شیخ وارسته ای که "اکبر"بود

بلبل از فیض گل سخنور بود
درس زیبای عشق از بَر بود

نغمه پردازِ دَشت و کوه و کمر
در دلش شور و شوقِ دلبر بود

بوی گل را کجا شنید از گل
عطرِ بوی گلِ پیمبَر بود

حوزهِ معرفت گلی خوشبوست
درسش از مکتبی مطهّر بود

مکتبش را چه نیک مردانی است
که یکی از یکی فراتر بود

گامشان جایِ گام آل رسول
جامشان هم ز حوض کوثر بود

درد دین در وجودشان موجی
می دود گر به بحر احمر بود

چون نهنگان به بَحر بُحرانی
با ستم هر کجا به سنگر بود

یادِ مردی کُنم از این مکتب
که وجودش به شهر گوهر بود ۱

مهربان مردی از دیار نراق
که در او فاضلان مهتر بود

با بیان بلیغ و شیوایش
حاضران را به کام شِکّر بود

صاحب خُلق و خِصلتی نیکو
متّقی مردِ نیک محضر بود

بر دلِ اهل دل چه خوب نشست
قند گفتارش ار مُکرّر بود

خوش بیان و خلیق و اهل عمل
نیک مردی که اهل منبَر بود

خوانِ ارشاد را که می گستَرد
بوستانی خوش و معطر بود

هَمُّ وغَمّش طریق معروف و
نهی از کارهای منکر بود

هم ولایت مدار بود این مَرد
آستان بوسِ باب حیدر بود

گاهِ بیماری و سلامتی اش
هم رضا بر رضای داور بود

البلاءللولا که می گویند
هم به جانش چو مار چَنبر بود

دردها بود در مناجاتش
سِرّ ِاو با خدای اکبر بود

ذوب شد شمع جانش از سرِ درد
تا وصالش یقین مُیسّر بود

حیف ! نخلِ تناوری افتاد
که در این باغ سایه گستر بود

رفت تا او به بار بنشیند
سوز دی شد که باغ بی بَر بود

رَخت می بست عالمی ناگاه
خبری که مرا نه باور بود

از فراقش نراق می نالید
بر دل اهل شهر نِشتر بود

جان شهر از تنش برون می رفت
در دلِ خاک تیره گوهر بود

تا به وادی عشق آرامید
با شهیدان عشق هَمبَر بود

ای شهیدان خطیب می آید
او که ما را همیشه یاور بود

جمعه را جمع خالی از او شد
بر مریدان مراد و رهبر بود۲

رخت بر بست از جهانِ فنا
تا به باقی رَوَد که بهتر بود۳

تا به دروازه های شصت رسید
مرغ روحش یکی کبوتر بود

بیست و نه آمد از ربیعِ نخست
که دل دوستان مُکدر بود

یکهزار است و سیصد و نود
چار دی ماه دل پُر آذر شد

حیف شد زود رفت از سَرِ ما
شیخ وارسته ای که " اکبر"بود

 شعر از غلامعلی صفری فرزند رضا اهل شهر دلیجان  ۱۳۹۴/۱۰/۲۲

پی نوشت:
۱- رزمنده دفاع مقدس حجت الاسلام شیخ علی اکبر حیدری سال  ۱۳۳۵ در شهر نراق از توابع شهرستان دلیجان متولد شد . ۱۶ سالگی وارد حوزه علمیه  شد و ۱۸ سال در حوزه علمیه قم در محضر اساتید تلمّذ کرد .

۲-مدت مسئولیت در سنگر امام جمعه ۱۷ سال که کمتر از یک سال آن در شهر شازند بود و به علت بیماری مجددا به نراق باز گشت .

۳-والاخره خیرُ وابقی (اعلی۱۷)؛منزل آخرت بسی بهتر و پاینده تر است.

۴-سرانجام تاریخ ۱۹ دی ۱۳۹۴ برابر با ۲۸ ربیع الاول سال ۱۴۳۷ مرغ روحش به علت بیماری لاعلاج در دوره ای از نقاهت آسمانی گردید .