از فوت حسین کرباسی چهل روز گذشت

حسین کرباسی فرزند علی سال 1344 در شهر نراق از توابع دلیجان متولد گردید .

مرحوم حسین کرباسی

 پس از شروع جنگ تحمیلی عراق بر ایران در زمستان 1360 به عضویت بسیج در آمد . ده بار به جبهه های نبرد نور علیه ظلمت به شرح ذیل اعزام گردید :

1- 18/11/1360 لغایت 9/1/1361

2- 30/1/1361 لغایت 30/2/1361

3- 30/3/1361 لغایت 29/5/1361

4- 23/8/1361 لغایت 1/12/1361

5- 27/1/1362 لغایت 29/4/1362

6- 15/12/1362 لغایت 24/6/1363

7- 1/10/1363 لغایت 1/2/1364

8- 16/6/1364 لغایت 28/12/1364

9- 30/9/1365 لغایت 3/4/1366

10- 3/11/1366 لغایت 20/2/1368

 

حسین کرباسی مرداد 1362 در سپاه پاسداران عضویت یافت و بر این اساس از ده نوبت اعزام به جبهه پنج نوبت اول در لباس بسیج و پنج نوبت دوم در لباس سبز سپاه خدمات شایان توجهی در جنگ از خود به یادگار گذاشت .



واحد ادوات و از جمله با قبضه خمپاره 60 میلیمتری مانوس بود .در طول هشت سال دفاع مقدس پنجاه ماه یعنی نیمی از جنگ را در جبهه های غرب و جنوب ایران حضور داشت و دو نوبت مجروح گردید :

29/05/1361 طی عملیات رمضان در جبهه پاسگاه زید و 27/10/1365 طی عملیات کربلای پنج در جبهه شلمچه مجروح گردید و با 15 % آسیب بدنی به خیل جانبازان پیوست .

 

برادرش حسن کرباسی متولد 1348 تاریخ 21/1/1365 طی پدافندی عملیات والفجر 8 در شهر بندری فاو عراق به شهادت رسید . حسن طلبه حوزه علمیه بود که در سن 17 سالگی عروج کرد .

           

در مجموع خانواده کرباسی و همسر مکرمه اش سرکار خانم رزاقی چندین شهید تقدیم گردیده که مهمترین آنها شهادت دو خواهر زاده حسین به اسامی علی اکبر صادقی و محمد کاظمی می باشند .

کرباسی در سالهای دفاع مقدس

یکشنبه صبح 19/8/1392 مصادف با 6 محرم الحرام 1435 روز پایانی عمر حسین کرباسی اعلام شد و پس از تشیع جنازه در وادی السلام شهر نراق در دل خاک ماوی گرفت .

احمد احمدی اولین شهردار شهر نراق در سال 1339

"بلد " به معنای شهر است و " بلدیه "نام قدیم شهرداری است.  تأسیس بلدیه در ایران یک قرن قدمت دارد و اولین بلدیه در کشاکش حوادث مشروطه در تهران تأسیس شد .

پیش از آنکه اداره‌ای به نام بلدیه درتهران قدیم تشکیل شود، اداره‌ای تأسیس شده بود که تقریباً همان وظایف بلدیه را انجام می‌داد. این اداره نامش « اداره احتسابیه » بود و اعضای آن را « محتسب»می‌گفتند. این اداره از دو شعبه احتساب و نظیف که هر کدام عده‌ای نایب و فراش و سپور تحت فرمان داشته‌اند، تشکیل شده بود.

محتسبین قبلاً زیر نظر حکومت و کلانترشهر کار می‌کردند و در مجازات امورخلافی و حتی در داد و ستد و فروش اجناس دخالت می‌کردند. شعبه نظافت اداره احتسابیه جمعی سقا برای آبپاشی در اختیار داشت و بااستفاده از صد رأس الاغ و قاطر کار حمل زباله را انجام می‌داد.

در سال 1285 شمسی و با پیروزی نهضت مشروطه، به دلیل مشکلات متعددی که در اداره امور شهرها درزمینه‌هایی مانند بهداشت شهری،  آبرسانی و ... وجود داشت نمایندگان مجلس اول درصدد تدوین قانونی برای اداره امور شهرها برآمدند، که این عمل به تدوین اولین قانون شهرداری‌ها با عنوان « قانون بلدیه »  در تاریخ 19 خرداد 1286 شمسی(106 سال قبل) انجامید.

 

بیش از نیم قرن بعد یعنی سال 1339 شمسی خطه تاریخی و زیبای نراق دارای شهرداری گردید و به دلیل شرایط منحصر به فرد به شهر تبدیل گشت . اولین شهردار شهر نراق آقای احمد احمدی فرزند محمد حسین بن حاج میرزا کوچک به مدت شش ماه خدمتگزار مردم بود .

مرحوم احمد احمدی مشهور به احمدی آمار

در بین افکار عمومی و مردم نوع دوست همچنان ایشان به  " احمدی آمار" مشهور است .یاد آوری می گردد پس از احمدی به ترتیب آقایان علیرضا خان یوسفی فرزند یوسف - وطن خواه – مرتضی رادفر فرزند شکرالله –  فتورچی و... شهرداران نراق بوده اند و در حال حاضر  محمود مرادی شهرداری را اداره و مدیریت می کند .

آقای احمد احمدی متولد1288 در تاریخ30/01/1367 فوت و در کنار امامزاده سلیمان شهر نراق به خاک سپرده شد .

 

 متن حکم اولین شهردار نراق آقای احمد احمدی :

 

شماره : 35890/2

تاریخ 11/6/1340

وزارت کشور

اداره کل امور شهرداریها

 

آقای احمد احمدی کارمند بازنشسته اداره کل آمار

چون طبق ماده 50 قانون شهرداری از طرف انجمن شهر به سمت شهردار نراق انتخاب و به وسیله نامه شماره 3103/ش تاریخ 19/4/1340 استانداری استان مرکزی معرفی شده اید ؛ لذا به موجب این حکم از تاریخ اشتغال به کار به سمت شهردار و ذی حساب شهرداری نراق منصوب می شوید .

 

مقتضی است با رعایت بخش نامه شماره 29897 مورخ 23/8/25 شهرداری را تحویل گرفته و یک نسخه از صورت مجلس تحویلی را به مرکز ارسال دارند . ضمنا چون از حقوق بازنشستگی استفاده می نمایید به جبران زحمات شما ماهیانه مبلغ 2000 ریال(دویست تومان) به عنوان حق الزحمه در باره شما برقرار و به شرط وجود اعتبار در بودجه شهرداری نراق قابل پرداخت خواهد بود .

 

 امضاء  :  وزیر کشور

=-=-=-

 

متن حکم اولین شهردار نراق آقای احمد احمدی :

 

وزارت کشور

اداره انتخابات

تاریخ 26/7/1340

شماره  6867

 

آقای احمد احمدی

پاسخ مشروحه مورخ 29/6/1340 شما اشعار می دارد ؛ بطوریکه فرماندار شهرستان محلات گزارش می دهد در اولین جلسه انجمن شهر نراق مستعفی شده اید و با اکثریت آراء از طرف انجمن شهر به سمت شهردار نراق معین شده اید .

