سید غلامرضا باشی اسوه
اخلاق ناب محمدی(ص) بود.خنده هایش آرام و متین بود.خیلی با قرآن و نهج
البلاغه مانوس بود.

شهید سید غلامرضا باشی
من نمی دانم نوشته هایش در اختیار کیست ؟ ولی اگر پیدا
شود هر خط آن برای همه درس بزرگی خواهد بود.

پس از 28 سال اکنون میشود زبان گشود و گفت در زمان حضور در جبهه و مقرهای پشت خط علاوه بر
رزمندگان نراق خیلی از رزمندگان اهل محلات و خمین و...آرزوی مصاحبت با این
سید را داشتند.

شهید سید غلامرضا باشی در سالهای حماسه و خون
مداحی می کرد.دعا های کمیل و توسل و... را به زیبایی قرائت
می کرد. صدا و صوت دلنشینش هنوز در گوش خیلی از نراقی ها و رزمندگان طنین
انداز است.
مادرش چقدر برایش مقدس و پدرش مورد احترام ویژه اش بود و به
بقیه اعضای خانواده مساعدت داشت.در مقطع تحصیلات راهنمایی در امر قالی بافی
و نظافت منزل و... به مادرش کمک می کرد.این ویژگی کمتر در بین جوانان نراق
رایج بود.
عاشق ولایت مداری امام خمینی(ره) بود .به تهذیب نفس و خود
سازی اهمیت ویزه ای قایل بود.حتی در جبهه نیز با مطالعه کتاب های اخلاقی
از نفس خودش حساب کشی می کرد.
خیلی در شهر نراق جستجو کردم اما یک نفر
حتی از اعضای طایفه اش از سید غلامرضا باشی ناراحتی نداشته اند.بنابراین بر
اساس حدیث قدسی من عشقته عشقت ... روشن است که خالقش نیز عاشق او بوده و
در عملیات فتح المبین در تاریخ 61/2/1 به همراه سه یار خداجویش
(بیابانگرد-محمودی-عباسی) به سوی معبودش پر کشید و عاقبت به خیر شد.

ما هم رهرو شهیدان همچنان " تا انتها حضور " خواهیم داشت و راهشان را ادامه می دهیم.
مطلب رسیده به وبلاگ سلحشوران شهر نراق 1/2/1390