حاج حسینعلی بیابان گرد به فرزند شهیدش ابوالفضل پیوست

ای خجل از چهرهٔ تو آفتاب
آفتاب از عرصه شد در پیچ و تاب

شد سیه از خِجلت گیسوی دوست
چهرهٔ ریحان در وی مُشکِ ناب

"حسرت"از الطاف ساغر عاقبت
شد به فیض وصل جانان فیض یاب

 مولانا حسرت نراقی

خانواده شهدا چشم و چراغ مردم و ولی نعمت هستند . هر گاه یکی از والدین شهیدان از این جهان فانی رخت می بندد غمناک می شویم . امروز نیز یکی از روزهایی است که در فراق ابوالشهید حاج حسین(حسینعلی) بیابان گرد فرزند حسن غصه دار شدیم .

مرحوم حاج حسینعلی بیابان گرد

حاج حسینعلی از زمان هایی که بلندگو و سیستم صوت وجود نداشت با صدای خوش اذان صبحگاهی سر می داد که اکثر مناطق شهر نراق صدای خوشش را می شنیدند.
فرزند برومند ایشان ابوالفضل بیابان گرد یکی از تشکیل دهندگان هسته اولیه بسیج شهر نراق و انجمن اسلامی دبیرستان معصومی و از دانش آموزان نخبه بود. خرداد ۱۳۶۰ در پدافندی عملیات فرمانده کل قوا در جبهه دارخوین حضور داشت و طی پدافندی عملیات ثامن الائمه در جبهه محمدیه محور آبادان از ناحیه چشم به شدت مجروح گردید و مدتی تحت مداوا بود.

آخرین رزم حماسه آفرین ابوالفضل طی عملیات فاتحانه فتح المبین تاریخ ۲ فروردین ۱۳۶۱ در جبهه شِلِش و زَعن منطقه شوش استان خوزستان بود که به همراه ۳۵ نفر از جوانان رشید شهرستان های محلات و دلیجان در خون پاک خود خضاب نمود و جاودانه تاریخ شد. پیکر مطهر و گلگون ایشان به همراه شهیدان دیگر عملیات فتح المبین عبدالله محمودی ، سید غلامرضا باشی ، مهدی عباسی در گلزار شهدای زادگاهش شهر نراق جنب بقعه شاه سلیمان(ع) آرام گرفت تا نشانه ای برای پویندگان مسیر عشق و آزادگی باشد.

 رحلت ابوالشهید ، پیر غلام حضرت سیدالشهدا (ع) ،  موذن خوش صدا را به خاندان عزادار از جمله فرزندان نیکوکار و خیراندیش وی آقایان ماشاءالله ، علی اصغر ، محمد رضا و تنها صبیه ایشان و همچنین همسر گرانقدرش سرکار خانم نیّره قاسمی تسلیت عرض می نماییم .

ذکر خاطره :
عکسها ماندگار و خاطره انگیز هستند

قبل انقلاب و دهه 50  منظور است . دقیقا ابتدای ورود به بازار شمس السطنه شهر نراق یه کوچه باریک هست که انتهای آن چند خانوار محترم نراقی زندگی می کردند . یکی از آنها  مرد زحمتکشی به نام حاج حسینعلی بیابان گرد بود که با عرق جبین نان حلال در می آورد و نتیجه اعمال او تقدیم دختر و پسران نکونام به جامعه می باشد . همسرش زن مومنه و با فضیلتی به نام نیّره قاسمی هست که پشت دار قالی بافی و ریشه زنی ، زیباترین صحنه های عشق و امید و آرزوهای بلند را برای فرزندانش رقم زد .

انقلاب که با موفقیت پشت سر گذاشته شد جنگ تحمیل شد . جوان 17 ساله این خانواده در سال 1360 وارد کارزار گردید و به والدینش گفت :
من و آبجیم ، ماشاءالله ، علی اصغر و محمد رضا پنج نفر هستیم و نیازه من خمس فرزندان شما باشم و برای سومین بار اعزام به جبهه طی عملیات فتح المبین نخل قامتش به اعلا علیین سفر کرد .
جمعه 10 بهمن 1399 حاج حسینعلی با مشتی پُر و قلبی مالامال از ایمان به خدا به نزد فرزند شهیدش ابوالفضل به عالم بقاء رفت تا از شفاعت جگر گوشه اش متنعم گردد . 

ما هم با فاتحه و صلوات روح بلند او را بدرقه می کنیم : الهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم