چکیده ای بر دیار کهن و تاریخی نراقِ دلیجان
به استان اراک ما سفر کن
به شهر کوچک من هم گذر کن
نراق بخشی است از شهر دلیجان
دلیجان و نراق چون روح میباشند ز یک جان
نراق از بیخ و بُن اصلش قدیمیست
هوا و آب و رنگش طبیعیست
به بازارش که کوچک چون نگین است
به آب انبارهایش که زیبا دلنشین است
خوشا بر مردم خوب و نجیبش
به پیران و جوانان رشیدش
به مسجدهای این شهر چشم بینداز
به معماری و تاریخ بی بدیلش
به یخچال های خاکی و به بادگیر بلندش
به بیت های قدیمی و عجیبش
به نخل و کوه اُل چون گوهری ناب
به غار و جوزغَندهای لذیذش
دیار ملا احمد ، ملا مهدی نراقی
به شهر کوچک اما پُر شهیدش
امام زاده سلیمان، شاه یحیی با جلوه ای خاص
به راز و رمز پُر نقش و نگارش
به جانبازان و اسیران موقع جنگ
رشادتها و ایثار جوانان عزیزش
به عطر و بوی بهار دلنشینش
فرود سنگ آسمانیِ عجیبش
به دانشگاه آزاد و به حوزه
بقاع بی بی زبیده نسل جوادش
به قالی های دست بافت گیوه هایش
به نان های تنورخانه هایش
ولی افسوس که دیگر نیست گیوه هایش
خدا رحمت کند دوزندگان و مُردگانش
به رودخانه که چون ماری خروشان
قنات های طویل زیر زمینش
به فرهنگ و به عِلم بچه هایش
به داستانهای شیرین پیران عزیزش
به غیرت ، مردی و مردانگیش
به رسم و رسم های جاودانش
به دشت و باغ های دلگشایش
به زحمت های کهنسالان زنده نامش
به نخل گردانی و هیئت های زیادش
به عاشورا کفن پوشان بی نظیرش
به پاکی و خلوص مردمانش ،
به عشق علی و چشم گریان بر حسینش
بنازم افتخار من نراقیست
خوشا بر مردمان بی ریایش
خداوندا دعا گوید لطفی به این شهر و مردمانش
سلامت باد جوانان و مردان و زنان و کودکانش
اصغر لطفی فرزند حسینعلی