 

وزیر کشور

 

از مساعدت آقای حسین احمدی فرزند احمد اهل شهر نراق جهت ارائه احکام شهرداری و عکس پدر بزرگوارش صمیمانه تشکر می شود .

 

وبلاگ سلحشوران شهر نراق25/9/1392

تخریب چی مهدی آباد اردهال درب شهادت را باز کرد

 محمد رمضانی از زبده و خبره‌های تخریب بود که بعد از دفاع مقدس هشت ساله برگه شهادتش امضاء شد. محمدرضا نه 8 ساله و نه ده ساله دفاع مقدس بود ؛ بلکه او تا پای جان از دین دفاع کرد.

       شهید محمد رمضانی از روستای مهدی آباد

رزمنده های تخریب لشکر 17 علی ابن ابیطالب(ع) او را می‌شناسند و می‌دانند که در عملیات‌های مختلف قفل معبرها را باز کرد و سهمیه او از عملیات‌ها تیر و ترکش‌هایی بود که بدن این روستایی دلاور را پاره کرد و بعضی از آنها هم در بدنش به یادگار بود.

 

 جنگ که تمام شد خیلی‌ها لباس رزم را از تن درآوردند و مشغول عافیت دنیا شدند . اما محمدرضا ول کن نبود. او می‌دانست که تازه اول کار است و باید آماده بود. آنقدر در جبهه ماند و میدان‌های مین را قدم شمار کرد تا در راه ایمن سازی این سرزمین پاک به دهلران استان ایلام رسید و مین والمری سهمیه او شد و ملائکه ای که سال های بعد از جنگ سایه به سایه او را تعقیب می‌کردند روح محمدرضا را به پر کشیده و با خود بردند و جسم پاک و قطعه قطعه اش مهمان گلزار شهدای شهرستان محلات شد.

 

محمدرضا رمضانی فرزند فتح الله در بهار سال 1341 در روستای مهدی آباد اردهال از توابع شهرستان دلیجان استان مرکزی  دیده به جهان گشود . مقطع ابتدایی را در دبستان مهدی آباد سپری نمود و دوره راهنمایی را در مشهد اردهال گذراند .

با شروع جنگ تحمیلی، به جبهه شتافت و در غرب کشور با ضد انقلاب جنگید و پس از آن به جمع رزمندگان لشگر 17 علی ابن ابیطالب(ع) پیوست و سال 1362 لباس سبز پاسداری به تن کرد و واحد تخریب لشکر 17  منزلگاه او شد.

رمضانی در عملیات های مختلفی از جمله خیبر، بدر، عاشورای 2، والفجر 8، کربلای 1، کربلای 4، کربلای 5 و عملیات‌های شمالغرب و مرصاد در کسوت تخریبچی حضور فعال داشت . او در عملیات والفجر 8 و فتح فاو عراق از ناحیه ی کمر مجروح گردید که به دلیل اصابت ترکش به نزدیکی نخاع، پزشکان موفق به عمل جراحی و خارج کردن ترکش از بدن وی نشدند و تا زمان شهادت این وضعیت را تحمل کرد .

در عملیات کربلای 5 در شلمچه خرمشهر از ناحیه دست و پا مجروح و برای مداوا به شیراز منتقل گردید . پس از بهبودی مجددا از بیمارستان به منطقه جنگی بازگشت و خانواده ایشان بعد از ترخیص او از بیمارستان از مجروحیت وی اطلاع پیدا کردند.

 

تاریخ 16/5/1367 برادر بزرگترش غلامرضا رمضانی با داشتن چهار فرزند در غرب کشور  در جاده سد قشلاق محور سقز – بوکان توسط چته های حزب منحله دمکرات کردستان ایران به شهادت رسید.

محمد با پایان یافتن جنگ به عنوان مسئول تخریب تیپ دوم روح الله شهرستان خمین به منطقه غرب کشور از جمله بوکان، سردشت و مهاباد برای مبارزه با گروه های ضدانقلاب اعزام شد.

این شهید بزرگوار در سال 1383 از سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بازنشسته شد ولی به علت تخصص و مهارت بالای ایشان در پاکسازی میادین مین، از سال 1384 به اتفاق تعدادی از دوستان و همرزمان قدیمی وارد عرصه جدیدی از خدمت در مناطق عملیاتی به عنوان تخریب چی شد . علاوه بر پاکسازی مناطق عملیاتی از مین، مسئولیت آموزش این افراد را هم بر عهده گرفت.

محمدرضا رمضانی پس از سال ها تلاش و حضور فعال در جبهه تاریخ 13/9/1387  در حین پاکسازی یکی از میادین مین جبهه های سابق نبرد ؛ اطراف شهر دهلران استان ایلام به آرزوی دیرینه خود دست یافت و به درجه رفیع شهادت نائل گردید و به برادر شهیدش پیوست.

       

                                                                       شهید غلامرضا رمضانی

پیکر مطهر او در زادگاهش روستای مهدی آباد اردهال تشیع گردید ولی بنا به درخواست همسر و فرزندانش که در محلات سکونت دارند در گلزار شهدای شهرستان محلات آرمیده شد .اکنون همسرش سرکار خانم رقیه آبیاتی و سه فرزندش علی – فاطمه و مائده رمضانی چشم انتظار مردم در رهپویی از شهدایند . سهم من و تو چقدر است ؟

 

راوی:جعفرطهماسبی فرزند مرتضی اهل مهدی آباد اردهال

وبلاگ  سلحشوران شهر نراق

 

ستاره خانم خادم 20 ساله بقعه بی بی زبیده خاتون شهر نراق

حدود هفتاد هشتاد سال پیش مثل حالا جاده درست و حسابی بین مسافت هفت کیلومتری نراق و زبیده خاتون وجود نداشت و کاملا خاکی و حتی مال رو بود .

نمای قدیمی حرم مطهر بی بی زبیده خاتون شهر نراق

زنی به نام ستاره اهل کرجار اردهال(مهدی آباد اردهال کنونی) خادم بقعه بی بی زبیده خاتون شهر نراق بود . مدت بیست سال ستاره خانم در تمام شرایط جوی و آب و هوایی تک و تنها در بقعه حضور داشت و بعضا به راز و نیاز می پرداخت .

حتی بعضی ها گفته اند اواخر عمر کمی بینایی اش ضعیف گشته بود . آب آشامیدنی خودش را از پایین زیارتگاه و پای چشمه به وسیله کوزه بر می داشت که هنوز آثاری از چشمه و سلخ وجود دارد .

حرم مطهر بی بی زبیده خاتون شهر نراق – 1392

 

رعیت و چوپانان نراق و سینقان و حومه طعام این زن مومنه از جمله ماست ؛ شیر و نان را تامین می کردند . هیچی هم که نبود نان خشک و خوشمزه بهترین غذای ایشان بود .

