شهر نراق از توابع شهرستان دلیجان واقع در استان مرکزی دیده به جهان گشود .

در ابتدای طفولیت طعم تلخ فقر و مشقات را لمس نمود و پس از سپری نمودن دوران کودکی در دامن پدر و مادری دلسوز تحصیلات خود را شروع و تا مقطع پنجم ابتدایی به تحصیل ادامه داد .

بعد از آن به کمک پدرش در امرار معاش خانواده به شغل کارگری پرداخت تا تمام زحمات بر دوش پدر نباشد .

در اوج جنگ و دفاع مقدس و با فرا رسیدن سن قانونی برای خدمت مقدس سربازی دفترچه دریافت نمود و پس از آموزش های لازم در ارتش جمهوری اسلامی به مناطق جنگی سومار در استان کرمانشاه اعزام گردید .

مدت بیست ماه در جبهه های نور علیه ظلمت و اعتقاد به راه امام خمینی (ره) حضور داشت و در جبهه ؛ تحمل سختی را برای پیشرفت کشور ایران مایه افتخار می دانست .

سرانجام روز بیست و دوم بهمن سال 1365 در جبهه سومار به شهادت رسید و جایگاه خود را در جنت الهی تضمین نمود .

مرحوم محمد حسینی پدر شهید غلامرضا

مردم شهید پرور نراق پیکر مطهر غلامرضا را با شکوه خاص تشیع و در گلزار شهدا در کنار دیگر شهدا به خاک سپردند .

تاریخ...... محمد حسینی فرزند....پدر مومن و زحمتکش شهید بدرود حیات گفت و در تاریخ  30/7/1390 خانم عصمت نبی زاده فرزند یوسف مادر گرامی شهید در شهر نراق به رحمت ایزدی پیوست .

مبارزات ضد شاه نراقی ها در 17 شهریور 1357 تهران

ای تامین هزینه های تحصیل و آشنایی به وضعیت بازار کار ؛ تابستان ها که دبیرستان حاج عباس معصومی تعطیل می شد به اشتغال سودمند روی می آوردیم .

ابتدای تیر ماه 1357 همراه پسر دایی ام کاظم محمودی فرزند علی از شهر نراق روانه پایتخت شدیم .

    
      سردار شهید کاظم محمودی

اینجانب محمد(غلام) ابوالحسنی منطقه یوسف آباد در مغازه فروش لوازم خانگی و کاظم خیابان آیزنهاور (انقلاب) در مغازه طلا فروشی عمویش ولی الله مشغول به کار شدیم .

فعالیت های انقلاب مردمی بر علیه رژیم ستم شاهی محمد رضا پهلوی به رهبری آیت الله سید روح الله خمینی(ره) شدت گرفته بود و به اوج خود نزدیک می شد .



پنج شنبه 16 شهریور 1357 تظاهرات خود جوش مردم از قیطریه تا میدان شهیاد(آزادی) اعلام گردید . موتور یاماها 100 سی سی را روشن کرده و به محل کار کاظم محمودی آمدم و هر دو در خروش میلیونی مردم شرکت کردیم .

روزنامه ها تعداد موتورسواران را پنج هزار نفر تخمین زدند و بعضا سیما این صحنه ها را نمایش می دهد .

امت سرازیری خیابان کوروش کبیر(شریعتی) را پایین آمدند و جیب های ارتش و سربازان مسلح هم پشت سر آنان موضع گرفته بودند . روی پل سید خندان که هنوز تکمیل نشده بود عده ای از انقلابیون بر روی ارتشیان گل ریختند و شعار همبستگی دادند و اینکه برادر ارتشی چرا برادر کشی سر داده و شروع به تظلم خواهی کردند .

جمعیت مسیر را از پیچ شمیران به داخل خیابان آیزنهاور و میدان شهیاد(آزادی) ادامه دادند . چهار راه پهلوی(ولیعصر) پشت سر گذاشته شد حول و حوش ساعت 15 نیسان های حمل غذا بین هواداران انقلاب ساندویج و بعد هندوانه توزیع نمودند .

پس از میدان 24 اسفند(انقلاب) یک دستگاه مینی بوس آمد که چند نفر از انقلابیون از جمله یک روحانی از روی سقف آن شعارها را هماهنگ کرده و تظاهرات را کنترل می کردند . یک سید جوان با شال سبز با صدای بلند گفت :

توجه داشته باشید که نام میدان ژاله به شهدا و... تغییر یافته است . و بعد مرتب اعلام کرد :

فردا صبح ؛ هشت صبح ؛ میدان ژاله

من و کاظم محمودی برای اینکه بتوانیم صبح روز جمعه به راهپیمایی 17 شهریور 1357 برسیم با همان موتور آمدیم خیابان خراسان – کوچه محتشم منزل شوهر خواهرم ، سید علی مهرزاد فرزند سید شکرالله خوابیدیم تا راه را نزدیکتر کنیم .

نزدیکی منزل خواهرم سرکار خانم زهره ابوالحسنی ،خانواده آلاد پوش های مشهور سکونت داشتند که چهار فرزندشان قبل انقلاب توسط ساواک شاه کشته شدند(حسن آلاد پوش و همسرش محبوبه متحدین – سرور آلاد پوش و همسرش محمد حسین اکبری آهنگران – مجتبی و مرتضی(حسین) آلادپوش) .

دایی ام آقا نصرالله محمودی فرزند حسین اهل شهر نراق که از زمره انقلابیون در بدنه ارتش شاهنشاهی بود نیز برای حضور در تظاهرات عظیم 17 شهریور از کرج به منزل خواهرم آمده بود .

                                                                                                                                        نصرالله محمودی

رژیم منحوس پهلوی حکومت نظامی و مقررات منع عبور و مرور را اعلام کرده بود ولی مردم خشمگین از ظلم و بیداد شاه صبح ساعت شش میدان شهدا را در اختیار گرفته بودند .

بنده و کاظم و دایی نصرالله از منزل خارج و مشاهده کردیم تمام خیابان های منتهی به میدان شهدا توسط سربازان بسته شده و هلی کوپتر هم مرتب بر فراز آسمان منطقه پرواز می کند .هر چه تلاش کردیم با موتور خودمان را به قلب میدان برسانیم نظامیان اجازه نمی دادند و بعضا حمله می کردند که مجبور بودیم به داخل کوچه باز کردیم .

با هزار بدبختی از کوچه پس کوچه ها به حوالی بیمارستان سوم شعبان آمدیم . غیر قابل قبول بود که دژخیمان شاه به سوی مردم بی دفاع شلیک و عده ای را به شهادت رسانده و تعدادی نیز مجروح شده اند . مردم با هر وسیله ای مجروحین را برای مداوا به بیمارستان انتقال و از فرط ناراحتی بر سر و صورت زده و گریه می کردند .

