شهروند نراقی که 21 رمضان سالگرد شهادت امام علی(ع) مجروح شد

سه شنبه 22 تیر 1361 مصادف با 21 رمضان 1402 طی عملیات رمضان در جبهه پاسگاه زید عراق به وسیله ترکش خمپاره 60 میلی متری از ناحیه شکم به سختی مجروح شدم .

پس از ترخیص شدن از بیمارستان شهید بهشتی شیراز استان فارس به تهران منتقل و از آنجا راهی زادگاهم شهر نراق شدم تا دوره نقاهت را بگذرانم . آقای سید تقی حسینی در درمانگاه برای مجروحین نراقی و من زحمات زیادی کشید .
روزی در سالن ساختمان بسیج نراق بودم که درد فراوانی برایم حادث شد و به دنبال آن عفونت از بدنم خارج و حالم بد شد و متعاقب آن دوستان از جمله آقای عباس ترابی مساعدت کردند تا مقدمات کار جهت انتقالم به بیمارستان آیت الله گلپایگانی شهر قم مهیا گردید و آنجا مجدد از ناحیه شکم تحت عمل جراحی قرار گرفتم که دشواری زیادی داشت.

هر روز پرستاران زحمتکش گاز استریل(پانسمان) روغنی از یک قسمت زیر پوست وارد و از طرف دیگر خارج می کردند. جثه لاغر و نحیفی داشتم و هنگام پانسمان و شستشوی زخم ها آنقدر اذیت می شدم که با صدای بلند فغان و ناله می کردم به نحوی که درب اتاق را می بستند .

صدای زیاد من تعجب همه را بر می انگیخت که این فرد کیه که این میزان ناآرام است . تا درب اتاق ما باز می شد عده ای که علاقمند بودند صاحب صدا را ببینند مشاهده می کردند 8 نفر روی تخت هایشان ساکت و آرام هستند و مرتب دنبال فردی بودند که فریاد می زد غافل از اینکه درد من فقط موقع تعویض پانسمان و شستشوی زخم ها بود و به محض پایان کار درد زیادی وجود نداشت .

جالب اینکه سال ها بعد برای تعیین درصد جانبازی به بیمارستان گلپایگانی قم مراجعه کردم تا گواهی بگیرم که مسئولین آن اعلام کردند در بمباران هوایی هواپیماهای ارتش متجاوز بعث عراق به یکی از ساختمان های اداری بسیاری از پرونده ها سوخت و از بین رفت و چون برای بنیاد جانبازان ملاک پرونده بالینی است به حقوق حقه ام لطمه وارد شد و بیشتر از 35 % نصیبم نشد و نمونه این مشکل برای مجروحین جنگی دیگر نیز در سطح ایران وجود دارد .

راوی : جانباز و رزمنده دفاع مقدس ؛ پاسدار عباس حیدری فرزند حسن اهل شهر نراق تاریخ 4 بهمن 1395