نحوه مستقر کردن چرخ چاه در سرِ چاه
سپس دستان خویش را طوری در دهانه چاه طوری تنطیم می کردند که سنگ وسط بین هر دو دست در مرکز دایره شکل میله چاه قرار گیرد.این کار با دقت زیاد انجام می گرفت. بعد از تنطیم دست ها در حالی که دست ها رو به جلو و در دهانه چاه قرار گرفته بود، سنگ وسط را به صورت عمودی داخل چاه رها می نمودند و بلافاصله در همان حالت دو دست خویش را به صورت افقی باز می کردند و سنگ ها را بیرون سر چاه روی زمین رها می کردند(می انداختند).
سپس هر کجا که سنگ ها می افتاد همان جا چاله ای به ارتفاع تقریبا ۳۰ سانتی متر حفر می کردند و پایه های چرخ را داخل آن قرار می دادند و بعد چرخ چاه راروی پایه ها مستقر می کردند.
انجام این کار باعث می شد که هنگام بالا کشیدن دَلو(دول) از چاه توسط چرخ کِش، دلو به دیواره چاه نخورد ومستقیم از وسط میله چاه بالا یا پایین بیاید.این هم یک نمونه از شاهکار های مقنی ها قبل از شروع کار بود.
از مزایای دیگر این کار به این صورت بود که مقنی یا شاگرد مقنی اگر می خواستند به وسیله طناب به داخل چاه بروند و یا از چاه بیرون بیایند مشکلی نداشتند. یا چرخ را پابند می کردند و به وسیله طناب به تنهایی به داخل چاه می رفتند و یا با کمک چرخ کش این کار انجام می شد.
دو روش فوق بیشتر برای میله چاه هایی که چای پا نداشتند و یا میله عریض بود یا به طور کلی مقنی می خواست راحت تر به داخل چاه رفته یا خارج شود، کاربرد داشت. بنابراین تمام کار مقنی ها روی اصول و فناوری خاصی انجام می گرفت.
منبع:
salahshorannaragh.blog.ir
حرف دل
سلامم به قنّاهای نراق
که زحمت کشیدند برای نراق
به استاد رحمان واستاد حسن
به استاد امّید رادمرد کهن
به عبدالمبین مرد نیکو صفت
علی جعفری مومن چیره دست
به استاد رمضان که هر کار بود
هم او کاسب کوی و بازار بود
حسین عظیمی بُوَد پور او
درودم بر خُلقِ نیکوی او
سایت سلحشوران شهر نراق از محقق ، نویسنده و پژوهشگر تاریخ و فرهنگ شهر نراق و منطقه جناب حاج مرتضی علی آقایی نراقی از بابت تهیه این تحقیق سپاس گزار می باشد .
سخنی که از دل براید لاجرم بر دل نشیند... حرف دل استاد علی اقایی از همین نوع سخن بود
پاینده باشید🌹🌹🌹