 

اتاق اولی در هنگام ورود به زیارت مربوط به ستاره بود . وقتی هم فوت کرد در زبیده خاتون دفن گردید .
ستاره خانم فرزندی به نام علی اکبر داشت که به اکبر ستاره مشهور بود . مادر من به نام نرگس نصیری فرزند علی اکبر متوفی 1350 دختر همین علی اکبر و همسر ماشاءالله اوضاعی بود .

علی اکبر پیشخدمت آقا طوقان یوسفی یا فرزندش محمد یوسف خان یوسفی بود . روزی اکبر با قاطر از نراق به کاشان بار و آذوقه اربابش را برد تا از آنسو نیز مواد مورد نیاز بیاورد که قاطر در کاروانسرای کاشان به عللی فوت می کند .

  

اکبر ناچارا به اربابش آقای یوسفی تلگراف می زند و مختصر پیغام می دهد و منتظر تکلیف می شود .

متن پیغام:

 

:اکبر به کاشان؛                            اسبش تصدق!           تکلیف معین؟

ارباب از سر ناراحتی جواب تلگراف را می دهد که اکبر هم بره پیش دست و پا پدرش و همان قاطر .

آقای ابراهیم عضایی فرزند ماشاءالله اهل شهر نراق 7/5/1392

 

شهادت فرزند مامور ژاندارمری نراق در فکه

مهدی خانعلی زاده در سال 1343 در شهر نراق از توابع شهرستان دلیجان استان مرکزی چشم به جهان گشود . پدرش قاسم خانعلی زاده در آن زمان به عنوان ژاندارم در پاسگاه ژاندارمری نراق انجام وظیفه می نمود .

شهید مهدی خانعلی زاده

 مادرش خانم فاطمه صادقی فرزند آقاجان اهل روستای جاسب بانویی صبور و مومنه بود که به شغل خیاطی مشغول بود . این مادر پس از فوت در قطعه مربوط به خانواده های شهدا در بهشت زهرا(س) دفن گردید .

مهدی هفت سال زندگی شیرین و کودکی خود را در نراق سپری و سال 1350 همراه خانواده شامل پنج پسر و چهار دختر به تهران مهاجرت کردند .

نراقی های زیادی همچنان اسامی و خاطرات این خانواده را فراموش نکرده اند . هوشنگ – محسن – حسن – مرحوم حسین – علی – مهدی - جواهر – پری – زهرا و صدیقه نام های آشنایی هستند که در خانواده خانعلی زاده زندگی می کردند . دو دختر و دو پسر این ژاندارم زحمتکش طی 12 سالی که در نراق ماموریت داشت به دنیا آمدند .

مهدی سال 1352 نه ساله بود که پدرش قاسم خانعلی زاده فوت و از نعمت او محروم گشت . قاسم آقا اهل کرمان بود که پس از فوت در بهشت زهرا(س) تهران قطعه 5 ردیف 128 شماره 17 خاکسپاری گردید .

مهدی به همراه مادر و خواهران و برادران زندگی را به اتکال به خداوند متعال با موفقیت سپری کردند .

جنگ تحمیلی عراق بر علیه ایران که از اولین روز آبان 1359 آغاز شد مهدی 15 ساله بود . عشق و علاقه اش به امام راحل خمینی کبیر و خدمت به نظام مقدس در وی شور و شعف وصف ناپذیری ایجاد کرد . سال 1361 با دستکاری شناسنامه اش موفق به اعزام به جبهه های نور علیه باطل نگردید . مجبورا به حفاظت از دست آوردهای انقلاب پرداخت.

شهید خانعلی زاده در سالهای دفاع مقدس

سرانجام در سن 19 سالگی با پیوستن به بسیجیان دریا دل در صفوف جهادگران الهی به همراه برادرش راهی کردستان گردید . مدت دو سال با متجاوزین عراق و گروه های ضد انقلاب داخلی به نبرد پرداخت و از ناحیه دست و صورت مجروح گردید .

یکسال رنج این صدمات را برای رضای خدا تحمل کرد و مدتی بر روی تخت بیمارستان طالقانی تهران بستری گردید . هیچگاه زبان به شکوه نگشود . خود را سرزنش می کرد و می گفت من لیاقت برای شهادت نداشتم و خود را در این مرحله ناموفق می دانست . به شوخی می گفت در امتحان الهی تجدید آوردم و نیاز هست دوباره امتحان بدهم .

خانعلی زاده در کنار همرزمانش

این جانباز فداکار پس از اینکه جراحتش کمی التیام یافت خدمت خود را در صنایع دفاع و در واحد تسلیحات دنبال کرد و در دوران خدمت به خاطر فک شکسته اش تحت درمان بود .

مهدی قلبی عاشق و روحی سرشار از حماسه و ایثار داشت فلذا تاریخ 5/12/1364 پشت جبهه و تسلیحات را با هماهنگی مسئولش ترک کرد و به همسنگرانش به خطوط مقدم نبرد پیوست . سرانجام بعد از یکسال حضور در میادین مقاومت در مقابل تهاجم ارتش عراق تاریخ 13/2/1365 در منطقه فکه به شهادت رسید و به آرزویش دیرینه اش دست یافت .

پیکر مطهرش پس از تشیع باشکوه در قطعه 53 ردیف 164 شماره 1 بهشت زهرا(س) تهران در دل خاک ماموا گرفت .

شهید مهدی خانعلی زاده در دفتر خاطرات خود نوشته است :

دیشب شب جمعه و رزم شبانه داشتیم . بچه ها از اینکه دعای کمیل برگزار نشد ناراحت شدند . ما به طرف دزفول حرکت کردیم . حدود 5 کیلومتر به مزار شهدا یا به قول بچه ها شهید آباد رسیدیم . همانجا دعا را برگزار کردیم . در جایی که شهدا خوابیده بودند و بر ما نظر داشتند .
خدایا از تو می خواهم لیاقت و سعادت کشته شدن در راه خودت را نصیب من کنی . خدایا در قیامت با کرم و رحمتت با ما برخورد کن نه با عدل خودت .

فرازهایی از وصیتنامه شهید مهدی خانعلی زاده :

اگر خداوند توفیق داد و این سعادت بزرگ یعنی شهادت را نصیبم کرد از شما می خواهم برای بخشیده شدن گناهانم دعا کنید و خدا مرا مورد آمرزش قرار داد .

سخنی با شما جوانان مملکت دارم به جبهه یعنی دانشگاه اسلامی رو کنید تا خدا را ببینید و خود را بشناسید . دوستان خوبم مرا حلال کنید و از غفلت خارج شوید . من مرگ با عزت را ترجیح دادم .

سخنی با مادر عزیزم : مادر جان مرا حلال کن . می دانم پسرخوبی نبودم و نتوانستم ذره ای از وظیفه ام را نسبت به تو ادا کنم . خدایا مرا ببخش از اینکه در حق مادرم کوتاهی کردم . مادرجان بیاد داشته باش که ما امانتی در دست شما هستیم پس راضی به رضای خدا باش . از خدا می خواهم تو را با حضرت فاطمه(س) محشورکند .

