فقط یک بار توفیق داشتم امام خمینی را زیارت کنم
اوایل تابستان سال 1361 شمسی خانواده های شهیدان شهرهای محلات ؛ دلیجان و نراق و... قصد دیدار با رهبر کبیر انقلاب حضرت سید روح الله خمینی رحمت الله علیه را داشتند .
تازه از جبهه به نراق بازگشته بودم که به همراه دوست گرامی ام محمد در روز دیدار با حضرت امام به هر ترفندی شد خودمان را به جماران در شمال تهران رساندیم . چون کارت دعوت در اختیار نداشتیم و مامورین از ورود ما جلوگیری می کردند . نهایتا با خواهش موفق شدیم به محوطه وارد شویم .
به یاد دارم در کوچه ورودی حسینیه جماران که مثل کوچه های قدیمی نراق کاهگلی بود ساعتی در صف بازرسی ایستادیم . گفتند کسی چیزی همراهش نباشد لذا مختصر وسیله ای که در جیب داشتیم روی پشت بامی داخل کوچه گذاشتیم .
نزدیک درب حسینیه که شدیم سر از پا نمی شناختیم چون برای اولین بار بود که قصد دیدار امام خمینی(ره) را داشتم و فقط همان یک نوبت این توفیق شامل حالم شد .
وقتی داخل حسینیه شدیم فضا کوچک و جمعیت زیاد بود که مجبور شدیم روی دو زانو بنشینیم . حضرت امام که آمد یادم هست اکثر مردم گریه شوق می کردند . خاطرات آن لحظه های لذتبخش همچنان در ذهنم باقی مانده است .
حاج اسماعیل حبیبی فرزند اکبر اهل شهر نراق 02/12/1393
