غزلی از خواجه میرزا محمد نراقی متخلص به "مخلص نراقی"
سه شنبه, ۸ فروردين ۱۳۹۶، ۱۱:۲۹ ب.ظ
قرین شکوه ی روزی نشد ترانه من
یکی است همچو صدف گرچه آب و دانه من
🌷🌷🌷
مرا که نیست به جز داغ عشق دلسوزی
که غیر شعله کند سرکشی به خانه من؟
🌷🌷🌷
یکی ست طالع من با صدف در این دریا
کز اعتبار و هنر شدخراب خانه من
🌷🌷🌷
مرا که توبه زبی بادگی بهانه شده ست
کجاست شیشه که تا بشکند بهانه من
۹۶/۰۱/۰۸