عصر آن روز که به جمعه سیاه معروف شد ناراحت و نالان حدود ساعت 15 به اطراف میدان و خیابان های محل حادثه رسیدیم و مامورین دولتی با آب پاش مشغول شستشو و پاکسازی جنایت های حکومت پهلوی بودند .

اقوام ما ساعت 16 آقا نصرالله را مخفیانه به کرج رساندند تا شنبه 18 شهریور در آبیک سر کارش در ارتش حاضر باشد و مبارزه خودش را بر علیه دیکتاتوری شاه ادامه دهد .

       نصرالله محمودی

انقلاب اسلامی پیروز شد ولی دشمنان جنگ را بر ایران تحمیل کردند . کاظم محمودی متولد 1338 تاریخ 16/8/1361 طی عملیات محرم در جبهه عین خوش موسیان ایلام به شهادت رسید . برادرش عبدالله محمودی نیز تاریخ 2/1/1361 طی عملیات فتح المبین آسمانی گردید

                                                   

وبلاگ سلحشوران شهر نراق :

آمار شهدای 17 شهریور 1357 تهران مجموعا 88 نفر به ثبت رسیده که 64 نفر در میدان شهدا(ژاله) به شهادت رسیده اند . همان روز در پانزده نقطه دیگر تهران 24 نفر طی درگیری با نیروهای شاه به شهادت می رسند .

همچنین 205 نفر در واقعه جمعه سیاه توسط مامورین محمد رضا پهلوی مجروح گردیده اند .
سهم شهر نراق در حادثه 17 شهریور 1357 یک شهید به نام علیرضا صادقی فرد فرزند امرالله متولد 1338 در تظاهرات خیابان سبلان شمالی تهران می باشد .

ایشان اولین شهید منتسب به نراق می باشد که در حادثه انقلاب به شهادت رسید و در قطعه 9 بهشت زهرا(س) تهران خاکسپاری گردید .

وبلاگ سلحشوران شهر نراق 17 شهریور 1392

حضور و تردد چندین ساله آیت الله العظمی حاج سید رضا بهاءالدینی در شهر نراق

شهر نراق از توابع شهرستان دلیجان در استان مرکزی علاوه بر اینکه مهد عالمان بزرگ بوده ، علما و مجتهدین نیز در این دیار حضور و به تبلیغ و فعالیت مشغول بوده اند .

آقای آقا رضا نمونه ای از آنها می باشد که مختصری اشاره می شود :

آیت الله العظمی حاج سید رضا بهاءالدینی فرزند سید صفی الدین سال 1287 شمسی در شهر قم متولد گردید .

                   
مرحوم آیت الله العظمی حاج سید رضا بهاءالدینی

قبل از انقلاب و به جهت استفاده از آب و هوای مناسب و خداپرستی مردم به نراق مسافرت های زیاد داشته و از یک هفته تا ده روز اقامت می کرده است .

 وی هنگام حضور در این شهر به عنوان امام جماعت نمازهای یومیه را با مردم در مسجد جامع اقامه می کرده است .یکی از منازل اسکان ایشان منزل حاج رضا آعلی فرزند اسماعیل بوده است .

                                                               

          مرحوم حاج رضا آعلی                                                                            مرحوم حاج علیمحمد آعلی

پس از انقلاب نیز بارها به نراق مسافرت و مردم خاطرات به یاد ماندنی از وی به یادگار دارند . تعدادی نیز خمس مال خویش را به دفتر ایشان در قم تحویل می دادند .

بر اساس نقل و مشاهدات مرحوم حاج علی محمد آعلی فرزند حاج رضا در سال 1391 گروهی از شهر قم به نراق آمده و ضمن فیلمبرداری از منزل پدری و مصاحبه با ایشان از محل های جلوس آقای بهاءالدینی و همچنین اماکن دیگری که ایشان به تبلیغ دین اسلام می پرداخته مثل مسجد جامع و غیره گزارش مفصل تهیه کردند.


     
   
اکیپ فیلمبرداری اذعان داشتند که از ناحیه فرزند معظم له ماموریت داریم و در آینده فیلم تهیه شده از سیمای جمهوری اسلامی پخش خواهد شد .
آیت الله العظمی حاج سید رضا بهاءالدینی فرزند سید صفی الدین سال 1287 در شهر قم متولد و تاریخ 28/4/1376 در سن 89 سالگی وفات یافته و در حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه(س) قم دفن گردید .

وبلاگ سلحشوران شهر نراق

مروری بر خاطره های مدارس شهر نراق

ایستاده از راست :

1- استاد علی اکبر جعفری فرزند غلام - 2- ناشناس - 3- مرتضی غفاری فرزند محمود 4- ناشناس 5- حسینعلی عظیمی فرزند رمضان - 6- ناشناس 7-حسین کاظمی فرزند یوسف - 8- ... اسماعیلی فرزند عباس 9- غلام محمد رزاقی فرزند....

نشسته از راست :

احمد رزاقی فرزند... - مرحوم ماشا’الله رحیمی فرزند اسکندر

این عکسها گویای خاطرات قشنگ زندگی است .خاطراتی که هنوز با وجود گذشت سالها از آن  بوی تازگی و عطر خوش مهربانی می دهد . هنوز هم که هنوز است وقتی  آلبوم خاطرات آن روزگار را مرور می کنیم اشک شوق و لبخند دلنشین  دوستی با هم در می امیزند و ساعت ها وقتمان صرف مرور این خاطرات می شود.

خاطرات خوش گذشته را با هم ورق می زنیم تا.............

وبلاگ سلحشوران شهر نراق

تنها شاهد نراقی شهادت سردار قدرت الله کمره ای فرمانده مخابرات لشکر 42 قدر

اینجانب علی اکبر حیدری متولد 1347 در شهر نراق از توابع دلیجان استان مرکزی می باشم و در زمان جنگ تحمیلی پاسدار وظیفه در لشکر مهندسی رزمی 42 قدر اراک بودم .

آزاده جانباز علی اکبرحیدری

حرفه من و دوستانم تعمیر انواع ماشین های راهسازی بود . وقتی به شلمچه می رفتم به دوست و همولایتی ام سردار قدرت الله کمره ای سر می زدم .

                       

تاریخ 4/3/1367 برای تعمیر یک دستگاه لودر در منطقه جنگی به جبهه شلمچه خرمشهر استان خوزستان ماموریت یافتیم . در موقعیت شهید صبوری مشغول کار شدیم .

 قدرت الله کمره ای فرزند رمضان که فرمانده مخابرات لشکر مهندسی 42 قدر بود متوجه حضور من شد و از فاصله دور با ایما و اشاره به من فهماند کارت که تمام می شود بیا داخل سنگر من . من هم با اشاره گفتم میام .

 

سردار شهید قدرت الله کمره ای

تعمیر لودر رو به پایان بود که مجددا قدرت الله روی سنگر آمد و با اشاره گفت پس چرا نمی آیی؟ من هم با اشاره گفتم الان میام .
حجم آتش ارتش متجاوز عراق رو به فزونی گرفت و من هر چه تلاش می کردم نمی توانستم عبور کنم . برای بار سوم قدرت الله با احتیاط از سنگر بیرون را نگاه کرد و مشاهده کرد که قصد رفتن به داخل سنگرش را دارم .