الان مدتی است خود را در حالی می بینم دست و پا در بدن ندارم شاید خواست خدا باشد که به این صورت به پیش ابا عبدالله علیه السلام بروم . جانم فدایت یا حسین(ع) .برایم ختم نگیرید و به یاد خانواده های مفقود الااثر باشید . به دیدار خانواده های شهداء بروید و از آنها روحیه بگیرید .

  مرحوم جانباز حسین حیدری

روح جانباز حسین حیدری فرزند محمد علی که در زمان حیاتش مطالب فوق را از خانواده شهید پی گیر بود شاد باد و با شهدا محشور گردد .

از خواهر شهید سرکار خانم صدیقه خانعلی زاده و همسر محترمشان آقای عباس حیدری فرزند نادعلی در تهیه گزارش و ارائه عکس ها متشکریم .

وبلاگ سلحشوران شهر نراق 21/9/1392

هر کس زنده ماند فرزند دو خانواده باشد

شب عملیات فتح المبین در منطقه شوش دو دوست دیرین عباس باقری و ابوالفضل بیابانگرد در آغوش هم قرار گرفتند تا حلالیت از افعال ناکرده خود نسبت به یکدیگر داشته باشند .

عباس باقری - ابوالفضل بیابانگرد

پس از گریه های بسیار با هم عهد بستند در صورتیکه یکی از آنان زنده ماند فرزند دو خانواده محسوب و انجام وظیفه نماید . روز عملیات 2/1/1361 ابوالفضل به شهادت رسید و عباس اسیر گردید .

  

هشت سال بعد که حاج عباس آزاد شد و لقب آزاده را دریافت تاکنون حق فرزندی برای حاج حسینعلی بیابانگرد و حاجیه خانم نیره قاسمی و خانواده خودش را در شهر نراق از توابع دلیجان ادا کرده است .

حاج عباس باقری - حاج حسینعلی بیابانگرد -حاجیه خانم نیره قاسمی

 

وبلاگ سلحشوران شهر نراق 20/9/1392

جعفر جیلانگری با اصابت ترکش خمپاره به سرش به شهادت رسید

عملیات خیبر از سوم تا بیست و دوم اسفند 1362 در جبهه هورالهویزه – شمال بصره با رمز یا رسول الله(ص) انجام گرفت . رزمندگان منطقه دلیجان و نراق و مشهد اردهال طی عملیات خیبر و پدافندی آن حضوری فعال داشتند .

شهید جعفر جیلانگری

تاریخ 13/2/1363 و من پاسبخش بودم و در چینش نیروها در سنگرهایشان فعالیت داشتم .
کمی دورتر خمپاره ای فرود آمد و گرد و خاک بلند شد .

نگران شدم به سید مرتضی میرسلطانی نراقی گفتم خمپاره نزدیکی های سنگر جعفر جیلانگری زمین خورد برو ببین مشکلی برایش پیش نیامده باشد .

   سید مرتضی میرسلطانی

دقیقه ای بعد سید مرتضی نفس زنان آمد و گفت اکبر آقا متاسفانه جعفر شهید شده .فوری بالای پیکر مطهرش حاضر شدیم و ملاحظه کردم یک ترکش به سرش اصابت کرده و به آرزویش رسیده است .

صبر کردیم تا صبح روز بعد جنازه اش را تحویل قایقران دادیم تا به عقبه خط منتقل و تحویل برادران تعاون نماید . قبرش در صحن مضجع منور علی بن باقر(ع) در مشهد اردهال قرار دارد

 

                

هر بار که مشهد می روم به روان پاک شهید جیلانگری و سایر شهدا فاتحه و صلواتی می فرستم .

شهید جعفر جیلانگری - مرحوم جواد جیلانگری

جعفر جیلانگری فرزند جواد اهل باریکرسف مشهد اردهال و تنها بیست بهار از عمرش گذشته بود .

رزمنده جانباز اکبر قجری فرزند احمد اهل شهر نراق 12/7/1392

محدودیت عزاداری اسرا در محرم الحرام داخل اردوگاه موصل عراق

تاریخ 2/1/1361 طی عملیات غرور آفرین فتح المبین در منطقه شلش شوش استان خوزستان به همراه عباس باقری و احمد ابوالحسنی اسیر عراقی ها شدیم .

اردوگاه موصل عراق محل نگهداری اسرای ایرانی

نشسته از راست :

آزاده جانباز قدرت الله ایزدی فرزند عباس اهل شهر نراق - آزاده جانباز احمد ابوالحسنی فرزند عزت الله - ناشناس - آزاده جانباز عباس باقری فرزند حسینعلی

اسیر و گرفتار بودیم ولی عشق به اباعبدالله الحسین(ع) و یارانش و ائمه معصومین همچنان در قلب هایمان فواران می زد . محرم که می شد محدودیت مراسم های مذهبی به اجرا در می آمد .

جمهوری عراق کشوری است که حدود سی و دو میلیون نفر جمعیت دارد و 65 % مردم آن شیعه و 80 % عرب هستند .

اردوگاه موصل عراق محل نگهداری اسرای ایرانی

سومین نفر از راست: آزاده جانباز قدرت الله ایزدی فرزند عباس اهل شهر نراق

با این وجود مسئولین اردوگاه های اسرای ایرانی در عراق عمدتا از روی عمد از غیر شعیان انتخاب می شدند . بعضی از مسئولین عراقی حتی از افرادی انتخاب می شدند که با شیعه گری مخالف بودند . اگر هم شیعیان در لابلای سربازان و درجه داران ارتش عراق در اسارتگاه اسیران ایرانی بودند مجبور بودند اعتقادات خود را پنهان کنند .

القصه ایام محرم خصوصا دهه اول آن عزاداری برای عشقمان امام حسین(ع) و خاندان پاکش با محدودیت و ممنوعیت مواجه می گردید . شب های محرم اسیری نگهبان می شد تا از نزدیک شدن سربازان عراقی به آسایشگاه اطلاع رسانی کند . مداح هم با اینکه فریاد در دل داشت به آرامی و آهستگی روضه و نوحه می خواند و ما گریه کنان بر سینه می زدیم .

اردوگاه موصل عراق محل نگهداری اسرای ایرانی

نفر اول از چپ : آزاده جانباز قدرت الله ایزدی فرزند عباس اهل شهر نراق

به محض اینکه سرباز عراقی نزدیک می شد نگهبان آسایشگاه هشدار می داد و اسیران با سرعت به زیر پتوها خزیده و خود را به خواب می زدند . سرباز که فاصله می گرفت دوباره ذاکر اهل بیت شور می گرفت و اسیران در محل استراحت خود نشسته و به عزاداری ادامه می دادند .

