یاد و خاطره ای از دبستان فاضل نراقی

کمتر دانش آموز نراقی پیدا می کنی که از مدرسه فاضل بی خاطره باشه . مقابل خانه معاون الممالک و جنب فروشگاه حاج قاسم اصفهانی مدرسه فاضل نراقی برای تمام معلمین و خصوصا دانش آموزان ناب ترین لحظات تلخ و شیرین در حافظه مانده است .

تَرکه هایی که درخت های باغچه علی خان بریده و به کَف دست دانش آموزان درس نخوان نوازش می شد و یا پس گردنی هایی که از طرف معلمین دلسوز نواخته می شد و فلک کردن ها و از همه مهم تر تشویق های پی در پی معلم ها برای درس خواندن و اینده درخشان همه در اذهان باقی مانده است . پیشاهنگی و مراسم های مختلف و جیغ و داد و هورا یادشان بخیر .

حیاط مدرسه که به سمت رودخانه و باغچه علی خان منتهی می شد و مسابقه های فوتبال که در زمان تحصیل یا بعد از ظهرها انجام می شد چه حس و حال شگفت انگیزی داشت . روحش شاد بلقیس خانم همسایه مدرسه که وقتی توپ به منزلشان پرت می شد با خوشروئی توپ را به داخل مدرسه می انداخت .

الان که به ساختمان های تخریب شده مدرسه فاضل نراقی و از جمله به حیاط آن نظر افکنده می شود اشک از چشمان جاری می شود که چگونه نوجوانی و جوانی با فراز و نشیب آن طی شد و مکان تربیت و پرورش نسل ها به تلی از خاک تبدیل شده و هیچ صدایی از شور و امید و پویایی نمی شنوی .

 

کاش این فضای آموزشی و بزرگ که از مرغوب ترین زمین های نراق به حساب می آید برای فعالیت های عام المنفعه شهر مجددا ساخته می شد .