دستی به هم تکان دادیم و یعنی اینکه صبر می کنیم تا شرایط مهیا گردد .گلوله باران عراقی ها بر مواضع رزمندگان ایران ادامه یافت و من همچنان در پناهگاه مترصد فرصت بودم .

در این اثنا گلوله توپخانه دشمن بعثی سنگر مخابرات فرمانده دلاور سپاه پاسداران انقلاب اسلامی که تنها بود را روی هوا برد .

مشاهده این صحنه برایم دشوار شد . با هر خطر و مشکلی بود با دوستانم بر بالای پیکر مطهر ایشان حاضر شدیم .

خدایا چه می بینم . شلمچه قطعه ای از صحرای کربلاست . چه مصیبت و بلایی سرمان آمد . قدرت الله آخرین شهید نراقی است که باید در کنار همرزمانش در گلزار شهدا آرام گیرد .

خدایا این بدن رشید چه کوچک شده . او آخرین بازمانده شهیدان بود و مثل عشاق علاقمند بوده بدنش در راه آرمانش قطعه قطعه شود .

سردار شهید قدرت الله کمره ای

ولی نیمی از بدنش را ملائک به آسمان بردند. پیکر مطهر شهید را با کمک همرزمان جمع و جور کرده و داخل آمبولانس گذاشتیم تا به عقبه خط مقدم منتقل شود .

آنگاه که سردار به زادگاهش انتقال تا مردم شهید پرور نراق بر بالای دستانشان تحویل فرشتگان الهی نمایند .

دفعات قبل که مهمانش می شدم آجیل و مخصوصا جوزغند ساخت نراق که به آن جیره جنگی می گفتیم را می آورد و شک ندارم که بساطش پهن بوده که خودش بر سفره اوستا کریم مهمان شد .

غصه دارش بودم که یکماه بعد تاریخ 5/4/1367 که جنگ در حال پایان بود پس از مجروحیت به اسارات نیروهای ارتش عراق در آمدم و تا 5/6/1369 در اسارت بودم .

آزاده جانباز علی اکبر حیدری فرزند رضا اهل شهر نراق 28/10/1390 نجف اشرف

عراقی ها وقتی دیدند صدای نفسم می آید من را اسیر کردند

 اینجانب محمد رضا بنی اسد فرزند فضل الله سال 1341 در شهرستان محلات استان مرکزی متولد شدم .

آزاده جانباز محمدرضا بنی اسد

 در عملیات بزرگ فتح المبین در جبهه زعن منطقه شلش شهرستان شوش استان خوزستان شرکت داشتم . طی این عملیات تاریخ 2/1/1361 به شدت مجروح شدم و در منطقه به صورت بیهوش افتاده بودم .

از شهرهای نراق و محلات حدود 21 نفر اسیر شدند . عراقی ها ابتدا تصور کرده بودند شهید شده ام و لیکن 24 ساعت بعد در اثر فعل و انفعالات من از زنده بودنم مطمئن و روز بعد 3/1/1361 به اسارت برده شدم .

پیروزی چشمگیر سلحشوران در جبهه باعث شد ارتش عراق برای جبران شکست هایشان از اسیران ایرانی به جهت تبلیغات سوء استفاده نمایند .

بنی اسد در سالهای دفاع مقدس

به اردوگاه رمادیه کمپ A مربوط به اسیران منتقل و شماره کارت اسارتم 3244 اعلام شد . مدت 23 ماه در بدترین شرایط جسمانی و معلولیت به سر بردم و نیروهای عراقی توجه لازم را برای بهبودم انجام ندادند .
سرانجام تاریخ 13/11/1362 به همراه اسیران معلول با اسرای عراقی معاوضه شدیم و به میهن اسلامی ایران بازگشتیم . و الان دارای 70 % جانبازی هستم .

پس از آزادی از چنگال ارتش دشمن به عضویت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی شهرستان محلات در آمدم . تاریخ 19/6/1363 با یکی از بانوان مومن و انقلابی شهر نراق به نام سرکار خانم جمیله قاسمی نراقی فرزند حسن ازدواج نمودم .

 حاصل این ازدواج با ارزش دو فرزند نیکو به اسامی یدالله و محمد حسین بنی اسد را خداوند به ما منت گذاشت .



علاقه ویژه ای به مردم نراق دارم و آنها نیز بنده را همیشه مورد لطف خود قرار دارند . اکنون مرتب در حال درمان خود در بیمارستان از جمله تهران می باشم ولی ضمن شکر گزاری خداوند سبحان حاضر هستم برای حفظ ارزش های الهی سربازی در رکاب رهبر معظم انقلاب آیت الله سید علی خامنه ای باشم .

 

آزاده جانباز محمد رضا بنی اسد فرزند فضل الله اهل شهرستان محلات 29/07/1390

 

علی اصغر مهدوی شهید غریب شهر نراق در شیاکوه گیلانغرب

 عملیات مطلع الفجر در ارتفاعات شیاکوه شهرستان گیلانغرب استان کرمانشاه تاریخ 20/09/1360آغاز و تا 6/10/1360 به مدت 17 روز ادامه یافت .

  

 تیپ 58 ذوالفقار به استعداد گردان های 211 و 265 و گردان 290 زرهی و 11 گردان پیاده از سپاه پاسداران و یک گردان از ژاندارمری در مطلع الفجر شرکت حماسی داشتند .سرباز وظیفه تیپ 58 تکاور ذوالفقار به نام علی اصغر مهدوی فرزند حسین اهل شهر نراق از توابع شهرستان دلیجان طی پدافندی این عملیات مفقود گردید .

      شهید علی اصغر مهدوی

 دستخط حاج حسین پدر این بزرگوار موجود هست که تاریخ مفقود شدن فرزندش را بر اساس پی گیری های صورت گرفته 20/10/1360 در پدافندی عملیات جبهه نوشته است .

یادمان هست سال های 1361 و 1362 و بقیه سال ها که بسیجیان و مردم به منازل خانواده های شهیدان نراق سرکشی و ملاقات می رفتند به تنها خانه ای که از کنارش عبور می کردند منزل مرحومین حاج حسین مهدوی فرزند آقامیرزاقوام و همسرش خانم صنعت محمدی فرزند فتح الله بود . زیرا هیچ تکلیف روشنی وجود نداشت و امکان ایجاد سر سلامتی به آنها نبود .




مرداد ماه 1369 فرا رسید و اسرای ایرانی که به آزادگان مشهور شدند یکی پس از دیگری به میهن اسلامی بازگشته و هشت نفر آنان وارد شهر نراق گردیدند و لیکن چشم انتظاری خانواده و مردم برای پیدا شدن مهدوی نتیجه بخش نگردید و امید ها به یاس تبدیل گشت .

