اولین بار شعار" درود بر خمینی " را بین جمعیت نراق گفتم
متولد 1331 در شهر نراق هستم . چند سال بعد برای کار به شهر قم نقل مکان نمودم . سال 1355 از قم مجددا به نراق بازگشتم و با شاگردانم شغل منبت کاری را ادامه دادم .
ترددات من باعث شد تا روزی حجت الاسلام محمد فروغی فرزند حسین و علی محمد حیدری فرزند حسین که از زمره انقلابیون بودند نزدم آمدند و گفتند آمادگی داری برای نهضت امام خمینی فعالیت داشته باشی ؟
میرزاعلی کمره ای
و ادامه دادند نیاز هست نوار کاست سخنرانی و اعلامیه های ایشان را در سطح منطقه و نراق توزیع کنی . خداوند جرات به من داده بود و با عشق به امام خمینی موافقت کردم . یکی از اقوامم که معلم بود مخالفت ورزید و گفت دستگیر می شوی و حسابت با ساواک است و برایت درد سر درست می شود .
فعالیت را آغاز کردم . خانواده ام تحت فشار بودند . همه رفتن شاه از ایران و سرنگونی اش را غیر ممکن می دانستند . لذا توصیه می کردند به تنهایی و یا با تعدادی می خواهی چکار کنی؟ چاره ای نبود بایستی تحمل می کردند .
اعلامیه ها را در نراق و مشهد اردهال و ... به تنهایی توزیع می کردم . دی ماه 1355 یک هسته سه نفره شامل خودم ، سید حسن باشی(حسینی نژاد) فرزند سید میرزاآقا و کاظم رمضانی فرزند حبیب الله تشکیل دادم و لیکن در زمان فعالیت لو رفتیم و نتوانسیم ادامه فعالیت بدهیم . مجبور شدم تنها کار کنم . علاوه بر ژاندارم ها ؛ رئیس پاسگاه ژاندارمری نراق آقای اسماعیل میهن دوست خودش نیز گشت زنی می کرد .
میرزاعلی کمره ای سید حسن حسینی نژاد کاظم رمضانی
باور کردنی نیست قبل انقلاب شهر نراق با جمعیت زیر 2500 نفر پاسگاهی با شرایط نسبتا مطلوب ؛ دارای یک دستگاه ماشین ریو ، یک دستگاه جیپ ، سه استوار و بیشتر از هشت سرباز داشته باشد . استوارهایی هم که اشتغال داشتند از انسان های وفادار با شاه و میهن بودند . حال تصور کنید در این اوضاع و احوال فعالیت مذهبی چقدر با دشواری شکل می گرفت .
رئیس پاسگاه اغلب پس از گشت زنی شهری در منازل بعضی افراد برای گذران وقت مهمان می شد . چند نوبت پشت ماشین ریو همزمان با گشت زنی که انجام می داد من اعلامیه های امام خمینی(ره) را توزیع کردم . زمستان 1355 شرایط خیلی سختی بود .
یکبار زمانی که وارد یکی از منازل شد هفت هشت اعلامیه را داخل همان منزل انداختم . زمانی که بیرون آمد و صحنه را دید از فرط ناراحتی دوباره به گشت زنی کوچه و خیابان ادامه داد .
میرزاعلی کمره ای در سالهای دفاع مقدس
فعالیت ها گسترده شد و افراد دیگری هم به فعالیت های انقلابی می پرداختند . غروب یکی از روزهای زمستان سال 1356 با دسیسه یکی از همشهریان توسط استوار... دستگیر و روانه پاسگاه ژاندارمری در محله نراق نو شدم . داخل حیاط و در هوای سرد به وسیله دستبند من را به تیر پرچم شاهنشاهی بستند .
شب را با همه مشکلاتش به صبح کردم . برای صرف صبحانه به داخل اتاق منتقل شدم . شیر و صبحانه آوردند و میل کردم . بعد دستم را به تخت های اتاق سربازان بستند . ساعاتی بعد استوار م با تعدادی قاب عکس شکسته و عکس پاره شده محمد رضا شاه وارد پاسگاه شد و آمد مقابل من و گفت این ها چیست ؟ چرا شورش می کنید ؟ گفتم من که نبودم ولی خواست مردم است .
مردم مسلمان نراق به مراکز دولتی از جمله درمانگاه شنتیایی و بانک های صادرات و ملی و حزب رستاخیز رفته بودند و بدون خشونت از مسئولین آن خواسته بودند قاب های عکس شاهنشاه را مقابل پای آنها به زمین کوبیده و شکسته شود . شعار هم اینگونه بود :
"این عکس باید برداشته شه"
به واسطه تهیج حجت الاسلام علی محمد حیدری فرزند حسین مردم توی میدان شهر اجتماع کرده بودند تا برای آزادی من وارد پاسگاه شوند . حجت الاسلام عبدالحسن محمودی فرزند هلیباز اهل روستای زیدون از توابع بهبهان استان خوزستان امام جماعت نراق بود و ایشان نیز جلوی صفوف مردم حرکت می کرد .