هشت سال در ظهر عاشورا در اردوگاه موصل یاد و خاطر عزاداری و حیدر حیدر گفتن های مردم متدین شهر نراق در پای دو نخل با عظمت را در ذهنمان مرور می کردیم . آنان نیز مسلما به یاد ما بودند .

ایزدی در سالهای دفاع مقدس

دفاع مقدس که پایان گرفت و سال 1369 آزاد و به ایران بازگشتیم آزادانه و خالصانه به عزاداری پرداخته و به مظلومیت و غربت امام حسین(ع) اندوهگین می شویم .

هیئت های کفن پوش ؛ زنجیر زن ؛ سینه زن و دستجات به سمت بقعه امامزادگان سلیمان و یحیی می روند و فریاد می زنند: شاه سلام علیک ای خلف بو تراب .

اردوگاه موصل عراق محل نگهداری اسرای ایرانی

نفر سوم از راست : آزاده جانباز قدرت الله ایزدی فرزند عباس اهل شهر نراق

و در ادامه آن به گلزار شهیدان رفته و دور قبور 80 شهید شهرمان حلقه زده و یاد شش شهید گمنام را گرامی می دارند برایم خاطرات هشت سال سختی عزاداری در اردگاه موصل عراق تداعی می گردد .

آزاده جانباز قدرت الله ایزدی فرزند عباس اهل شهر نراق شماره کارت اسارت3083

مروری بر خاطره ها 4

مدرسه فاضل نراقی شهر نراق – سال 1342

از راست :

سید ماشاءالله هاشمی فرزند ... – علی اکبری فرزند حبیب الله – ناشناس – مسئول اداره پست نراق – ناشناس – عباس رضایی فرزند یوسف – مرحوم سید حسین موسوی فرزند سید حبیب – یوسف عضایی فرزند ماشاءالله – مرحوم سید مهدی غفاری فرزند سید محمود – منوچهری - سید مصطفی غفاری فرزند سید محمود
نشسته : علی اکبر جعفری فرزند غلام

میدان شهر نراق – پاییز 1356

از راست :

علیرضا عباسی فرزند غلام محمد – نبی الله مظفری فرزند عزیزالله – سید مرتضی موسوی فرزند سید حسن – سید محمد میرقاسمی فرزند سید جلال – سید صدر موسوی فرزند سید حسین – حسن رضایی فرزند قنبر - ... آعلی فرزند... – احمد سلیمانی فرزنداسماعیل مشهور به احمد بگم – مرحوم حسین اشرفی فرزند کرم – مرحوم قنبر رضایی فرزند ماشاءالله – مرحوم علی اشرفی فرزند نادرعلی مشهور به محمد – سید محمد کاظمی فرزندسید عباس – محمد رضا بحرینی فرزند حسین

محصلین دبستان فاضل نراقی در سال تحصیلی 1345- 1346

بعضی از افراد مشهود در عکس :

کاظم آعلی فرزند اسماعیل – جمشید شاطری فرزند رمضان – مرحوم بهروز طالبی فرزند محمد(غلام) - ... اسماعیلی فرزند عباس - ذوالفقار قجری فرزند مصطفی -

بقیه را کاربران شناسایی کنند

خیابان اصلی بالاتر از میدان شهر نراق – آبان 1354

از راست :

مرحوم عباس بیابانگرد فرزند علی اکبر – محمد آواره(زارعی فر) فرزند علی – غلامرضا جعفری فرزند علیرضا – ناشناس – قدرت الله سلیمانی فرزند احمد – اصغر صفری فرزند مرتضی قلی – سید محمد میرسلطانی فرزند سید ابوالفضل – جواد جوادی فرزند صفر – ماشالله آواره ( محمدی پارسا) فرزند علی - مهدی حمیدی فرزند قنبر

ماشین کامیون داف قرمز رنگ متعلق به آقای شعبان طالبی می باشد

این عکسها گویای خاطرات قشنگ زندگی است .خاطراتی که هنوز با وجود گذشت سالها از آن  بوی تازگی و عطر خوش مهربانی می دهد . هنوز هم که هنوز است وقتی  آلبوم خاطرات آن روزگار را مرور می کنیم اشک شوق و لبخند دلنشین  دوستی با هم در می امیزند و ساعت ها وقتمان صرف مرور این خاطرات می شود.

خاطرات خوش گذشته را با هم ورق می زنیم تا.............

وبلاگ سلحشوران شهر نراق

فرمانده گروهان بودم که برای سومین بار مجروح شدم

جانباز 60 % و اهل شهر نراق از توابع شهرستان دلیجان می باشم . فرمانده گروهان حضرت رسول(ص) که اکثر نیروهای آن از شهر قم بودند .

جانباز حسین حیدری

عملیات کربلای 5 به اتمام رسید و در خطوط مقدم جبهه شلمچه خرمشهر استان خوزستان پدافند کرده بودیم .

                                                                                                                                    

تیر ماه 1366 به همراه بی سیم چی ام سید مجتبی میرزایی توسط ترکش از ناحیه پا به سختی مجروح شدیم . به عقبه جبهه منتقل و به همین منوال تا بیمارستان شیراز استان فارس با همدیگر بودیم .

        
حیدری در سالهای دفاع مقدس

دو پای سید مجتبی قطع گردید و من نیز برای معالجه بیشتر به بیمارستانی در شهر هانوفر مرکز ایالت فدرال نیدرزاکسن کشور آلمان اعزام گردیدم . شش ماه در آلمان تحت مداوا قرار گرفتم تا بهبودی نسبی حاصل گردید .

حسین حیدری در آلمان

سید مجتبی میرزایی جانباز 70 % جنگ تحمیلی ستم های زیادی متحمل شد تا اینکه تاریخ 17/4/1390 پس از 24 سال مقاومت به شهادت رسید .

پیکر مطهر سید مجتبی پس از اقامه نماز جمعه شهر قم با حضور مردم شهید پرور تشیع و پس از طواف در مضجع منور حضرت معصومه(س) در گلزار شهیدان علی بن جعفر(ع) آرام گرفت .

 

جانباز حسین حیدری فرزند غلامحسین اهل شهر نراق 02/04/1391

 

 

 

تاریخ انتشار در وبلاگ سلحشوران شهر نراق : 14/09/1392

دو رزمنده شهید نراق از بندگان مخلص خدا بودند

مدرک کارشناسی ارشد فقه و مبانی حقوق دارم و اکنون استاد دانشگاه آزاد و پیام نور زادگاهم شهرستان دلیجان در استان مرکزی می باشم .

طی هشت سال دفاع مقدس در جبهه های مختلف غرب و جنوب کشور عزیزم فعالیت داشتم . طی عملیات بدر در اسفند 1363 مورد اصابت ترکش قرار گرفته و مجروح ولی آسیب جدی ندیدم .

عمده مجروحیت من که به خیل جانبازان ملحق شدم جبهه شلمچه بود و اکنون 35 % جانبازی دارم .
عملیات بیت المقدس با رمز یا علی بن ابیطالب(ع) از تاریخ 10/2/1361 تا سوم خرداد 1361 که منجر به آزاد سازی شهر بندری خرمشهر گردید ادامه یافت .

