وقت وداع

وقت وداع با تو رسیده ست و همچنان

لبخند میزنم به تو ای بغض نیمه جان

 بیست و سه سال دست تو بوده عنان من

دیگر شکست خوردی و رفت از کف ات عنان
 
آن خاطرات نطفه حرامی که سقط شد

آن لخته های خونی خشکیده بر زمان
 
یک یک غزل شدند که شاعر ترم کنند

آیینه ای شوم جلوی درد دیگران
 
آب از سرم گذشته و اکنون که میروی

تنها نشسته ام وسط بهت بی کران

این درد هم مشابه آن عشق رفتنی ست

هرگز وفا نکرده به شاعر نه این نه آن

در آینه به کشف جدید از تو میرسم

بیرحم تر ندیده ام از شعر ناگهان

دیگر سکوت پاسخ من بر سوال هاست

قفلی بزرگ میزند اندوه بر دهان

استاد خواست تا که بگویم تضاد چیست؟

خندیدم و گرفت که : لبخند شاعران...

 🍄🇮🇷🍄🇮🇷🍄🇮🇷 🍄🇮🇷🍄🇮🇷🍄🇮🇷

                                                             شهریار نراقی فرزند بهروز ابن نصرالله