شش شهید شهر نراق اسامی عباس و ابوالفضل دارند
از بین 80 شهید
شهر نراق شش نفرشان اسامی مبارک عباس و ابوالفضل دارند که به بهانه 13
جمادی الثانی سال 70 هجری قمری سالروز وفات ام البنین به زندگینامه مختصری
از مشارالیها و اسامی شهدای مذکور پرداخته می شود :
فاطمه کلابیه معروف به ام‌البنین در کوفه متولد شد . همسر امام اول شیعیان
علی بن ابیطالب(ع) و دختر حِزام بن خالد و مادرش لیلی دختر شهید بن ابی
عامر است. پس از وفات حضرت فاطمه زهرا(س)، امام
علی(ع) با معرفی برادرش عقیل با خانم فاطمه کلابیه ازدواج کرد .
او
را بخاطر داشتن چهار پسر به نام‌های: عباس، عبدالله، جعفر و عثمان،
ام‌البنین یعنی مادر پسران خواندند. هر چهار فرزند او 10 محرم سال 61 قمری
در واقعه دشت کربلا و یاری برادرشان حسین بن علی علیه السلام توسط شقی ترین
افراد جاهل به شهادت رسیدند .
ام‌البنین در واقعه کربلا حضور نداشت، به نقل مشهور هنگامی که بشیر به مدینه بازگشت و ام‌البنین را ملاقات کرد، خواست تا خبر شهید شدن فرزندانش را به وی بدهد .
ام‌البنین گفت: « رگ قلبم را پاره کردی بچه‌هایم و آنچه زیر آسمان است فدای اباعبدالله(ع)، از حسین بن علی برایم بگو . » مقدم داشتن عزاداری امام حسین (ع) بر عزاداری فرزندان خود و اظهار ادب نسبت به فرزندان فاطمه زهرا(س) از مقام بالای معرفت دینی ام البنین حکایت دارد .
مدفن ام البنین در قبرستان بقیع شهر مدینه کشور عربستان زیارتگاه شیعیان است .
شش شهید شهر نراق که اسامی عباس و ابوالفضل دارند :
1-
ابوالفضل بیابانگرد فرزند حسین متولد 1343 در شهر نراق تاریخ 2/1/1361 طی
عملیات فتح المبین در جبهه شِلِش شوش استان خوزستان به شهادت رسید .
2- عباس رمضانی فرزند حسن متولد 1341 در شهر نراق تاریخ 7/5/1361 طی عملیات رمضان در جبهه پاسگاه زید عراق به شهادت رسید .
3- غلامعباس علی آقایی فرزند یوسف متولد 1338 طی عملیات مسلم بن عقیل در جبهه سومار استان کرمانشاه به شهادت رسید .
4- ابوالفضل عابدینی فرزند رحمت الله متولد 1345 تاریخ 23/1/1362 طی عملیات والفجر 1 در جبهه فکه خوزستان به شهادت رسید .
5-
ابوالفضل شاطری فرزند غلامرضا متولد 1344 تاریخ 14/5/1362 طی عملیات
والفجر 2 در جبهه حاجی عمران پیرانشهر آذربایجانغربی به شهادت رسید .
6- غلامعباس کریمی فرزند حسین متولد 1347 تاریخ 26/12/1366 طی عملیات والفجر 10 در جبهه حلبچه عراق به شهادت رسید .
ام البنین صدایت کنم یا...؟
سلام، مادر شهامت، مادر رشادت و مادر شهادت! چه نیک آرمیده ای! چقدر آسوده، صورت به خاک نهاده ای! انگار همین دیروز بود! علی علیه السلام به عقیل فرمود: برایم از قبیله ای رشید و شجاع، همسری بیاب!
و تو، برگزیده این انتخاب بودی تا قدم به خانه وحی بگذاری
تا سایه مهربانی ات را مادرانه، بر خانه وحی بگسترانی.
که تو هم فاطمه بودی؛ فاطمه ای که می خواست جگر گوشه های بانویش فاطمه علیهاالسلام را پناه باشد!
فاطمه ای که می خواست زینبِ فاطمه علیهاالسلام را مادری کند! فاطمه ای که می خواست حسین فاطمه علیهاالسلام را عاشقانه خدمت کند!
تو آمدی! یعنی باید می آمدی! تا مادر حماسه شوی و حماسه را در دامان خود بپروری.
هنوز تاریخ، لحظه ورودت به خانه وحی را به خاطر دارد!
تو، عروس مهربانی ها و خوبی ها، قدم به خانه نگذاشتی و گفتی: تا دختر بزرگ خانه اجازه نفرماید، وارد نمی شوم.
و این، از بانویی چون تو، دور نبود، که همه تاریخ، به ادب و نجابت و وقار تو سوگند می خورد.
تو آمدی و خاتون مهربان خانه شدی، تا زینب علیهاالسلام ، سنگ صبوری برای درد دل داشته باشد.
تا حسین علیه السلام ، بیش از این، در اندوه کوچه های بنی هاشم، تنها نماند.
تا حسین علیه السلام ... آه! همه می دانند که تو چقدر فرزندان فاطمه علیهاالسلام را دوست می داشتی.
آن قدر، به فرزندان بانویت فاطمه علیهاالسلام ، عشق داشتی که به مولایت علی علیه السلام گفتی: مولا! دیگر مرا فاطمه خطاب نکنید؛ به خدا تاب اندوه کودکان بانو را ندارم؛ نام فاطمه علیهاالسلام دل زینب را به درد می آورد. و آنوقت تو شدی ام البنین؛ مادر سروهای آزاده!
تو آمدی تا نوری دیگر از خانه علی علیه السلام ساطع شود و شعاعش، همه هستی را به تماشا بخواند. با تو، نور علی نور، تحقق یافت و ماه بنی هاشم، قمر منظومه ولایت گردید و به حق، تو لایق این ماه بودی.
ام البنین!
اینک تو مادر پسری هستی که قرار است علمدار کربلا باشد و ساقی گل های محمدی صلی الله علیه و آله وسلم .
تو مادرِ آفتابی شدی، که قرار است، تمام عالم در سایه امن، بیاساید. و به راستی که فقط تو لایق این ماه بودی!
مگر می شود از تو نگفت؟
مگر می شود از آن همه عظمت حرفی نزد؟!
وقتی خبر شهادتِ پسرت را، امیدت را و نور چشمت را شنیدی، گفتی: پسرم فدای حسین فاطمه! سلام بر تو، مادر وفا، مادر ادب و مادر عشق!
ام البنین!