سعید سلیمانی :شهید مفقودالاثر بودم که روز آزادی اسرا زنده شدم
آزاده جانباز سعید سلیمانی
خدمت بنده هم به پایان رسید و تسویه حساب دریافت کردم ولی به دستور فرمانده مقرر شد روز بعد خداحافظی کنم .
ارتش عراق در واپسین روزها از فرصت پیش آمده سوء استفاده نموده و مجددا به باز پس گیری مناطق ایران اقدام نمود که از آن جمله منطقه عمومی نفت شهر و سومار در استان کرمانشاه بود .
مدت بیست و شش ماه اسارت من طول کشید و جزء مفقودالاثرها شناخته شده بودم و شهادتم نیز تایید شده بود .
لحظه غرور آفرین و سرنوشت ساز پیروزی فرا رسید و در کمال بهت و تحیر خانواده و دوستان تاریخ 26/6/1369 آزاد و همراه سایر اسرا به میهن اسلامی ایران بازگشتم . شماره کارت اسارتم 42151 اعلام شد .
با توجه به اینکه مادرم حاجیه خانم کبری خسروی فرزند شهبازعلی و پدرم رضا(علی) سعیدی هر دو اهل شهر نراق هستند و به درخواست مردم مهربان و زحمتکش این دیار دوازده روز بعد تاریخ 7/7/1369 نیز مورد استقبال کم نظیر همشهریان نراقی قرار گرفتم .
آزاده جانباز سعید سلیمانی در کنار پدر بزرگوارش
در گلزار شهیدان نراق بر قبر پسر خاله ام عباس رمضانی فرزند حسن و سنگ یادبود پسر عمه ام لطف الله صادقی فرزند غلامرضا و سایر شهدای گلگون کفن صلوات و فاتحه ای قرائت کردم .
یادم می آید در غریو جشن و شادی مردم بیشتر بر روی دوش های پسر عمه ام سید جمال میر قاسمی بودم . مسیر زیادی را با مردم طی کردیم تا اینکه در سرازیری کوچه شهید مصطفی طالبی که به ناسار ختم می شد نیزهمشهریان دست از محبتشان بر نداشتند .
آن سوی رودخانه منزل پدری ام بود که تا آنجا مشایعت شدم . یکی دو روزی نیز اقوام و دوستان و مردم خونگرم نراق در منزل نسبت به من لطف داشتند .
خاطرات آزادی و در آغوش گرفتن فرزند و والدین هیچوقت فراموش نمی گردد . اکنون جانباز 30 % می باشم و همچنان برای دین و کشورم آمادگی جانفشانی دارم .
آزاده جانباز سعید سلیمانی فرزند رضا(علی) اهل شهر نراق 8/11/1391