شهید علی اصغر مهدوی

سرانجام مورخ 10/3/1383 پس از 23 سال ارتش جمهوری اسلامی شهادت این سرباز فداکار را به خانواده اش رسما اعلام کرد . لیکن قبر و بارگاهی برای دل تسلی آنها وجود نداشت و دو صورت قبر در گلزار شهیدان نراق و محلات برای علی اصفر گمنام مد نظر قرار گرفت .

    

 پدر و مادر شهید پس از تحمل غصه ها و رنج های 27 ساله فوت کرده و در کنار گلزار شهدای شهرستان محلات خاکسپاری شدند .

گمنامی علی اصغر مهدوی ادامه یافت تا اینکه خواهر زاده اش احمد رضا مهدوی فرزند کاظم تاریخ 20/1/1365 در جبهه حاجی عمران پیرانشهر استان آذربایجانغربی به شهادت رسید .

                                                                                                                                            شهید احمدرضا مهدوی

این شهید نیز در زمره گمنامان قرار گرفت . اول اینکه پدرش کاظم مهدوی فرزند حسن تاریخ 19/06/1388فوت نمود و به جای خاکسپاری در قطعه منتسب به خانواده های شهدا در وادی السلام نراق دفن گردید .

دوم اینکه در لیست 80 شهید مربوط به نراق تنها شهیدی که سنگ یادبود و پرچم ندارد احمد رضا مهدوی می باشد . سرکار خانم نصرت مهدوی به عنوان خواهر و مادر شهیدان علی اصغر و احمد رضا که در منزل سابق خانم کمالی در بالای منبع آب سکونت دارد از این وضعیت گلایه دارد .  معلوم نیست فلسفه این همه گمنامی و خاموشی در چیست ؟

ولی حالا که 32 سال از ماجرای گمنامی فرزند وطن گذشته است و پدر و مادری نیستند تا بیشتر غصه بخورند خاطره موثق و تلخی از یکی از ایثارگران شهرمان حاج هادی ایزدی فرزند عباس را مرقوم می کنیم :

                                                                                                                                                    هادی ایزدی

دو هفته پس از عملیات مطلع الفجر تاریخ 5/10/1360 ده نفر از بسیجیان نراق به منطقه عملیاتی غرب اعزام و در جبهه گل به سر سومار استان کرمانشاه مستقر گردیدیم .

اسامی ده نفر عبارتند از : سید ابوالفضل بابایی(مرحوم) – سید اکبر کاظمی – مجتبی شریفی – هادی ایزدی – غلامرضا قجری (شهید) – غلامرضا قجری فرزند حسین – قنبر علی عابدی - سیف الله اکبری(مرحوم) – مهدی جعفری – نصرالله حیدری .

مجموعا 60 رزمنده این خط را تحت پوشش قرار داده بودند که تعدادی زیادی از رزمندگان شهرستان های محلات و دلیجان بودند .

15 روز پس از ماموریت ما حدود تاریخ 21/10/1360 یکی از رزمندگان ناشناس که می دانست نراقی ها در کدام موضع سنگر دارند آمد و با صراحت و اطمینان گفت :

دوستان: امروز رادیو عراق اسم یکی از همولایتی هایتان به نام علی مهدوی را نام برد که به اسارت ارتش عراق در آمده است . من به جهت ادای دین و مسئولیت اطلاع رسانی به اغلب مردم و احتمال قوی خانواده اش گفتم ولی حقیقتا کاری از دست کسی بر نمی آمد . اوج جنگ بود و ایجاد دسترسی میسر نمی گردید .

معلوم نشد این دوست نراقی و همسایه ما به چه سرنوشتی دچار شد که اینگونه گمنام ماند . آیا مجروح بوده و در اثر بی توجهی دشمن و عدم طبابت در اردوگاه اسرا به شهادت رسید ؟ آیا در اثر مبارزه با ماموران زندان و تیراندازی عراقی ها به شهادت رسید ؟

ولی آزادگان ایرانی از جمله برادرم حاج قدرت الله ایزدی به کرات به شهادت رساندن اسیران توسط مامورین رژیم بعث عراق را در خاطراتشان بیان نموده اند .

 

                                                                                                         

معلم دلیجانی در کانال پرورش ماهی شلمچه فدایی شد

اصغر فدایی فرزند محمود سال 1344 در شهرستان دلیجان استان مرکزی متولد شده و دبیر تربیت بدنی می باشم .

جانباز اصغر فدایی

همسرم سرکار خانم کشور عبدالله زاده فرزند عبدالعلی اهل شهر نراق می باشد . آقای عبدالله زاده از معلمین نمونه و با اخلاق منطقه دلیجان و شهر نراق بوده است .

جناب آقای فدایی در کنار پدرخانمش آقای عبدالله زاده

حاصل ازدواج ما سه فرزند به اسامی :
- سعید فدایی متولد 1371
- سارا فدایی متولد 1377
- مهدی فدایی متولد 1384
    
                از راست : مهدی ، سعید ، سارا
بنده در هشت سال دفاع مقدس به فرمان ولی امر مسلمین حضرت آیت الله العظمی سید روح الله خمینی(ره) در حد وسع خودم جانفشانی داشتم .

1- عملیات قادر در منطقه مرزی اشنویه به قصد تصرف شهرهای سید کان – چومان مصطفی در استان اربیل عراق از 24/4/1364 لغایت 18/6/1364

2- عملیات های کربلای 4 و 5 در جبهه شلمچه خرمشهر استان خوزستان در زمستان 1365

3- پدافندی جبهه کانال پرورش ماهی در منطقه عمومی شلمچه در بهار 1366 که از ناحیه دو دست – کمر و دو پا مجروح گردیدم و اکنون جانباز 10 % هستم .

4- عملیات مرصاد و پشتیبانی آن در مرداد 1367 منطقه عمومی کرمانشاه

همسرم خانم عبدالله زاده معلم بود و برای تربیت فرزندان منطقه جهد و کوشش فراوانی داشت و سال 1392 بازنشسته شد.   خانم سارا فدایی با حجاب و وقار مثال زدنی در ادامه مصاحبه اظهار داشت : پایان تحصیلات متوسطه را در مدرسه بهشت دلیجان به پایان رساندم و مهر 1392 وارد کلاس اول دبیرستان پروین اعتصامی خواهم شد .

