وصیت نامچه آقامیرزاجان فرزند محمد علی خالوآبابای نراقی به فرزندانش محمدرضا و محترم خانم 122 سال قبل- سند شماره 410
لَهُ الْحُکْمُ وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ(فرمان با او و رجوع شما به سوی اوست)
و بعد
غرض
از تعریس(آراستن) این شجره ثمرةالحسنات و آبیاری این دو حه محاویت
السیئات(معاصی) آنستکه چون هرذیحیاتی که از مضیق مشئمه عدم به وسعت ساحت
عالم عدم قدم گذاشت،به مضمون کلّ شیئ هالک الّا وجهه» آمد و کما رجاء
مراجعت کردنی است و شربت ناگوار مرگ را نوشیدنی و رخت هستی به مدلول کل من
علیها فان به عالم نیستی کشیدنی
بناء علیهذا بر هر عاقلی لازم است که بمدلول می مات به غیر وصیّه مأت متینه الجاهلّیه وصیتی نماید.
لهذا
در حالت صحت نفس و استقلال کافه مشاعر ممضی نافذ بوده از او جمیع اقاریر
الشرعیه حاضر آمد عالیقدر آقا میرزاجان ابن مرحوم آقا محمد علی خالو آبابای
نراقی و اولاً به قانون شرع مطاع لازم الاتباع مطابق نوشته علیحده بمصالحه
صحیحه شرعیه ... صلح صحیح شرعی نمود به دو فرزند خود یکی ذکور و هُوَ
محمدرضا و یکی اناث و هیَ محترم خانوم ، تمامی مجاری و باغی که در مزرعه
مدعوّه به لاستان مالک و دارا بود به استثناء باغ کوچکه جنب آنها و خانه
بیوتاتی که داشت معمور و غیر معمور(آباد و خراب) و به صیغه عمرا گرفت ،
تمامی آنها را که مادام الحیوة هرگونه تصرفی بخواهد در آنها بنماید
سوای صلح و بیع و بعد از حیات خود ، وصی گردانید اخوی اکبر(بزرگتر)
خود،عالیشان آقاجان نام را که چنانچه موصی لبیک حق را اجابت کرد و اطفال
مصالح له مرقوم در حالت صغارت باشند مادام که صغیرند از اطاعت عمّ(عمو) خود
بیرون نروند و احدی را نمی رسد در کارهای آنها تصرفی بنماید ، خصوصاً
والده(احتمالا ... صبیه محمدیوسف ابن محمد اسماعیل نراقی که 20 ربیع الثانی
1316 از میرزاآقاجان طلاق گرفت) آنها و مصالح عنه بر آنها باید در تصرف
عمّ موصی به بماند و فایده او را مخارج آنها کند
کم و زیاد مخارج
آنها را هر نوعی نماید با ملاحظه حرفه و غبطهء آنها مختار است و بابت باغ
کوچکه مبلغ سی و هشت تومان رایج خزانه مظفرالدین شاهی که البته مقروض می
باشم، تخمیناً بعد از وفات، آن باغ را به قیمت عادله بفروشد و قروض موصی را
ادا کند
و از مخلفات و دارایی موصی و اثاث الدّار آنچه قابل ذکر است دو
رٵس وشترگاو و یک رأس الاغ و ۹ رٵس گوسفند که عبارت است از دو رٵس بز و یک
رأس بره و دو رٵس شیشک و دو رٵس میش و یک رأس بزغاله و چهار وصله فرش آنها
را نیز با ملاحظهء صرفه و غبطه صغیر از روی صلاح و صواب دید آنها بفروشد
هرچه
را که باید فروخت و مخارج اوقات تعزیه داری را به هر نحو که صلاح بداند
الی بیست و پنج تومان فوق آن سی تومان مخارج نماید ،علاوه بر مخارج آنچه
بماند با سایر مخلفات از اثاث الدار ، حتّی الوتر فی الجدار(میخ در
دیوار)کما فرض الله تقسیم آنها نماید و حمل نعش موصی را به معصومه قم در علی ابن جعفر علیه السلام دفن نمایند(قبرستان و بقعه علی ابن جعفر شهر قم)
فَمَن بَدَّلَهُ بَعْدَمَا سَمِعَهُ فَإِنَّمَا إِثْمُهُ عَلَى الَّذِینَ یُبَدِّلُونَهُ
و کان تحریر فی عزّه شهر جمادی الاولی سنه 1320
1 جمادی الاول 1320(برابر با 14 مرداد 1281)
حضــــــــــار مجلس
عالیحضرت آقا محمد صادق ابن حاجی عبدالمجید
آقاشکرالله
آقایوسف ابن حسین
از جناب استاد حاج سید مجتبی غفاری فرزند سید محمود به جهت بازخوانی وصیتنامچه آقاجان نراقی سپاس گزار می باشد .
از جناب آقای حمید سلطانی شایان فرزند اکبر از بابت تایپ و تنظیم سند قدیمی 122 ساله از شهر نراق قدردانی می کنیم .
