قطعه شعری از علامه حاج ملا احمدنراقی متخلص به صفایی

بختم ار یار شود یار به من یار شود
ورنه جان و دلم اندر سر این کار شود

روز اول دل خود چون پی زلفش دیدم
گفتم این صید به این دام گرفتار شود

بخت من خفته و ایدل بود امید من آن
که از این ناله و فریاد تو بیدار شود

میکشی و گنهم نیست به جز عشق چرا
دارد آن کس که ترا دوست گنه کار شود

ساقیا زاهد بیچاره بود مست غرور
بدهش جرعه ای از باده که هشیار شود

بر رخ دل بگشا روزنی از کشور عشق
تا مگر فارغ از این عالم بیدار شود

جان هوای سفری کرده صفایی به خدا
بگذر از هستی خود بلکه سبکبار شود