    
            سرکار خانم سارا فدایی

مقاماتی که تا کنون در شهرستان دلیجان کسب کرده ام عبارتند از :
1- نفر اول عکاسی با مجموعه عکس های روز 22 بهمن در دهه فجر
2- نفر اول مسابقات نقاشی از طرف کتابخانه اشراق در خصوص ماه مبارک رمضان به مدت دو سال
3- نفر دوم سرودن شعر در باره نماز از طرف آموزش و پرورش
4- کسب مقام در رشته حفظ نیم جزء قرآن در طرح ملی نور

  سارا خانم در کنار برادرش مهدی

 

از سرکار خانم صدیقه عبدالله زاده فرزند عبدالعلی اهل شهر نراق که مقدمات این مصاحبه را فراهم نمودند صمیمانه تشکر می کنیم .
مشارالیها به همراه همسر گرانقدرش مجید سلمانی در شهرستان گنبد کاووس استان گلستان سکونت دارند و به همراه فرزند 10 ساله خود آرش سلمانی از کاربران همیشگی "وبلاگ سلحشوران شهر نراق" می باشند .

اصغر و سارا فدایی اهل شهرستان دلیجان 01/06/1392

رزمنده نراقی یکماه بعد از ازدواج اسیر و پس از بازگشت از عراق دخترش 9 ساله بود

بنده قدرت الله ایزدی سال 1339 در شهر نراق متولد شدم . 22 بهمن 1360 ازدواج و 28 روز بعد تاریخ 20/12/1360 عازم جبهه های نور علیه ظلمت گردیدم .

آزاده جانباز قدرت الله ایزدی

تاریخ 2/1/1361 طی عملیات غرور آفرین فتح المبین در روستای زعن در منطقه شلش شهرستان شوش استان خوزستان به شدت مجروح و به اسارت نیروهای ارتش عراق گرفتار شدم .

 در اردوگاه موصل 3 عراق بودم که از طریق نامه با خبر شدم رحمت الهی شامل حالم گردیده و تاریخ 18/9/1361 در شهر نراق صاحب دختری شده ام که نامش را مرضیه گذاشته اند .

اولین دیدار مرضیه ایزدی 9 ساله با پدرش 29/5/1369

تاریخ 29/5/1369 پس از هشت سال زمانی که از اسارت رها و به میهن اسلامی و زادگاهم شهر نراق بازگشتم دخترم که تا کنون همدیگر را ندیده بودیم نه ساله بود و اولین ارتباط کمی مشکل بود .
                                                          آزاده قدرت الله ایزدی بر دستان مردم شهر نراق 29/5/1369


وبلاگ سلحشوران شهر نراق نامه ای از آزاده حاج قدرت الله ایزدی را به نمایش می گذارد که استقامت اسرا در چنگال دشمن و از طرفی گوشه ای از مشکلات زندگی و وضعیت روحی خانواده ها در سال آخر دفاع مقدس را بیان می کند :

نامه اسیر قدرت الله ایزدی فرزند عباس از اردوگاه موصل عراق به خانواده اش در شهر نراق از توابع دلیجان استان مرکزی به شماره کارت اسارت 3083

بسم الله الرحمن الرحیم

با عرض سلام . از وصول نامه محبت آمیزتان مسرور شدیم . انشاءالله پیوند قلبی و آن ادای احترامات و وظیفه ای که بر دوشمان نسبت به همدیگر هست انجام داده و در تکاپوی بیشتر آن باشیم .

بعدها هم که با بازگشت کلیه برادران اسیر به آغوش گرم عزیزان بتوانیم انجام وظیفه بکنیم به نفع احسن .

عرض ندارم . انشاءالله مرضیه کوچولو که الان دیگر بزرگ شده و به مدرسه می رود ؛ اگر قرار باشد ما اینجا(عراق)بیشتر بمانیم با دستخط خودش نامه بنویسد .
بسیار باعث سرور و شادی است اولین جمله ای که نوشت و رسید " بابا " است . بابا به قربانت بگردد .

قدرت الله ایزدی غمگین اسارت در موصل عراق 1364

اگر که نیستم ؛ ولی دستم را بر سرت می کشم ؛ رویت را می بوسم ؛ نوازشت می کنم ؛ از صمیم قلب .

انشاءالله درسهایت را خوب بخوانی باباجان تا من بر گردم برایت جایزه می آورم . شما را به خدا سپردم .

قدرت الله ایزدی با شماره کارت اسارت 3083

تاریخ 15/1/1367     

          ==================================

پاسخ نامه سرکار خانم زهرا صالحی فرزندعلیرضا از شهر نراق به همسر در بندش قدرت الله ایزدی در اردوگاه موصل 3 عراق :

بسم الله الرحمن الرحیم

حضور محترم همسر عزیز و گرامیم سلام عرض می کنم .

پس از سلام ؛ سلامتی شما را از درگاه باری تعالی خواهان و خواستارم . امید است که حال شما همسر عزیز خوب باشد . سالم و سلامت باشی . و اگر جویای حال همسرت زهرا خواسته باشی حال من هم خوب است و سلامتی که یکی از نعمت های الهی است برخوردار هستم .

فقط ناراحتی و نگرانی که دارم برای خاطر شماست . خیلی نگران هستم . دلم خیلی می سوزد . چاره ای در کار نیست .

همسرم ؛ نامه پر مهر و محبت شما که تاریخ 22/10/1366 نوشته بودی برای مرضیه(دخترمان) به دست ما رسید . بی نهایت خوشحال شدم .
مرضیه دختر عزیزت هم حالش بسیار خوب است و از راه دور خدمت شما سلام و دعا می رساند . این فرزند الان شش ساله است . پدر را ندیده است . می خواهد امسال که می آید برود مدرسه درس بخواند . همه اش می گوید بابایم کی می آید ؟ چرا نمی آید ؟

قدرت الله در عنفوان جوانی

همسر عزیزم سال ها و روزها می گذرد . ولی چه روزهایی و چه سال هایی ؟ خداوند هر چه زودتر راه نجات شما را فراهم کند .

خوب همسرم ؛ اگر از حال پدر و مادرت بخواهی حالشان خوب است و خدمت شما سلام و دعا می رسانند . پدر و مادر خودم حالشان خوب است و سلام و دعای فراوان می رسانند . و دیگر برادرانت و برادرانم و خواهرانم خدمت شما سلام و دعا می رسانند .

زهرا صالحی از شهر نراق مورخ 6/3/1367

تهیه و تنظیم و تفهیم گذاری توسط وبلاگ سلحشوران شهر نراق 10/6/1392

منظور نگاری اسرای ایرانی در لابلای نوشتن سلام و احوالپرسی نامه ها

نامه اسیر عباس باقری فرزند حسینعلی اهل شهر نراق به شماره کارت اسارت 3096 که از اردوگاه موصل 3 به پاسدار غلام محمد ابوالحسنی در سپاه پاسداران انقلاب اسلامی شهرستان محلات ارسال نموده است .

             

                                                آزاده جانباز عباس باقری                غلام محمد ابوالحسنی

موصل شهر کرد نشین در شمال کشور عراق و مرکز اداری استان نینواست .

بسمه تعالی

و نرید ان نمن علی الذین استضعفوا فی الارض...... قصص 5

سلام علیکم و رحمه الله و برکاته

خدمت برادر عزیز و دوست گرامیم(غلام محمد ابوالحسنی) سلام عرض می کنم .

