نمی ماند

همیشه دولتِ برگی جوان نمی مانَد
گُلی ز دستِ خزان در امان نمی ماند

قسم به سوره ی وَالعَصر و اِنَّ الاِنسانَش
کسی به قدرِ بشر در زیان نمی ماند

دو خِشت مانده از آن کاروانسرا اما
دو تارِ مو هم از این کاروان نمی ماند !

بِکار تخمِ طمع را ولی بدان طَمّاع
که باغ مانده اگر ،  باغبان نمی ماند

شبیه خان به بزرگی نَناز چون چیزی
به غیرِ خانه ی متروک از آن نمی ماند

به آدمی پشه آموخت ، تا ابد دنیا
به زیرِ سلطه ی نَمرودیان نمی ماند

هزار هم که سلیمان شوی عصایت هم
برای عبرتِ آیندگان ، نمی ماند !

چه جایِ این همه دلبستگیست وقتی که
همیشه دولتِ برگی جوان نمی ماند ؟

 زهرا علی‌آقایی‌ فرزند محمد اهل شهر نراق