چگونگی انقراض پلنگ در شهر تاریخی نراق
پلنگ بزرگترین گربه‌سان دنیا است که در ارتفاعات بلند کوهستانی زندگی می‌کند و در ارتفاعات مرتفع و دور از دسترس بودن باعث شده تا انسان آن را شکارگری مغرور بداند. بر این اساس ۶٠ سال پیش و مشخصا دهه ۴٠ دو سه قلاده پلنگ در کوه اُل و در امتداد آن ارتفاعات آبشتا وجود داشت که به اهالی نراق و دامهای آنان خسارت وارد می کرد .
طبق تحقیقاتی که از چند نفر از دامداران و چوپانان معزز و محترم صورت گرفت و در ذهن و خاطرشان بود چندین بار پلنگ در منطقه گیسو و کوه اُل با شهروندان درگیر شده و خسارات بدنی وارد ساخته است که برای نمونه دو نفر آنان سید باقر میرسلطانی فرزند سید جعفر و حسین کمره ای فرزند حسن و دیگران در افواه مردم ذکر می گردد .
پلنگ عمدتا از غروب تا طلوع به فعالیت می‌پردازد و به صورت تکی در قلمرو خود زیست می‌کند . آنها از قلمرو خود دفاع می کنند و با علائمی مانند پشته کردن خاک، پنجه کشیدن بر روی درختان و سرگین و ادرار مرز قلمرو خود را مشخص می‌کنند . طعمه‌های مطلوب در کوه های کاه و گندم و همچنین دره بهشت و کوه اُل نراق زیستگاه مناسبی برای چند قلاده پلنگ بود که طی سالیان گذشته لطمه های مالی به اهالی وارد ساخت .
خسارت های پی در پی پلنگ در نراق حتی در اسناد یک قرن تا ١۵٠ سال پیش وجود دارد که در صورتجلسه و حسابرسی ارباب با چوپان نوشته شده که تلف شدن دو راس گوسفند توسط پلنگ کسر گردد . یا در سندی نوشته شده پس از حمله پلنگ گوسفند و گوسفندان همچنان جان داشته و سَرَش را بریده و از گوشتش استفاده کردند .
آخرین قلاده پلنگ در دهه ۴٠ پس از آسیب به دامهای مردم در آبشتا باعث شد اهالی متفق شده و سر راه پلنگ دام بگذارند . در یک روز برفی که این حیوان زیبا از امتداد کوه اُل در منطقه آبشتا پایین می آید دامداران مسیر او را روی برف ردیابی نموده تا اینکه به تله افتاده و با شلیک اسلحه شکاری از پای در می آید و برای همیشه وجود قشنگ پلنگ در نراق به تاریخ می پیوندد و ذکر خاطرات آن در افواه و تعریف آن دور کرسی در شب های زمستان باقی ماند .