به امید آنکه سلام مرا بپذیرید و خدمت کلیه برادران و آشنایان برسانی . برادران رعیتی (علی رعیتی راد) علی بیگ ( امرالله آمحمدعلی بیگ اهل محلات) کمره ای(شهید قدرت الله کمره ای اهل نراق) کریمی (حسن محمد کریمی اهل مشهد اردهال) فراهانی(سید هاشم فراهانی فرمانده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی محلات) سبزه ای (شهید محمد رضا سبزه ای اهل خاوه اردهال) خراسانی (علیرضا خراسانی اهل محلات) و تمامی برادرانی که به فعالیت مشغولند (مشغول در سپاه محلات) مخصوصا از قول من سلام برسان .




خدمت خانواده محمودی(شهیدان عبدالله و کاظم محمودی ) و دیگر برادران سلام مخصوص برسانید . مادرت (مرحومه طلعت محمودی) و برادرانت و حسین و مرتضی محمودی از قول من دعا و سلام برسان .

کلیه اقوام من و خودت را سلام برسان . برادران زیر و روی شهرداری( زیر شهرداری یعنی گلزار شهیدان نراق و روبروی شهرداری یعنی دوستان فعال بسیج) را سلام مخصوص برسانید .

از قول من به آن مکان (گلزار شهیدان نراق) که می روید یادی از نام جاودانه آنها کرده و نیز در مورد روبروی شهرداری(بسیج نراق) که آیا به قوت خود باقی یا تغییراتی کرده است برایم بنویسید .

                                                                                             

                                                                                                                                  آزاده جانباز قدرت الله ایزدی

برادر عزیزم ایزدی(اسیر قدرت الله ایزدی) خدمت شما سلام می رساند . اما ما تقریبا در تاریخ 25/3/1361 از احمد( اسیر احمد ابوالحسنی) جدا شدیم و او در عنبر (محل نگهداری اسرای ایرانی در شهر الانبار) و ما را به موصل (اردوگاه اسرای ایران) آوردند . و در این چند ماه خبری از ایشان ندارم .

از اینکه نمی دانم لااقل یک دعا و سلامی برای شما بفرستم معذرت می خواهم . هر چند که شما با رعیتی(پاسدار علی رعیتی راد) فرق نمی کنید . و دیگر برادران که تاکنون حدود 5 یا 6 نامه نوشته ؛ تنها یک جواب برایم آمد . اما عالی بود که در مورد سالن زینب و عروسی(آمار شهیدان نراق در محمل شرکت در عروسی در سالن ذکر شده) و بعضی از زحمتکشان که فعالیت دارند نوشته بود .

و از سلامتی تمام شما برادران با اطلاع گشتم و خیلی خوشحال شدم .

غلام محمد جان(محمد ابوالحسنی)

آرزو دارم آنگونه که خود احساس می کنی برایم مسایل را بنویسی . و سلام مرا را نیز خدمت کلیه آشنایان برسانی . علاوه بر عروسی(ارائه آمار) در مورد فوتبال و نتایج مسابقه ها(وضعیت جنگ و شکست و پیروزی های جبهه) را نیز برایم بنویس .

زیرا که من خیلی علاقه دارم . وقتی که در نامه ای از بچه های محلات نام یک نفر مثل کاظم (سردارشهید کاظم محمودی) و مندعلی(شهید مندعلی نباتی) برایمان آمد با تاثر و عجیب در فکر فرو می روم که چرا در نامه من نوشته نشده بود . (برای حفظ روحیه اسرا عموما آمار شهدا را در نامه با تاخیر اعلام می کردند ) .

من در اکثر نامه هایم اشاره کرده ام که از وضع بچه ها( رزمندگان و افرادی که شهید می شوند) برایم بنویسید . ولی تا کنون درست خبر ندارم که قاسم جعفری(شهید) – عضایی – حسین نباتی – سبزه ای(شهید محمد رضا سبزه ای) و... کجایند . و در چه وضعیتی شما به سر می برید ؟

تنها یک نامه برادر رعیتی( پاسدار علی رعیتی راد) و دو نامه هم از محمد رضا بیابانگرد( برادر شهید ابوالفضل) بود که تقریبا برایم نوشته بود که تعداد برادران 18 نفر است (آمار شهیدان نراق تا ابتدای سال 1362)

اما نمی دانم چه کسانی هستند و در آخر علاوه بر اینکه باز هم از شما معذرت می خواهم که نتوانستم برایت نامه بنویسیم . من می خواهم که نامه بنویسی که احمد(برادرش احمد ابوالحسنی در اردوگاه عنبر) چه می نویسد . و از وضع خودتان ؛ وضع ما هم که برای شما کاملا روشن است(اوضاع خیلی قمر در عقرب است و اذیت می کنند) .

عباس باقری 5/2/1362

احمد ابوالحسنی اسیری که پیروی از ولایت تنها دغدغه اش در عراق بود

احمد ابوالحسنی عضو موسس بسیج شهر نراق از سن 16 سالگی در آبان 1360 دفاع مقدس خود را از جبهه محمدیه دارخوین شروع کرد .

آزاده جانباز احمد ابوالحسنی در جبهه محمدیه دارخوین - آبان 1360

در دومین ماموریتش طی عملیات فتح المبین تاریخ 2/1/1361 در جبهه حومه شوش استان خوزستان پس از مجروحیت به اسارت نیروهای ارتش عراق در آمد . عراقی ها به او لقب "ام المشاکل" داده بودند .



در مکاتبات انبوه ایشان از اردوگاه های کنترل شده عراق تنها دغدغه و سفارش به خانواده و مردم پیروی از ولایتمداری رهبر کبیر انقلاب آیت الله سید روح الله خمینی(ره) بوده است.

حجت الاسلام مجتبی آقا تهرانی نماینده مجلس شورای اسلامی
آزاده جانباز حاج احمد ابوالحسنی اهل شهر نراق

پس از امام راحل تاکنون نیز خود را یکی از سربازان فداکار رهبر معظم انقلاب آیت الله سید علی خامنه ای(حفظه اله) می داند .

                                                         

ایشان همواره راه و مسیر شهدای گرانقدر را پیشه راه خود دارد . بر سر حفظ آرمان های خود ایستاده است . با توجه به مسئولیت هایی که در صنعت چاپ دارد ولی فرصت های پیش رو را مغتنم می داند .

                                                            از راست :

جانباز 55 % آزاده حاج احمد ابوالحسنی اهل شهر نراق
جانباز 70 % حمید علی صمیمی مدیر کل بنیاد شهید و امور ایثارگران تهران
علی فاضلی رئیس مجمع اصناف تهران

حجت الاسلام مفید کیانی نزاد عضو کمیسیون فرهنگی مجلس
دریافت کننده جایزه سید یاسر ابوترابی فرزند سید علی اکبر سید آزادگان

 

هر جا که دفاع از خون شهدا و ارزش گذاری به ایثارگران باشد حاضر است . با مسئولین کشور ملاقات می کند و پیام آزادگان را فریاد بر می آورد که :

پاک باش و خدمتگزار

  

سه شنبه 5/6/1392 آزاده و جانباز 55 % ابوالحسنی و جمعی از آزادگان سر افراز به همراه دانشجویان و اساتید دانشگاه ها با رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام آیت الله اکبر هاشمی بهرمانی ملاقات داشتند .