   

منصوری در سالهای دفاع مقدس

در مرحله اول عملیات در ایستگاه حسینیه همراه با همرزمانمان از تیپ(لشکر) 17 علی بن ابیطالب(ع) از مناطق باز پس گیری از عراقی ها مشغول بودیم که نیروهای متجاوز ارتش عراق اقدام به تک کردند .

هوشیاری و درایت رزمندگان باعث شد عراقی ها به عقب رانده شوند . متاسفانه در این اثنا دو تن از دوستان عزیز ما به نام های غلامرضا قجری فرزند علی و علیرضا قجری فرزند سلطانعلی که از سلحشوران شهر نراق بودند به معشوق خود پیوسته و شربت شهادت نوشیدند .

 

آن دو رزمنده از بندگان مخلص خدا بودند و ما را در فراق خود اندوهناک کردند . یاد همه شهدای گرانقدر به ویژه شهیدان نراق را گرامی می داریم و به روان تابناک آنان سلام و صلوات می فرستیم و از آنها امید شفاعت داریم .

از سرکار خانم سارا فدایی فرزند اصغر که زحمت مصاحبه و عکس ها را متقبل شدند تشکر وافر داریم .

وبلاگ سلحشوران شهر نراق13/09/1392

خودکشی با قرص نعنا برای رفتن به جبهه

سال 1362 شانزده سالم بود و تو بسیج شهر نراق فعالیت می کردم .

خانوادم برای رفتنم به جبهه مخالف بودن . رفتم مقداری قرص خوشمزه نعنا از مغازه شیخ محمد جعفری خریدم و از پوشش در آوردم و کف دستام ریختم و اومدم نزد بابام .

              

کمی با فاصله از او ایستادم تا قرصا را تشخیص نده و گفتم یا اجازه بده برم جبهه یا همین الان با این قرص ها خودکشی میکنم . مادرم شیون کنان فریاد زد مرد ولش کن بذا بره و الا کار دستمون میده .

عباسی در سالهای دفاع مقدس

پدرم گفت آخه من همین یه پسرو دارم و مهدی ام پارسال شهید شد . چه خاکی به سرم بریزم . دست تنهام و داغدار .

منم الکی قرصا را میاوردم نزدیک دهانم و مادرم جیغش میرفت به آسمان . سرانجام بابام اومد بسیج و امضا زد و گفت پسرم آزاده بره جبهه برو خدا به همرات .

  
     مرحوم غلام محمد عباسی

برای آمرزش مادرم توران قاسمی فرزند علی که تاریخ 19/5/1382 و پدرم غلام محمد عباسی فرزند ماشاءالله که تاریخ 4/1/1386 فوت نمودند حمد و صلواتی بفرستید .

علیرضا عباسی فرزند غلام محمد اهل شهر نراق 22/8/1392

دو کبوتری که یکی در جبهه خونین بال شد

مقطع دفاع مقدس در لشکر 41 ثارالله کرمان فعالیت داشتم . با یک بسیجی به نام محمد رضا دانشی مسکون فرزند باقر اهل شهرستان جیرفت استان کرمان ارتباط دوستی داشتم .

حجت الاسلام علی محمد مهدیزاده نراقی

خیلی به یکدیگر علاقمند بودیم . دی ماه 1365 طی عملیات کربلای پنج در جبهه شلمچه خرمشهر استان خوزستان به شهادت رسید و آه و غم در نهادم ایجاد نمود .

                                                          

آقای مهدیزاده در سخنرانی تاریخ 16/8/1392 در مسجد جامع شهر نراق اظهار داشت به من اطلاع دادند یکی از دوستانم به نام محمد جمالی که زمانی جانشین گردانی بود که با هم در آن فعالیت داشتیم به شهادت رسید .

حاج آقا مهدیزاده در سالهای دفاع مقدس

سه شنبه تاریخ 14/8/1392 مصادف با اول محرم پیکر مطهر حاج محمد جمالی اهل روستای پاقلعه از توابع شهر بابک در کرمان تشیع و در گلزار شهیدان کرمان خاکسپاری گردید .

توضیح سلحشوران : جانباز محمد جمالی‌ از یادگاران دوران هشت سال دفاع مقدس و از جمله فرمانده گردان‌ها و فرمانده محورهای لشکر خط شکن ثارالله بود .




وی بعد از جنگ تحمیلی در قرارگاه قدس سپاه پاسداران در جنوب شرق و در سال‌های اخیر در ستاد مبارزه با قاچاق کالا در استانداری کرمان به فعالیت مشغول بود .

شهید محمد جمالی

اخیرا به عنوان داوطلب دفاع از حرم حضرت زینب سلام الله علیها به سوریه اعزام شد و در این راه به فیض عظمای شهادت نائل گردید .

مندعلی نباتی کهنسال ترین شهید استان مرکزی

نقل عینی از مردم عاشق شهر نراق نسبت به امام حسین(ع) وجود دارد که اظهار می کنند قبل از انقلاب چند نفر از جمله مندعلی نباتی از قمه زنان و خادم اباعبدالله الحسین (ع) بود .

شهید مندعلی نباتی

 به گونه ای که وقتی قمه می زده او را روی تخته ای می انداختند و از لابلای تخته خون او به زمین می ریخته است .



پس از انقلاب به دلیل شرایطی که مخالفین نظام جمهوری اسلامی به وجود آوردند و از عزاداری مردم سوء استفاده ابزاری کردند و به فرمان عده ای از علما قمه زنی ممنوع شد و مندعلی دیگر قمه نزد .

شهید نباتی در جبهه های نور علیه ظلمت

لیکن خدمت گذاری اش به امام حسین و اهل بیت عصمت و طهارت افزایش یافت .مندعلی نباتی سواد تحصیلی نداشت ولی فهم و درکش از اوضاع و احوال جامعه بالا بود .او یکی از بسیجیان منضبط بسیج نراق بود .

هنگامیکه نوبت نگهبانی اش فرا می رسید چنان استوار در پستش قرار می گرفت که باور نمی شد این پیرمرد دارای این توانایی است.

روزی برای مراسم یکی از شهدای نراق در سال 1361 در مسجد مسلم ابن عقیل تهران دو سه ساعتی میخ کوب جلوی درب ورودی این مسجد نگهبانی داد و همه را بهت زده کرد چون با سن بالا با اسلحه کلاشینکف هیچ حرکتی نمی کرد.


فرزندش حسن نباتی را در سن 15 سالگی به جبهه برد و گفت باید در جبهه به اسلام و مسلمین خدمت کنی .

فرزند دیگرش حسین نباتی نیز که اغلب در جبهه حضور داشت و ایشان افتخار این موهبت الهی را قدردانی می کرد .بعدها فرزند کوچکترش مهدی نیز به خیل عاشقان بسیج پیوست و در مسیر راه پدر قرار گرفت .

