احمد ابوالحسنی نراقی و بافت یا دوختن گیوه در اسارت

اسرا سالانه سهمیه های مخصوص داشتند . مثلا یک جفت دمپایی ؛ یک جفت کفش ؛ لباس های زیر ؛ دشداشه عربی بلند  و ... دریافت می کردند . چون کمبود پوشاک محسوس بود بین اسرا تبادل می شد . قسمت زیبای کار بافت یا دوختن گیوه بود .

در اردوگاه موصل که بودم کَف کفش های کتانی و دمپایی مندرس را دور نمی انداختیم و با استفاده از نخ های زیرپوش به سَبک چله دان های زادگاهم شهر نراق آن را شکافته و به صورت دوک در می آوردم و بعد چند لایه کرده تا ریسمانی فراهم شود تا برای دوخت گیوه آماده شود .

از همان تیکه های سیم خاردار به عنوان قلاب استفاده نموده و به گیوه دوزی می پرداختم . گیوه ها سَبُک ولی با دوام است . چند جفت گیوه در اسارت ساختم که نمونه های آن موجود است .