 

ملاقات آزادگان با هاشمی رفسنجانی در سالگرد ورودشان به کشور چندین سال است انجام می پذیرد و حاج احمد ابوالحسنی به عنوان یکی از جوانترین آزاده ها از پیشتازان این ملاقات ها می باشد .

آزاده جانباز حاج احمد ابوالحسنی اهل شهر نراق ، آیت الله اکبر هاشمی رفسنجانی

نامه های اسارت ایشان بعد از پی گیری های فراوان "وبلاگ سلحشوران شهر نراق" پس از 30 سال از انباری و کیف های قدیمی پیدا و مورد بهره برداری قرار گرفت .

                      

آزاده احمد ابوالحسنی - مرحوم آزاده سید علی اکبر ابوترابی (سید آزادگان ایران)

به یکی از نامه های احمد ابوالحسنی فرزند عزت الله به شماره اسارت 3050 که از اردوگاه عنبر در شهر الانبار عراق به خانواده اش در شهر نراق از توابع شهرستان دلیجان ارسال نموده توجه فرمایید :

به نام خدا

دوست دارم شمع باشم در دل شبها بسوزم

روشنی بخشم به جمعی و خودم تنها بسوزم

یا ایهاالذین آمنوا استعینو بالصبر و الصلاه . ان الله مع الصابرین بقره 152
خدمت برادر عزیزم (فرج الله) با خانواده سلام

پس از عرض سلام ؛ سلامتی شما را از درگاه ایزد متعال خواستارم . امیدوارم که حالتان خوب باشد و ناراحتی نداشته باشید . اینجا(اردوگاه عنبر) حال من خوب است و من از اینکه اسیر هستم هیچ ناراحت نیستم .و به امید خدا که شما هم برای من ناراحت نیستید که اگر از من ناراحت باشید خدا از دست شما ناراحت خواهد بود .

اولین ملاقات حاج احمد با مادر مرحومش سرکار خانم محمودی پس از آزادی

پس به جای اینکه به یاد من باشید به یاد خدا باشیم .چون او بهتر از من می داند و به گفته پدرم (رهبر کبیر انقلاب آیت الله سید روح الله خمینی(ره) )که می گفت :

اسارت دانشگاهی است برای برادران ما . و راست می گفت . یک دانشگاه بزرگی است که ما قدر آن را نمی دانیم .(اسرای جدید گفتند که امام خمینی(ره) شبیه این تعاریف را داشتند)

ثریا و احسان و حسام و بچه کوچولو که اسمش یادم نیست را سلام برسانید . و به ننه نیز بگو که ناراحت نباشد . چون اگر می خواهد برای من ناراحت باشد پس مادر اوضایی ها (دوستش اوضایی مجروح شده و فکر کرده به شهادتش رسیده) عباسی ها( مهدی عباسی که در کنارش به شهادت رسید) و قجری ها(شهیدان غلامرضا و علیرضا قجری) باید چکار کنند ؟

تمام دوستان(اسرا) خدمت شما سلام می رسانند . دیگر عرض ندارم به جزء دوری و دیدار شما .

از کجا آمده ام؟آمدنم بهر چه بود؟
و حال که می خواهم بروم ؛ رفتنم بهر چه هست ؟

احمد ابوالحسنی تاریخ 8/5/1361 اردوگاه عنبر شهر الانبار عراق

 تهیه و تنظیم و تفهیم گذاری نامه اسارت از : وبلاگ سلحشوران شهر نراق

در پایان جنگ به اسارت ارتش بعث عراق در آمدیم

اینجانب مرتضی عابدینی فرزند علی اصغر سال 1347 در شهر نراق از توابع شهرستان دلیجان استان مرکزی متولد گردیدم .

آزاده جانباز مرتضی عابدینی

عضو بسیج نراق بودم که در سن 17 سالگی اولین بار به جبهه های نور علیه ظلمت اعزام و در عملیات والفجر هشت و فتح بندر فاو عراق در دی ماه 1364 حضور داشتم .

دومین اعزامم اسفند 1366 و شرکت در عملیات والفجر ده در حلبچه عراق بود که از طریق ترکش خمپاره و مواد شیمیایی مجروح و مفتخر به 15 % جانبازی نایل آمدم .

پدرم علی اصغر عابدینی فرزند شکرالله کارمند شهرداری نراق نیز در حماسه آفرینی های سلحشوران ایران در مقطع عملیات کربلای 5 در زمستان 1365 در جبهه حضور داشت .

پس از اخذ مدرک دیپلم ؛ اوایل بهار 1367 دفترچه دریافت و به خدمت سربازی اعزام گردیدم .



پس از فرا گرفتن دوره عمومی آموزش در هنگ ژاندارمری گردان 207 سازماندهی شدم .
مقرر شد نیمی از سربازی را در مناطق آرام و نیمی را در جبهه سپری کنیم . من به دلیل روحیه بسیجی و استفاده از فرصت جهادی که فراهم شده بود نوبت اول و حضور در جنگ را انتخاب کردم .

دفاع مقدس مردم ایران در مراحل حساس و پایانی قرار گرفته بود . ما شبانه به خطوط مقدم در جبهه حومه شهر زیبدات و پاسگاه شرهانی عراق ماموریت یافتیم . تجهیزات عمده ارتش به عقبه خط منتقل و بیشتر سربازان باقی مانده بودند .

 ارتش تا بن مسلح رژیم بعث عراق از فرصت پیش آمده سوء استفاده نموده و اکثر مناطق عملیاتی جبهه های ایران را مجددا به اشغال خود در آورد .

صبح روز 21/4/1367 هنوز 24 ساعت از حضورمان نگذشته بود که در محاصره کامل ارتش عراق قرار گرفتیم و مقاومت کوتاه ما در مقابل پاتک دشمن با تعداد نیروی کم ثمری نداشت .

دشمن منطقه عملیاتی زبیدات و شرهانی را بمباران شیمیایی کرد و به طور ضعیف اثراتش را روی سربازان گذاشت .

من به دلیل تجربه دو نوبت جبهه ماسک ضد شیمیایی زدم و سربازان را ترغیب به این کار کردم . از طرفی ترکش کوچکی نیز خوردم که بعد منجر به عفونت گردید . ولی دیری نپایید که درجه داران متجاوز عراق را بالای سر خود دیدیم و همگی به اسارت گرفتار شدیم .