      

               شهید مندعلی به همراه فرزندش حسین                                مهدی نباتی

در جبهه که دسترسی به حمام و شستشوی لباس ها کمی با مشکل مواجه می گردید و یا بی همتی می شد رزمندگان لباس ها را رها کرده و به امورات محوله ادامه می دادند.

مندعلی نباتی بارها مشاهده می شد که لباس ها را برداشته و شسته و مجددا در اختیار رزمندگان قرار می گرفت و اعتقاد داشت این اموال به سختی توسط مردم و دولت تهیه و به جبهه ها ارسال می شود و نباید اسراف کرد.

   

در پشتیبانی عملیات موفق محرم در پاسگاه شرهانی مشرف بر شهر زبیدات عراق مندعلی نباتی با سن 56 سال و علیرضا رزاقی با سن 16 سالگی در یک سنگر و با یک خمپاره و در یک زمان و ساعت تاریخ 17/9/1361 به درجه شهادت نایل آمدند و جاودانه شدند .

مندعلی پیرمرد مخلص بود .خدا را در اعمالش مد نظر قرار می داد .دلسوز محرومین بود چون محرومیت را لمس نموده بود .

                                                                      

از اولین شهروندان نراقی بود که با شروع جنگ تحمیلی منزلش را در اختیار آواره های دزفولی قرار داد و زمینه ای شد که از این خانواده های مومن عروس نیز انتخاب نماید .

                        

علاقمند به بسیج و شهادت بود و سرانجام به صف مظلومین شهدا پیوست .

مطلب رسیده به وبلاگ سلحشوران شهر نراق3/1/1390

طی عملیات والفجر ده در حلبچه 25 رزمنده شهر نراق شیمیایی شدند

سال 1350 در نراق متولد شدم . به فرمان امام خمینی(ره) رهبر کبیر انقلاب عضو بسیج گردیدم .

حسین قجری

بهمن 1366 در سن 16 سالگی برای اولین بار با سایر بسیجیان از نراق به جبهه های نبرد حق علیه ظلمت اعزام شدم .

عملیات والفجر 10 تاریخ 24/12/1366 با رمز مبارک یا محمد بن عبدالله (ص) آغاز شد و طی پنج مرحله تا تاریخ 4/1/1367 ادامه یافت .



شهر حلبچه استان سلیمانیه در کردستان عراق به تصرف نیروهای ایران درآمد . 25 اسفند ارتش عراق حلبچه را بمباران شیمیایی کرد و علاوه بر نیروهای اسلام بالغ بر پنج هزار نفر شهروند کرد عراق به شهادت رسیدند .

 

قجری در سالهای دفاع مقدس

سیزده نوروز 1367 طی پدافندی عملیات والفجر ده 25 نفر از سلحشوران شهر نراق در ارتفاعات حلبچه مجروح شیمیایی شدند .

پس از انتقال به بیمارستان و مراکز پزشکی و بهبودی نسبی به بنیاد جانبازان شهرستان دلیجان معرفی گردیدم .

عدم توجه لازم از سوی عوامل بنیاد باعث شد پی گیر پرونده نباشم و تحت پوشش قرار نگیرم . در حال حاضر بدنم متناوبا خارش دارد . محل شیمیایی ها را به قدری می خوارانم که خون بیرون می جهد . اعصابم تحریک می شود . موی پاهایم در اثر عارضه شیمیایی ریخته است .

اگر فریاد رسی بود سلام من را به ایشان برسانید و بگویید حضرت سید روح الله فرمودند : نگذارید پیشکسوتان جهاد و شهادت در پیچ و خم زندگی به فراموشی سپرده شوند .

ضمنا از تاریخ 18/2/1372 لغایت 18/2/1374 در تیپ 2 نبی اکرم(ص) کرمانشاه متعلق به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی خدمت وظیفه ام را انجام دادم .

حسین قجری فرزند اکبر اهل شهر نراق 30/1/1391

مروری بر خاطره ها 3

 

 

پشتیبانی کفن پوشان شهر نراق از دانشجویان پیرو خط امام مقابل لانه جاسوسی آمریکا در تهران پس از تسخیر لانه در 13 آبان 1358
روی کفن نراقی ها نوشته : جان بر کفیم خمینی

از راست :

علی حیدری فرزند غلامحسین –سید جمال موسوی فرزند سید محمد – ناشناس – مرحوم بشیر شفیعی فرزند علی – مرتضی خسروی فرزند حسین– غلام محمد حیدری فرزند علی– احمد عضایی فرزند یوسف

 

رزمایش بسیجیان استان مرکزی در اراک و حضور حماسی بسیجیان کفن پوش شهر نراق –پاییز 1365
افراد قابل مشاهده از راست :

احمد عضایی فرزند یوسف – شعبانعلی یوسفی فرزند قاسم – علی اکبر بیابانگرد فرزند حسن – نورعلی آقاحسینی فرزند رضا – سید جمال موسوی فرزند سید محمد

 

رزمایش بسیجیان استان مرکزی در اراک و حضور حماسی بسیجیان کفن پوش شهر نراق –پاییز 1365

 

رزمایش بسیجیان شهر نراق و بیعت با شهیدان راه آزادی در گلزار شهدای نراق - 1365

 

این عکسها گویای خاطرات قشنگ زندگی است .خاطراتی که هنوز با وجود گذشت سالها از آن  بوی تازگی و عطر خوش مهربانی می دهد . هنوز هم که هنوز است وقتی  آلبوم خاطرات آن روزگار را مرور می کنیم اشک شوق و لبخند دلنشین  دوستی با هم در می امیزند و ساعت ها وقتمان صرف مرور این خاطرات می شود.

 

خاطرات خوش گذشته را با هم ورق می زنیم تا.............

 

وبلاگ سلحشوران شهر نراق

حضور سید حسین فرزند سید حسن سید جلال در جبهه

متولد 1346 در شهر نراق هستم . دفترچه گرفتم و از تاریخ 18/4/1365 لغایت 18/8/1367 خدمت سربازی ام را انجام دادم .

ابتدا به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی شهرستان دلیجان معرفی شدم . دوره آموزش تکمیلی را در کارچان در 15 کیلومتری اراک که از سال 1388 از روستا به شهر تبدیل شده اعزام شدیم .

گروه ما اولین دوره بود که در آموزشگاه کارچان دوره آموزشی دیدیم و در چادرهای انفرادی استقرار داشتیم .

در اوج جنگ تحمیلی به عنوان پاسدار وظیفه به شهر اهواز مرکز استان خوزستان اعزام و در لشکر مهندسی 42 قدر و در واحد تبلیغات سازماندهی گردیدم .

حسینی در سالهای دفاع مقدس

بعضی پاسدار وظیفه های هم دوره من در سپاه پاسداران انقلاب اسلامی آقایان سعید سامری فرزند حسین - غلامرضا قجری فرزند یوسف - سید باقر باباکریمی فرزند سید محمود مشهور به حاجی بودند .

