برای معلمی که بدون کتاب هم میتوانست معلم باشد
شمعم که روشن می کنم هر محفل و کاشانه ای را
نورم که شادابی دَهم هر محفل و هر خانه ای را
شمعی که من هستم بسوزم تا ابد از بیخ و از بُن
شادم که از نورم مُنوَر می‌کنم ویرانه ای را
استاد علی اکبر جعفری اهل شهر نراق
مرحوم محمد باقری
گاهاً برخی معلمان متفاوت جلوه میکردند و گویی از قبیلهی دیگر و سازشان آهنگ زیبایی مینواخت، مرحوم شادروان محمد باقری اینگونه بود .
برای او، شناسایی استعدادها و رشد و بالندگی دانشآموزان اهمیت خاصی داشت. او میخواست بچهی ۸ - ۹ ساله تواناییهای دیگر خود به غیر از «مشق نوشتن» را بشناسد. راهاندازی گروههای: تئاتر، سرود، خوشنویسی، کتاب غیر درسی خریدن و خواندن، روزنامه دیواری منتشر کردن و ورزش بیرون از مدرسه و پخش فیلم ویدئویی( که ویدئو آن روزها ممنوع بود) برای محصلان کلاس دوم و سوم ابتدایی در آغازین سالهای دهه ۷۰ فوقالعاده شیرین بود.
در واقع تفاوت بارز او با دیگر معلمان در این بود که اگر کتاب را از ایشان میگرفتی فراغ بال برای او ایجاد کرده بودی و او برای دیگر برنامههایش فرصت مییافت؛ اما دیگر معلمان، بدون کتاب هیچ حرفی برای گفتن نداشتند. محمد باقری بالاتر از کتاب تدوین شده از سوی آموزش و پرورش بود.
به قول یکی از بزرگان گرانقدر حوزه علمیه قم: « استاد باید بالاتر از کتاب باشد و در این صورت است که میتواند حقوق شاگرد و جایگاه آن علم را پاس داشته باشد. استادی که هم شان یا پایینتر از کتاب باشد مسلماً کرسی تدریس را ظالمانه غصب کرده است».
محمد باقری «تعلیم» کتاب همهی کارش نبود و «تربیت» مقصد او بود. روح او و همه معلمان دلسوز غریق رحمت حضرت حق. روایتی کوچک بود از آغازین سالهای دهه ۷۰ ، از مدرسه ابتدایی شهید رجایی (اخگر) شهر محلات.
منبع : گاهنامه سیاسی فرهنگی اجتماعی شهر محلات
توضیحات سلحشوران شهر نراق :
مرحوم محمد باقری فرزند محمد صادق تاریخ ۳۰ اردیبهشت ۱۳۲۸ در شهرستان محلات استان مرکزی متولد شد . وی قبل انقلاب معلم خوش اخلاق مدرسه شهر #نراق بود و دانش آموزان نراقی خصوصا در زمان کلاس ورزش خاطرات خوش و به یاد ماندنی از وی در خاطره دارند. آقای باقری بعد با خانم موسوی صبیه مرحوم سید حسن موسوی در نراق ازدواج نمود و صاحب فرزند شدند .
متاسفانه این چهره محبوب دانش آموزان و مردم تاریخ ۶ آبان ١٣٩١ در ۶۳ سالگی دار فانی را وداع گفت .