در پایان جنگ دشمن توانست اسیران زیادی را به آمار خود اضافه کند . از اسیر شدنمان ناراحت بودیم که در استخبارات زبیدات و بغداد قرنطینه و ثبت نام در صلیب سرخ جهانی شروع شد . تعدادی از سربازان نیز پس از اسارت توسط عراقی ها به شهادت رسیدند .

ما چون مجروح بودیم در سوله ای نگهداری تا نهایتا به اردوگاه موصل 3 که اکثرا سرباز بودند منتقل شدیم . شماره کارت اسارت من ........ می باشد و چندین نامه با خانواده ام در شهر نراق مکاتبه کردیم .

هشت روز بعد از اسارت من تاریخ 29/4/1367 پیام استقامت از سوی رهبر کبیر انقلاب آیت الله سید روح الله خمینی(ره) اعلام و 29/5/1367 جنگ خاتمه یافت .

اسارت غربت و مشکلات خاص خودش را داشت و خانواده سختی های بیشماری را برای حفظ ارزش ها تحمل کردند .

لحظه حیاتی و شور انگیز آزادی اسیران و تبادل فی مابین عراق و ایران آغاز شد و تاریخ 25/6/1369 آزاد و به میهن اسلامی بازگشتیم .

آزاده جانباز مرتضی عابدینی فرزند علی اصغر اهل شهر نراق3/6/1392

کنترل نامه اسیران ایرانی توسط سازمان منافقین در عراق

سال 1365 در اردوگاه موصل عراق با شماره کارت اسارت 3096 روزگار می گذراندم که به یک نوع نوع بیماری ویروس مرموز مبتلا شدم و نیمی از بدنم به مدت هشت ماه به حالت فلج در آمد .

آزاده جانباز عباس باقری

 اسیران دیگر کمک حالم بودند تا بهبود یافتم .سال 1366 از اردوگاه نامه ای به خانواده ام در شهر نراق ارسال نمودم و در آن نوشتم اسیران ایرانی به دلیل کمبود ویتامین و مایحتاج اولیه دچار سوء هاضمه شده اند .

      

به قدری غذایمان کم است که مجبوریم بادمجان را با پوست مورد استفاده غذایی قرار دهیم . انتهای هویج را می خوریم که جبران جیره غذایی گردد . و مطالب افشاگرایانه دیگر را مرقوم کردم .

      

باقری هنگام آزادی در گلزار شهدای شهر نراق

از آنجائیکه اعضای سازمان مزدور و حلقه به گوش مجاهدین خلق(منافقین) در مقطع هشت سال دفاع مقدس در خدمت رژیم بعث عراق بودند نامه من را مورد کنگاش و کنترل قرار داده و به دستگاه اطلاعاتی عراق(استخبارات) گفتند این نامه جنبه سیاسی بر علیه کشورتان دارد .

چند روز بعد نیروهای استخبارات آمدند و سه شبانه روز من را در زندان اردوگاه موصل بازداشت و کتک مفصلی نثارم کردند .
                           

آزاده جانباز عباس باقری  بر دستان مردم شهر نراق 29/5/1369

یادآوری می شود بنده تاریخ 2/1/1361 طی عملیات غرورآفرین فتح المبین به اسارت نیروهای ارتش عراق در آمدم و مورخ 29/5/1369 آزاد و به کشورم ایران و شهر محبوبم نراق بازگشتم .

آزاده جانباز حاج عباس باقری فرزند حسینعلی اهل شهر نراق27/5/1391

سعید سلیمانی :شهید مفقودالاثر بودم که روز آزادی اسرا زنده شدم

سال 1345 متولد و تاریخ 18/4/1365 به خدمت سربازی رفتم .از اواسط مهر 1365 در لشکر 58 تکاور ذوالفقار سازماندهی و در مناطق عملیاتی دفاع مقدس در جنوب و غرب کشور انجام وظیفه می نمودم .

آزاده جانباز سعید سلیمانی

در جبهه دو نوبت مجروح شیمیایی شدم . تاریخ 27/4/1367 جمهوری اسلامی ایران قطعنامه 598 شورای امنیت سازمان ملل متحد را پذیرفت .

خدمت بنده هم به پایان رسید و تسویه حساب دریافت کردم ولی به دستور فرمانده مقرر شد روز بعد خداحافظی کنم .



ارتش عراق در واپسین روزها از فرصت پیش آمده سوء استفاده نموده و مجددا به باز پس گیری مناطق ایران اقدام نمود که از آن جمله منطقه عمومی نفت شهر و سومار در استان کرمانشاه بود .

پس از سه روز محاصره نهایتا تاریخ 31/4/1367 در شرایط دشوار به همراه عده ای سرباز به اسارت نیروهای ارتش صدام حسین گرفتار شدم . به صورت مخفیانه و دور از ثبت نام در صلیب سرخ جهانی در دو اردوگاه اسرای ایران به نام بعقوبه 18 و تکریت 14 نگهداری می شدیم .

مدت بیست و شش ماه اسارت من طول کشید و جزء مفقودالاثرها شناخته شده بودم و شهادتم نیز تایید شده بود .

لحظه غرور آفرین و سرنوشت ساز پیروزی فرا رسید و در کمال بهت و تحیر خانواده و دوستان تاریخ 26/6/1369 آزاد و همراه سایر اسرا به میهن اسلامی ایران بازگشتم . شماره کارت اسارتم 42151 اعلام شد .

با توجه به اینکه مادرم حاجیه خانم کبری خسروی فرزند شهبازعلی و پدرم رضا(علی) سعیدی هر دو اهل شهر نراق هستند و به درخواست مردم مهربان و زحمتکش این دیار دوازده روز بعد تاریخ 7/7/1369 نیز مورد استقبال کم نظیر همشهریان نراقی قرار گرفتم .

آزاده جانباز سعید سلیمانی در کنار پدر بزرگوارش

در گلزار شهیدان نراق بر قبر پسر خاله ام عباس رمضانی فرزند حسن و سنگ یادبود پسر عمه ام لطف الله صادقی فرزند غلامرضا و سایر شهدای گلگون کفن صلوات و فاتحه ای قرائت کردم .

                                                

یادم می آید در غریو جشن و شادی مردم بیشتر بر روی دوش های پسر عمه ام سید جمال میر قاسمی بودم . مسیر زیادی را با مردم طی کردیم تا اینکه در سرازیری کوچه شهید مصطفی طالبی که به ناسار ختم می شد نیزهمشهریان دست از محبتشان بر نداشتند .

آن سوی رودخانه منزل پدری ام بود که تا آنجا مشایعت شدم . یکی دو روزی نیز اقوام و دوستان و مردم خونگرم نراق در منزل نسبت به من لطف داشتند .

خاطرات آزادی و در آغوش گرفتن فرزند و والدین هیچوقت فراموش نمی گردد . اکنون جانباز 30 % می باشم و همچنان برای دین و کشورم آمادگی جانفشانی دارم .

آزاده جانباز سعید سلیمانی فرزند رضا(علی) اهل شهر نراق 8/11/1391