دو سال پایانی دفاع مقدس در جبهه ها فعالیت داشتم لیکن در عملیات ها مستقیما حضور نداشتم . در پدافندی عملیات های کربلای 4 در جنگل های آبادان ؛ کربلای 5 در شلمچه و مدت کوتاهی در بیستون کرمانشاه انجام وظیفه می کردم . شش ماه هم در پدافندی جبهه جزیره مجنون حضور داشتم که یکبار نیروهای ارتش عراق پاتک کردند .

                                                        

سردار شهید قدرت الله کمره ای فرزند رمضان اهل شهر نراق را کرارا در جبهه می دیدم . ایشان پاسدار و فرمانده مخابرات لشکر 42 مهندسی قدر بود . دی ماه 1365 و پس از عملیات کربلای 4 او را در مقر شهید صبوری دیدم که صورتش کمی سیاه شده بود .

علت را جویا شدم که گفت مقداری شیمیایی شده ام و لزومی ندارد کسی مطلع شود . حتی برای معالجه جبهه را ترک نکرده و تحت مداوا قرار نگرفت.

قسمتی از لشکر مهندسی 42 قدر از جنوب به غرب منتقل و بنده هم توفیق داشتم با سردار قدرت در مقر بیستون کرمانشاه حضور داشته باشم .

                                                          

پس از عملیات کربلای 5 که شهر نراق ده شهید تقدیم کرد خانواده های حدود 70 رزمنده دیگر نراقی نگران شده بودند . سردار کمره ای که برای استفاده ازمرخصی به نراق رفته بود به مادرم قول می دهد زمانیکه به جبهه باز گردم برای فرزندت سید حسین مرخصی گرفته و برای دیدارتان او را به مرخصی بفرستم .

خودش از مسئولین لشکر برایم مرخصی گرفت و من را برای چند روز روانه زادگاهم شهر نراق کرد .

بدترین حادثه تلخی که شنیدم شهادت سردار قدرت الله کمره ای در جبهه شلمچه خرمشهر تاریخ 4/3/1367 است . خاطراتی از این شهید بزرگوار در ذهن و خاطرم باقی است .

سید حسین حسینی فرزند سید حسن اهل شهر نراق 22/4/1391

لباس سیاه غواص ها و اشتباه در سوختنشان طی عملیات بدر

آموزش های لازم در خصوص قایقرانی در سد بتنی دز حومه اندیمشک استان خوزستان را فرا گرفتم . همزمان با ما غواصان نیز آموزش های ویژه خود را سپری می کردند .

محمود حسینی

تاریخ 20/12/1363 لحظه حرکت برای عملیات بدر آغاز شد . فرمانده در توجیه به من گفت : این میزان نیرو مربوط به شماست و موظفی آنها را به خطوط مقدم انتقال دهی .




در میان نیروها یکی از فرماندهان به نام محمد جواد دل آذر (1337 – شهادت 13/12/1364) اهل قم حضور داشت .

مثل باران از سوی ارتش عراق گلوله بر سرمان ریخته می شد . چند قایق آسیب دید و تعدادی رزمنده به شهادت رسید .

                                  

خط اول دشمن شکسته شد و دم دمای صبح که هنوز آسمان کمی تاریک بود به پَد دشمن و مشخصا به اسکله رسیدیم . مشاهده کردم نیروهای ایرانی داخل چاله ها(سنگر) به صورت سوخته افتاده و به شهادت رسیده اند .

  

هوا که روشن شد خنده ام گرفت . دیدم غواص های سلحشور با لباس های مخصوص و مشکی از فرط خستگی عبور از هور الهویزه در حال استراحت هستند و من فکر کردم جنازه های آنان سوخته است .

محمود حسینی فرزند علی اهل شهر نراق 17/6/1391

حاج ملک محمد عابدی علاقمند خدمت به وطن

سال 1335 در شهر نراق از توابع شهرستان دلیجان متولد شدم . منقضی خدمت سربازی درسال 1356 هستم .

مرحوم ملک محمد عابدی

تاریخ 31/6/1359 که ارتش متجاوز عراق جنگ هشت ساله را بر ایران اسلامی تحمیل کرد از سر ناچاری و کمبود نیرو منقضی خدمت های 56 را فراخوان دادند . این سربازان جان بر کف از اولین نیروهای مسلح بودند که به همراه سایر نیروها در سرحدات کشور عزیزمان مستقر گردیدند .

ما جزء نیروهای دژبان مرکز بودیم و برای مقابله با تهاجمات دشمن به جبهه کرخه در استان خوزستان اعزام شدیم .

آن مقطع سید ابوالحسن بنی صدر ریاست جمهور و فرمانده کل قوا بود و قاسمعلی ظهیرنژاد (1303 – 1378) با درجه سرتیپی فرمانده ژاندارمری و فرمانده نیروی زمینی ارتش بود که تازه به سمت ریاست ستاد مشترک ارتش منصوب شد .

ظهیر نژاد و بنی صدر برای سرکشی به جبهه می آمدند و من آنان را دیدم . شش ماه اولیه دفاع مقدس را با حماسه سازی فرزندان این آب و خاک سپری کردم .

مرور خاطرات آن روزها احساس غرور در من ایجاد می کند و بر خود می بالم که خدمت کوچکی برای وطنم انجام داده ام . اکنون با داشتن شش فرزند علاقمند به خدمتگذاری به کشورم می باشم .

ملک محمد عابدی فرزند رحمت الله اهل شهر نراق 27/7/1391

قبر 462 ساله شاه پرور خانم بنت حضرت سیادت و پناه شاه حبیب الله الحسنی در شهر نراق

پیرامون صحن امامزاده سلیمان بن علی(ع) شهر نراق از توابع شهرستان دلیجان استان مرکزی قبر خانمی از سلسله جلیله سادات وجود دارد و مربوط به 462 سال قبل می باشد .

نمایی از سنگ قبر خانم شاه پرور در سال 1390

این قبر که با کاشی هایی به رنگ های سبز ؛ آبی و سفید مزین است مقابل یکی از درب های امامزاده و روبروی گلزار شهدای شهر نراق قرار گرفته است . سال 1390 در پی بازسازی حجره های اطراف امام زاده به شکل فعلی در آمد .


 
   نمایی از سنگ قبر خانم شاه پرور در سال 1392


یادآوری می گردد فوت این زن مومنه و سیده در زمان شاه تهماسب یکم صفوی (919 قمری – 984 قمری) بوده است .

دور قبر نوشته شده :

الهم صل علی المصطفی محمد و المرتضی علی و فاطمه و السبطین الامامین الحسین و الحسن وعلی و الباقر و الصادق و الکاظم موسی و الرضا علی و التقی النقی العسکری

  

وسط سنگ قبر نوشته شده :

هوالله الباقی

وفات یافت سیده صالحه عفیفه زهدت الحوا سین و النبا شاه پرور خانم بنت حضرت سیادت و پناه شاه حبیب الله الحسنی

فی ثالث من شهر جمادی الثانی 973 قمری

سایت سلحشوران شهر نراق