آقای مرتضی کیانی فرزند علی اکبر (1309 – 1376) به عنوان ریش سفید و مورد احترام آمد به رئیس پاسگاه گفت میرزاعلی کمره ای را رها کنید تا مردم هم آرام شوند . و الا برای شما هم خوبیت ندارد .
مرتضی کیانی
با این پا درمیانی و تهدید پاسگاه من آزاد شدم . بعد کوتاهی نکردم و با چند نفر از جمله حجت الاسلام محمد فروغی ، حجت الاسلام علی محمد حیدری ،استاد علی محمد طهماسبی فرزند قاسم و دو نفر شخصی دیگر به منزل امام جماعت نراق حجت الاسلام عبدالحسن محمودی رفتیم .
شیخ محمد فروغی شیخ علی محمد حیدری علی محمد طهماسبی
منزل روحانی شهر کنار حمام مرحوم استاد مرتضی صفری بود که هر دو اکنون تخریب شده اند . هدف از این جلسه این بود که آقای محمودی بالای منبر و در سخنرانی هایش تلاش بیشتری برای نهضت امام خمینی(ره) داشته باشد و برای پیشرفت انقلاب کوشش مضاعفی انجام دهد .
حجت
الاسلام محمودی
هر جا که شرایط بود ما فعالیت می کردیم . سال 1356 یکبار هم با حجت الاسلام علی محمد حیدری با ماشین پیکان قرمز رنگش به روستای قلاور نیمور از توابع شهرستان محلات رفتیم و من به توزیع اعلامیه پرداختم و ایشان در سخنرانی اش مطلبی گفته بود که باعث نگرانی گردید . فلذا با سرعت به نراق بازگشتیم . حتی در شهرستان های خمین - دلیجان و گلپایگان هم اقدام به توزیع اعلامیه ها می کردم .
در سال 1356 از طریق علی محمد طهماسبی با یکی از انقلابیون نراق به نام حسین نباتی فرزند مندعلی آشنا شدم . روزی حجت الاسلام محمد فروغی در شهر قم بسته ای به آقای علی محمد طهماسبی تحویل می دهد تا در شهر نراق تحویل من نماید . آقای طهماسبی به دلایلی از این کار سر باز زده بود . تا اینکه حسین نباتی به مغازه منبت کاری من که به منزل آقا مشهور بود(فاضلین نراق) وارد شد و سوال و جواب هایی کرد .
وقتی خیالش راحت شد گفت بیا منزل ما در میدان تا امانتی که از قم برایت فرستاده شده تحویلت دهم . جعبه ای را از وی گرفتم و از آن به بعد نباتی نیز در هسته ما فعالیت های تبلیغاتی بر علیه رژیم ستم شاهی پهلوی را آغاز کرد . حسین آن مقطع در دبیرستان حاج عباس معصومی تحصیل می کرد و شجاعت زیادی داشت .
تظاهرات مردم شهر نراق همزمان با سایر نقاط میهن عزیز ادامه داشت . اولین شعار" درود بر خمینی " بین مردم نراق را من دادم . و آن عصر پنج شنبه بود که مردم برای فاتحه خوانی اهل قبور به سمت قبرستان پایین( وادی السلام) می رفتیم . بین راه من با صدای بلند گفتم " درود بر خمینی" یکی دو نفر بیشتر جواب ندادند . دوباره تکرار کردم "درود بر خمینی" که این بار جمعیت بیشتری پاسخ دادند و بعضی ها بهت زده فقط نگاه می کردند .
برای سومین بار که شعار دادم اکثر جمعیت همراه شدند . بلافاصله فرد خاصی به پاسگاه ژاندارمری گزارش داد ولی چون شعار فراگیر در مناطق دیگر شده بود و انقلاب هر روز به پیروزی نزدیکتر می شد اقدامی نکردند .
از جمله روحانی های انقلابی و با شجاعت نراق حجت الاسلام شیخ علی رمضانی فرزند تقی بود . آبان 1357 که مامور پاسگاه برای اولین بار در زمان انقلاب تیر هوایی شلیک کرد رفت مقابل پاسگاه ژاندارمری نراق و به آقای میهن دوست با اشاره به سینه اش گفته بود تصمیم دارید چه کسی را بکشید ؟ من انقلابی هستم . جرات دارید شلیک کنید . واقعا عوامل پاسگاه ترسیده بودند .
سال 1356 سه عدد سه راهی انفجاری برای نیاز احتمالی از قم برای من به نراق آورده بود و تا قبل پیروزی انقلاب داشتم . 13 آذر1357 وارد مسجد جامع نراق شدم که سرباز وظیفه محمد علی قجری فرزند یوسف را دیدم . گفتم محمد مرخصی آمدی یا فرار کرده ای؟ او گفت به دستور امام خمینی(ره) از پادگان اصفهان فرار کرده ام و صدایش را در نیاور .
شهید محمد قجری
روحش شاد کمتر از سه ماه به جنگ تحمیلی مانده بود که تاریخ 8/2/1359 در مصاف با چته های گروهک ملحد و کمونیستی کومله در شهر سنندج مرکز استان کردستان به شهادت رسید .
علی(میرزاعلی) کمره ای فرزند فتحعلی اهل شهر نراق25/3/1391
