کشته شدن استاد جعفر فرزند ملا حسن سِدِه ای و فرزندش عباسعلی به هنگام مقنی گری در قنات نراق و پی گیری حقوق متوفیان توسط ملا محمد باقر سِدِهی در 124 سال قبل - سند شماره 193
مخفی نماند که چون مرحوم استاد جعفر نام ولد مرحوم ملا حسن سده ئی اصفهانی (سِدِه یا خمینی‌شهر یکی از شهرهای استان اصفهان) شهره و عباسعلی نام ولد او که در قصبه نراق به امر مقنی گری اشتغال داشتند اخوی من الوالدینی و اخوی زاد این اقل ملا محمد باقر نام بودند و در سَر قنائی که سَنَه ماضیه(سال گذشته) هم در آنجا مشغول تنقیه(لای روبی قنات و راه آب) او بودند در هذاالسنه(امسال) نیز آمده بودند و اشتغال به اصلاح و اتمام عمل مزبور(مقنی گری) داشته بودند در وسط قنات چاهی بوده که جلو او را از آب و گل مسدود شده بود اشتغال به فتح و تنقیه(پاکیزه ساختن) او داشته اند که از تقدیرات الهی و قضاهای اتفاقیه آب گشوده شده و به همان واسطه همان دو نفر به رحمت ایزدی پیوسته شده بودند .
اینجانب ملا محمدباقر نام که در فحص(جستجو) آنها به نراق رفتم که مُخلفه(اشیائ بجا مانده از مُرده متروکات) و اجرت های(دستمزد) آنها را در مقام اخذ و استرداد(پس گرفتن) برآیم .
تحقیقات لازمه را بعمل آوردم ؛ عمل بر طبق همین است که مالکین همان قنات مذکور نمودند که اُجرت آنها را تمام کمال را به خود آنها رد نموده ایم و علاوه بر اُجرت را که داده ایم تقریبا معادل دو تومانی مصروف کفن و دفن و اخراجات(مخارج – مالیات) لازمه آنها نموده ایم .(ظاهرا پدر و پسر را در قبرستان نراق خاکسپاری کرده اند)
از آنجائیکه اُجرتی را که خود مرحومین مزبورین دریافت نموده بوده اند مفقودالاثر(ناپدید) بود و مفهوم نشد که آیا در نزد کسی سپرده بوده اند و یا آنکه خرج نموده بودند ؛ خلاصه اثری از اجرت مزبور بظهور(آشکار) نرسید که چه نوع شده بود و چون عیال مرحوم اخوی هم باتفاق آقا علی نام ولد آقا اسماعیل ساکن سِدِه(سِدِه یا خمینی‌شهر یکی از شهرهای استان اصفهان) خدمت جناب مخدوم(سَروَر – آقا) مکرم(جوانمردی) آقا عبدالرحیم خَلَف مرحمتشان حاجی محمد مهدی نراقی عریضه ای نوشته بود و استدعا نموده بود حال که خداوند این نوع خواسته زحمتی که به شماست که اشیاء و محلقه ئی چنانچه از مرحومین مزبورین در نراق ماند نزد هر که می باشد شما زحمت کشیده وصول(دریافت) و ایصال(رسانیدن) فرمائید .
لهذا جناب آقا عبدالرحیم هم فی الحقیقه کمال سعی و اهتمام خود را بعمل آورد و حَسبن الله و محض رضای الهی خواهش از حضرات مالکین قنات مزبور نموده ؛ هر کسی را به قدر قوه(توان) تا آنکه مبلغ ده تومان به جهت ورثه مرحوم اخوی و بانضمام مخلفه و اشیائی که از آنها باقی مانده بود تمام و کمال را مع مبلغ مرقوم را تسلیم این اقل ملا محمد باقر نام نمودند که به ورثه آنها عاید دارم .
لهذا همین نوشته از برای جناب آقا عبدالرحیم و مالکین قنات سند می باشد که چنانچه همان مبلغ و اشیاء مزبوره را اینجانب عاید ورثه آن مرحوم ننمودم و کسی در مقام مطالبه و اخذ مراتب مزبور بر آمد بر عهده اینجانب ملا محمد باقر است که بالمضاعف از عهده و غرامات شرعیه آنها برآیم .
تحریرا فی بیست و ششم شهر صفر المظفر سنه ۱۳۱۶ مطابق سال یکهزارو سیصد و شانزده هجری
26 صفر 1316(برابر 25 تیر 1277)
مُهر: یا امام محمد باقر
اعترف بما رقم فیه
مُهر: الراجی محمد رضا
اعترف بما رقم فیه
مُهر عبدالراجی محمد علی
مُهر : حبیب الله
مُهر : ابوالقاسم(احتمالا ملا ابوالقاسم فروغی)
از جناب آقای مجتبی جعفری فرزند مرتضی به جهت ارسال تصویر سند سپاسگزاریم .
سایت سلحشوران شهر نراق ؛ از استاد حاج سید مجتبی غفاری فرزند سید محمود از جهت بازخوانی سند کشته شدن استاد جعفر فرزند ملا حسن سِدِه ای و فرزندش عباسعلی به هنگام مقنی گری در قنات نراق و پی گیری حقوق متوفیان توسط ملا محمد باقر سِدِهی در 124 سال قبل قدردانی می نماید .
