غلامعباس علی آقائی نراقی یار امام و امت
فرزند پاک ضمیر و راد مرد ایران غلامعباس على آقائی فرزند یوسف سال ١٣٣٨ در شهر نراق از توابع شهرستان دلیجان دیده به جهان گشود . در سازمان صنایع قسمت مهمات سازى اشتغال داشت و در این سنگر از پشتیبانان دفاع مقدس بود .
تحمل وجود چکمه اجنبی در خاک ایران را نداشت فلذا با داشتن همسر و فرزندی به نام مریم روانه جبهه شد . وی طی عملیات غرورآفرین مسلم بن عقیل (ع) با رمز یا ابوالفضل العباس (ع) در جبهه سومار استان کرمانشاه شرکت و پس از خلق حماسه هاى جاودان ترکش خمپاره ارتش متجاوز بعث عراق پهلوى این قهرمان را تاریخ ٩ مهر ١٣۶١ شکافت و عاشقانه شهادت را در آغوش کشید .
غلامعباس موقع شهادت با چشمان باز به معشوق ملحق شد تا ثابت کند هیچ چیز مادی در دنیا ارزش دلبستگی ندارد فلذا راه رستگاری انتخاب اوست . پیکر مطهر این دلاور مرد با شکوه تمام توسط مردم شهرستان دلیجان در گلزار شهدای زادگاهش شهر نراق آرام گرفت .
وصیتنامه شهید غلامعباس على آقائی پُر از درس ایثار است و در فرازی از آن نوشته :
با عزمى راسخ و قلبى بی قرار در راهى که عشق من بود پا نهادم تا پیام رهبر انقلاب و مرجع تقلیدمان(امام خمینى) را لبیک بگویم و راه شهادت را با جان و دل انتخاب کردم . فرزندم را آنطور که اسلام می خواهد تربیت کنید و همیشه حقیقت را به او بگویید .
اشعار حماسه آفرینی در پایان وصیتنامه شهید علی آقائی با دستخط خودش نوشته :
می روم در نینوای عشق مانند حسین
تا شهادتنامه عشاق را امضا کنم
می روم تا در شب تاریک در صحرای غرب
همچو عباس دلاور جان خود اهدا کنم
می روم تا در شبیخون بر سپاه کافران
در کنار جنگجویان وطن غوغا کنم
می روم سنگر به سنگر در میان کوه و دشت
در کمین دشمنان هر گوشه ای ماوا کنم
می روم تا بر امام و امت و رزمندگان
فتح و پیروزی طلب از خالق یکتا کنم
می روم با ارتش اسلام در میدان عشق
گفته فرمانده کُل قوا اجرا کنم
می روم پای ضریح خون چکان کربلا
عهد و میثاق خود را با خدا امضا کنم
تصویر پیکر شهید علی آقائی پس از گذشت ۳۹ سال برای اولین بار نمایش می گردد .
شادی روح مطهرش صلوات
