تاریخ 23 دی 1395 استاد مصطفی کیانی(1311 - 1395 ) کتابشناس و فرهیخته فرهنگی را در منزلش شهر اصفهان ملاقات کردم و طی زمان محدود ملاقات اشاره ای به فردی به نام حسین مُرشدی فرزند درویش علی نراقی داشت که در زمان ظلم و تعدی رجبعلی بختیاری و قشون او به نراق از حماسه آفرینی و پایمردی نراقی ها مقابلش اشعاری را به سبک سنتی سروده بود .
حسین مرشدی فرزند درویش علی نراقی
با کمک تاریخ دوستان آقای غلامعلی مرشدی فرزند غلامحسین ابن درویشعلی در تهران مورد ملاقات قرار گرفت و نتایج ذیل تحصیل گردید :
درویش علی نراقی دل نترسی داشت و حدود یک قرن قبل با یکی از خان ها مشکل داشت و پس از یک دعوا و درگیری مجبور به فرار از نراق گردید .درویشعلی طبع شعر داشت و اشعارش را به صورت دستنویس تحریر کرده بود . جلد مجموعه اش از پوست رنگ مشکی بود که خودش درست کرده بود . آنچه که مربوط به غارت انبارها و جواهرات زنان توسط رجب و نیروهایش انجام گرفته و شجاعت خود و نراقی ها در بیرون راندن مهاجمین با کمک دولتی ها را به شعر درآورده بود .
جشن ازدواج آقای غلام علی مرشدی فرزند حسین در شهر نراق سال ۱۳۴۵
از راست : مرحوم حاج ابوالقاسم جوادی(پورهدایت) محضردار اهل دلیجان و داماد مرحوم حاج محمد رجبی نراقی
علی محمد رمضانی فرزند فضل اله مرحوم حسین مرشدی فرزند درویش علی نراقی
متاسفانه اشعار درویش علی نراقی به مرور زمان و جابجایی محل سکونت از بین رفته و آثارو ابیاتی یافت نشد . درویشعلی همسری به نام زیور داشت که حاصل زندگی آنان دو پسر به اسامی جعفر و حسین و یک دختر به نام گوهر مرشدی همسر حسین کریمی فرزند میرزاعلی اکبر بود .
جعفر مرشدی حدود یک قرن قبل به هواخواهی از پدر و فشار یکی از خوانین از خاندان یوسفی مجبور به ترک نراق گردید و رفتن او همانا و دیگر برنگشتن وی همان . جعفر برای همیشه مفقود الاثر شد و خانواده اش هرگز پیدایش نگردند .
ولی پدرش درویش علی پس از بازگشت به موطن خود مدتی زندگی کرد و پس از فوت در صحن بقعه شاه سلیمان نراق خاکسپاری گردید .
غلامعلی مرشدی
فرزند دیگرش غلامحسین مرشدی نام داشت که نراقی ها به او حسین مرشد خطاب می کردند . مغازه سماورسازی حسین بالاتر از بازار شمس السلطنه و جنب آب انبار و مقابل منزل استاد حاج شکراله اکبری بود که هنوز هم آثار آن وجود دارد .
مرحوم کربلایی فضل اله رمضانی فرزند عابدین و همسرش مرحومه محترم رجبی فرزند عبداله
حسین مرشد نیز مثل پدرش طبع شعر داشت و اغلب اشعار و ترانه های قدیمی را حفظ بود . حسین سال 1325 به همراه همسرش خانم قمر رمضانی(متوفی به سال 1366) فرزند عابدین با فرزندان از نراق به تهران نقل مکان نمودند . فرزندانشان صنعت – زینت – نصرت – بتول – سلطانعلی و غلامعلی مرشدی می باشند . سلطانعلی بیش از نیم قرن پیش در سن 40 سالگی فوت و در گورستان مسگرآباد تهران که بعد به پارک تبدیل شد خاکسپاری شد .
حسین مرشدی فرزند درویشعلی دارای شناسنامه 60 سال 1278 در شهر نراق تولد یافت . قامت او بلند و یک دستش معلولیت داشت ولی در فن سماورسازی مهارت خاص داشت و گرامافون نیز تعمیر می کرد . وی نهایتا تاریخ 11 اسفند 1356 در سن 78 سالگی بدرود حیات گفت و در قطعه ۱۵ ردیف ۸۶ شماره ۱۶ بهشت زهرا(س) تهران خاکسپاری گردید .
حسین مرشدی تاریخ 4 آذر 1350 سهم منزلش حوالی میدان نراق را به آقای غلامحسین رحمانی فرزند ابراهیم می فروشد .
آقای غلامعلی مرشدی متولد 1323 است و دو ساله بوده که به همراه والدین به تهران عزیمت می کنند . ایشان بازنشسته شرکت واحد اتوبوسرانی و همسرش خانم فاطمه رمضانی فرزند کربلایی فضل اله و فرزندانشان در تهران سکونت دارند .
غلامعلی مرشدی فرزند حسین ابن درویشعلی نراقی
آنان به دلیل عشق به زادگاهشان در نراق نیز دارای منزل هستند و به این شهر زیبا و تاریخی تردد می کنند . سایت سلحشوران شهر نراق از مساعدت سرکار خانم فریبا مرشدی و پدر بزرگوارش آقا غلامعلی سپاس گزار می باشد .
